Roeping en Wedergeboorte

Naar aanleiding van hetgeen wij kort geleden hierover schreven, vraagt men ons om nadere uiteenzetting of opheldering. Voor eene breede uiteenzetting, die eenige kolommen van „de Wekker” zou in beslag nemen, ontbreekt ons thans de gelegenheid, daar wij dan onze behandeling van de kerkregeering eenigen tijd zouden moeten uitstellen. Daarom alleen enkele ophelderingen.
Wat het verband betreft tusschen roeping en wedergeboorte, hebben wij eerst te vragen naar de beteekenis van beide zaken. De roeping is hier die krachtdadige roeping, welke alleen tot de uitverkorenen komt, en onwederstandelijk is, waardoor de geroepene van dood levend wordt. Zij geschiedt door den Heiligen Geest, die de prediking des Evangelies heiligt aan het hart en een nieuw leven in den zondaar inplant, zodat hij zich afkeert van de zonde en in een nieuw leven naar God begint te wandelen. Hiermede staat in nauw verband de wedergeboorte, welke een vrucht is van de roeping en bestaat in een nieuw leven. Dit nieuwe leven wordt door de roeping door middel van het woord Gods door den Heiligen Geest den uitverkoren zondaar ingeplant.
Er is dus een nauw verband tusschen roeping en wedergeboorte en wel in dien zin, dat inwendige roeping en wedergeboorte staan in verhouding als zaad en plant.
Is deze beschouwing, welke door onze oude Gereformeerde schrijvers steeds gevolgd is, nu ook in overeenstemming met de Heilige Schrift? Immers daar komt het op aan en bij de vraag: „ Wat is waarheid”, moet geantwoord worden: „Wat zegt de Schrift hiervan ?” Niet filosofische beschouwingen van leeraren, maar uitspraken van Gods Woord mogen hier alleen ter toetsing gebruikt worden. De Neo-Calvinistische richting leert in zake deze materie, dat de wedergeboorte aan de roeping voorafgaat. Er heeft eerst plaats inplanting van een nieuw levensbeginsel, vervolgens bewaring van dat leven, terwijl die wedergeborene nog in de zonde leeft en zooals Saulus zelfs de gemeente Gods vervolgt, en eerst daarna roeping door het Woord, waardoor die wedergeborene nu gaat leven ter eere Gods, zoodat die roeping niet tot den dooden zondaar, maar tot den levend gemaakten zondaar komt. Van de inplanting van dat nieuwe leven merkt de zondaar niets, eerst door de roeping komt zoo'n mensch, in wien de wedergeboorte sluimert tot bewustzijn des levens. 't Gevolg van deze filosofische beschouwing is, dat dan ook de roeping alleen dient voor de wedergeborenen.
De dooden immers hooren toch niet. Men gebruikt dan het beeld van een zaadkorrel, waarin een levenskiem is, doch die eerst gaat ontkiemen, als zij in de aarde wordt gezaaid. Of gelijk een Geref. broeder van zijn leeraar hoorde: „Als ik daar 20 bloempotten heb staan, dan reken ik, dat er in alle zaad ligt gezaaid (zaad der wedergeboorte) en daarom arbeid ik er aan om dat zaad tot vollen wasdom te brengen. Want als ik wist, dat er geen zaad in zat, of het zelfs maar kon vermoeden, dan deed ik er niets aan, en wat zou het ook baten ?”
Wat zegt hiervan de Heilige Schrift ?
Deze geeft hier geen onduidelijk geluid. In 1 Petr. 1 : 23 zegt deze Apostel dat de geloovigen opnieuw geboren zijn, niet uit vergankelijk zaad, zooals bij de eerste geboorte uit vleesch, maar uit onvergankelijk zaad, dat is, het Woord Gods. De wedergeboorte is dus vrucht van het Woord Gods door Gods Geest aan hun hart toegepast. Onze kant-teekenaars voegen daaraan toe bij 1 Petr. 1 : 23: „Alzoo wordt het Woord des Evangeliums genaamd, omdat het met de onberouwelijke werking des Heiligen Geestes gevoegd is en dat de wedergeboorte, die daardoor in ons teweeggebracht wordt, onvergankelijk is.” Ook Joh. 1 : 18 bevestigt dit door te spreken van „het Woord der Waarheid, waardoor God ons gebaard heeft” en dat is het gepredikte Evangelie als „het uiterlijk middel daartoe noodig.”
Lezen wij hierbij nog onze Dordtsche leerregelen, hoofdst. 3 en 4 § 11 en 12, waar beleden wordt door de vaderen van Dordrecht, dat God bij de roeping het Evangelie aan het hart heiligt en het gesloten hart opent en den wil van dood levend maakt, dan vinden wij ook hier uitgesproken, dat de wedergeboorte als levensbeginsel op de roeping volgt. Het beeld van dat zaad in die bloempotten is dan in strijd met de Schrift. 't Is gelukkig voor dien leeraar, dat hij niet weet in welke potten geen zaad ligt, dan zou hij daaraan immers niets doen, wat in strijd is met 's Heilands bevel het Evangelie aan alle creaturen te prediken. Dat beeld is ook in strijd met een ander beeld, dat God zelf ons geeft in de profetie van Ezechiël. De profeet moet profeteeren tegen de doode en dorre doodsbeenderen. Maar de profeet rekent niet, zooals die predikant, dat er een zaad des levens in zit, want hij zegt zelf, dat de beenderen dood zijn en dat hij niet weet, of ze weder levend zullen worden. Toch profeteert hij op Gods bevel tot die beenderen. Want dit weet de profeet: Er zit geen leven in, maar zijn Zender is machtig door de roeping de beenderen levend te maken. Gods Geest moet ze levend maken, maar God is almachtig; Hij roept de dingen, die niet zijn, alsof ze waren. Gelijk God bij de Schepping alle dingen schiep door Zijn machtwoord, zoo roept Hij nog door Zijn Woord en Geest het nieuwe leven in den zondaar.
de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen