Art. 31 D.K.O. Appèl (I)

Wij zijn thans gekomen tot Art. 31 D. K. O hetwelk handelt over appèl, twelk zeggen wil: het gaan in hooger beroep. Dit artikel staat in nauw verband met Art. 30, en feitelijk behoort het eerste gedeelte van Art. 31 nog bij Art. 30 D. K. O. In 't voorafgaand artikel heeft de kerkorde bepaald, welke zaken op de meerdere vergaderingen mogen behandeld worden. Daartoe behooren: 1. hetgeen niet in de mindere kan worden afgehandeld en 2 't geen tot de kerken der meerdere vergadering in 't gemeen behoort. Als derde lid. had nu hierbij moeten worden gevoegd: het hooger beroep van iemand, die zich door de uitspraak van de mindere vergadering verongelijkt acht.
De Synode van Dordrecht echter nam dit derde gedeelte op in een nieuw artikel, waarschijnlijk omdat de Synode van Dordrecht van 1578 dit reeds gedaan had. In Art. 18 van die Synode van 1578 was gezegd wat onze D. K. O. in Art. 30 zegt, en vervolgens in Art. 19 van D. K. O. van 1571: „zoo iemand zich beklaagt, dat hij door 't oordeel der mindere vergaderingen bezwaard is, die zal zijne zaak voor eene meerdere mogen betrekken.” De Synode van Middelburg 1581 voegde hier nog eene bepaling bij omtrent de bondigheid of geldigheid der kerkelijke besluiten, en zoo ontstond Art. 33 der Middelburgsche. Synode, 't welk de D. K. O. onveranderd overnam in. Art. 31.
Dit Artikel 31 nu luidt als volgt:
„zoo iemand zich beklaagt, door-de uitspraak van de mindere vergadering verongelijkt te zijn, zal hij zich op eene meerdere kerkelijke vergadering beroepen mogen. En hetgeen door de meeste stemmen goedgevonden is, zal voor vast en bondig gehouden worden, tenzij dit bewezen worde te strijden tegen het Woord Gods, of tegen de artikelen in deze Generale Synode besloten, zoo lang ze door geen andere Generale Synode veranderd zijn.”
In dit artikel liggen dus twee zaken: 1 het appèl of hooger beroep. 2 de geldigheid der kerkelijke besluiten.
Wat het appèl betreft, zegt Art. 31, dat hooger beroep van de uitspraak eener mindere vergadering op die eener meerdere mogelijk is. Hier wordt dus een weg geopend voor den bezwaarde om te appeleeren. In het burgerlijk recht is dit mogelijk, hoeveel te meer moet dit ook in het kerkelijk recht mogelijk zijn. Kerkelijke vergaderingen toch, zijn ook vergaderingen van menschen, al zijn 't ook ambtsdragers in de kerk des Heeren. En die menschen kunnen zich vergissen. Ons oordeel is altijd feilbaar en zoowel bij de burgerlijke als kerkelijke rechtspraak is het voorgekomen, dat een onschuldige veroordeeld is. De Roomsche paus moge beweren, dat zijne uitspraken ex cathedra onfeilbaar zijn en dat de concilies onfeilbare besluiten hebben genomen, wij echter houden ons aan Gods Woord, dat ons leert, dat zelfs de godzaligste mensch kan dwalen en God alleen waarachtig is. Daarom heeft reeds het Synodaal Convent van Wesel in 1568 bij de artikelen over de kerkelijke tucht bepaald:
„Indien iemand acht dat hem … is ongelijk gedaan, die mag zich van het vonnis des kerkeraads beroepen op het oordeel der classe, en ook van de uitspraak der Classe op de hulp der Synode”. Maar toch met deze beperking: „hoewel zoodanige tegensparteling en weigering van schuld bekenning, niet anders als voor een teeken van wederspannigheid kan gehouden worden”. Hierin lag tweeërlei opgesloten. Vooreerst de erkenning, dat eene mindere vergadering zich kon vergissen en dus hooger beroep moet toe gestaan, maar vervolgens ook dat hooger beroep een teeken van halsstarrigheid kan zijn, als men met een eerste appèl niet tevreden is en ook van de Classe weer op de Synode appeleert.

VERBETERING

In ons stuk van de vorige week stond tot driemaal toe: de gemeente van Alexandrië. De lezers zullen wel begrepen hebben, dat Antiochië bedoeld is, zooals ook in Hand. 15 staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen