Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kuischheid

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kuischheid

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Onder dezen titel schrijft Ds. J.J. Knap, Herv. pred. te Groningen bet volgende: „Onkiesch en onkuisch is het neo-malthusianisme.
Het is zedeloos en goddeloos bovendien. Of is het niet eene grove miskenning van het psalmwoord, dat in elk ouderhart moest leven: „Ziet; de kinderen zijn een erfdeel des Heeren, des zulks vrucht is eene belooning?” Een erfdeel — dat klinkt toch wel iets anders dan om van lasten en zorgen te spreken. En eene belooning — dat beteekent toch ook iets anders, dan om de kinderen als eene halve straf te beschouwen. De diepste grond van het onkuische huwelijksleven in verband met de gezinsbeperking ligt dan ook ongetwijfeld in het ongeloof des harten. Men wantrouwt Gods uitgedrukte woord, dat men zwart op wit voor zich heeft. Men wil het niet aan Hem overlaten, het kinderaantal te bepalen. Als kinderen een erfdeel des Heeren zijn, beschikt Hij er vrijmachtig over; den één geeft Hij een ruim, den ander een karig erfdeel, 't Behaagt Hem soms een derde niets te schenken, maar Hij is het altoos zelf, die de grootte van het erfdeel vast stelt.
Wij vragen, is het nu geen zonde voor God door allerlei vieze kunstmiddelen het Godsbestuur te trachten te corrigeeren. Is het geen ongeloof uit te gaan van de gedachte, dat God zich vergist? Een talrijk kroost behoort onder de rijkste zegeningen des Heeren. Waar één kind in huis is of hoogstens twee, is gewis ook een zegen uit Zijne hand ontvangen. Doch o zoo vaak worden dit eenzelvige kinderen. Waar eene groote kinderschaar is, voedt de één den ander op. Zij leeren zich van jongsaf schikken en voegen. Door de aanhoudende wrijving onderling, slijpen zij elkanders scherpe hoeken en kanten af. En de historie bewijst, dat de grootste mannen en vrouwen voortgekomen zijn uit groote gezinnen. Het neo-malthusianisme zondigt derhalve èn tegen God èn tegen de menschheid, die het van haar edelste burgers berooft.”
Hoe juist gezegd, De gruwel der kinderbeperking is zonde tegen God en menschen.
P.J.M. de Bruin

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1925

De Wekker | 4 Pagina's

Kuischheid

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1925

De Wekker | 4 Pagina's