Onze Kerkregeering

Bovengenoemd artikel luidt:
„Dezelfde wijze, die van de Ouderlingen gezegd is, zal men ook onderhouden in de verkiezing, approbatie en bevestiging der diakenen.”
Bij de behandeling van Art. 22 over de verkiezing, approbatie en bevestiging van ouderlingen, hebben wij reeds zoo uitvoerig de zaken toegelicht, dat wij nu voldoen kunnen met naar dit Artikel terug te wijzen. Immers Art. 24 zegt, dat verkiezing enz. van diakenen op dezelfde wijze lal geschieden als van de Ouderlingen.
Toch willen wij iets zeggen van het ontstaan en de beteekenis van dit ambt.
Dat het ingesteld is als een blijvend ambt in de kerk, evenals dat der ouderlingen, blijkt genoegzaam uit de wenken, welke de Apostelen geven in hun brieven, omtrent de vereischten voor het ambt.
Oorspronkelijk waren in het Apostolaat al de ambten vereenigd. Wij zien echter in Hand. 6, dat het den Apostelen niet mogelijk is, alles te verrichten, wat tot hun werk behoort. Toen dan ook murmureering ontstond bij de Griekschen, die klaagden over verzuiming hunner weduwen in de dagelijksche bediening, stelden de Apostelen voor aan de gemeente, zeven diakenen te kiezen, welke door de Apostelen zouden gesteld worden over de bediening der tafelen.” Waar nu hetgeen bij de liefdemaaltijden overbleef, onder de armen verdeeld werd, kan dat bedienen der tafelen niet anders beteekenen dan voor­ zien in de behoeften der armen, zoodat het diaconaat niet anders is dan de dienst der barmhartigheid aan de armen der gemeente.
Om dit dienen der armen heeten zij in de Schrift dan ook diakenen, hetgeen dienaren beteekent, en worden zij in Filip. 1:1 naast de opzieners genoemd, die de Kerk hebben te regeeren.
Eerst later, toen de hiërarehie is de Kerk opkwam, veranderde de beteekenis van het diakonaat. De opzieners of leeraars der groote gemeenten verhieven zich tot bisschoppen, de andere leeraars kregen den naam van presbyters en diakenen werden genoemd dezulken, die de leeraars in hun dienstwerk bijstonden. Het Judaïsme, dat de kerk des Nieuwen Verbonds wilde vervormen naar de gestalte van de Oud Testamentische Kerk, onderscheidde de leeraars in Hoogepriesters, Priesters en Levieten, die dan bisschoppen, presbyters en diakenen heetten, en zoo werd langzamerhand de diaken, in plaats van armverzorger, een prediker van lageren rang. De armverzorging werd of aan de overheid of aan de kloosters overgelaten en de diaken was helper van den priester bij de bediening der mis. Daarom verklaart de Roomsche kerk het „bedienen. der tafelen” als bedienen van de mis. Zij kon dit de makkelijker doen, daar tafel in het latijn altare werd genoemd, zoodat „bediening der tafelen” de beteekenis kreeg van altaarbediening. Uit Hand. 6 blijkt echter duidelijk, dat bedienaren des Woords en der tafelen tweeërlei ambtsdragers voorstellen, die een onderscheiden werk, n.l. prediking on armverzorging hebben te verrichten. Wel hebben Stephanus en Filippus gepredikt, maar de eerste deed dit als geloovig belijder voor het sanhedrin en de laatste trad op in de qualiteit van evangelist, nadat Jeruzalem's gemeente verstrooid was, dus zijn diakenambt was geëindigd. In Samaria was hij geen diaken maar evangelist.

Apeld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen