Om na te denken

Toen in 1892 een deel der Christ. Gereformeerden een bezwaarschrift indiende bij de Synode tegen de vereeniging o.a. op grond, dat het beginsel der Afscheiding en dat der Doleantie met elkaar in strijd zijn, werd door de Synode geantwoord, dat er twee methoden van reformatie zijn. De Synode der Christ. Geref. Kerk aanvaardde daarmede het beginsel der Doleantie naast dat der Afscheiding En toch zeide men na de vereeniging: Er is niets veranderd. Thans dertig jaar later, schrijft Dr. de Moor in de Heraut over het tot reformatie brengen der kerk: „Ook bij allerlei herdenkingen wordt te zeer uit het oog verloren, dat wij ons niet hebben afgescheiden, maar het juk der onwettige organisatie hebben afgeworpen.” Dit is echt doleerende taal. Ware dis uitgesproken in 1892 er zou bij de A. mannen een storm van verontwaardiging zijn opgestoken, maar in 1924 wordt vrijuit gezegd: Wij hebben ons niet afgescheiden. Dan liet de acte van Afscheiding in 1834 toch een ander geluid hooren. Doch nu zegt de Heraut het duidelijk: De Geref. Kerken hebben zich niet afgescheiden. Welke methode van reformatie wordt hier gehuldigd? En welke verloochend?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen