Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rouwtijd voor de Theol. School

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rouwtijd voor de Theol. School

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

De 9 Maart 1925 blijft voor onze school en in den kring van Docenten en Studenten een droeve dag. Uit ons midden is gaan scheiden Jacob Zwart. Wie had kunnen vermoeden, dat hij zoo nabij den eindpaal van zijn aardschen loopbaan was! Zondag 1 Maart ging hij nog met de gemeente op naar Gods huis, en den volgenden Sabbath streed hij zijn doodstrijd, om enkele uren na het verscheiden van dezen Sabbath de eeuwige rust in te gaan. Wat zullen wij hem missen, onzen Zwart. Wat had hij een plaats in onzen kring! Altijd vaardig, altijd spraakzaam, altijd ter hulp gereed, zoo hebben wij hem gekend, zoo hebben wij met hem gearbeid! Geen wonder, dat aan 't ziekbed en sterfbed van dezen vriend Studenten met volle liefde waakten. En thans — Wat vragen zijn hier te doen! Maar meer dan vragen is het heilig zwijgen, dat alleen het geloof verstaat. Wat had onze ontslapen vriend gehoopt, ge-beden, nog eenmaal in het ambt den Heere te dienen! Daar strekte zich al zijn lust en liefde heen. Daarvan getuigen de uren, als hij in logementen en achterbuurten aan orgeldraaiers en liedjeszangers het Evangelie van Christus bracht. Daarvan gewaagt zijn arbeid op de Zondagschool, als hij de kinderen zoo boeiend vertellen kon van den Heiland. Al heeft hij den Heere dan niet in het ambt mogen dienen, hij heeft den Heiland wel in Zijn Koninkrijk gediend, en in de triumfeerende kerk heeft hij een plaats ontvangen, waarbij geen enkele in de strijdende kerk te vergelijken is.
Wij blijven onzen ontslapen vriend en broeder gedenken als een dankbaren en ijverigen leerling en de Studenten denken aan hun makker, wiens plaats zij noode ledig zien.
Maar wat is ons gedenken? De Heere is Zijner gedachtig geweest en nam hem op in zijn tempel, waar hij zijn God dient nacht en dag, zonder moede en mat te worden. Eén van zijn laatste woorden, die hij met zeer zwakke stem uitte, was: 't Is trouw, al wat Hij ooit beval”. En toen hem daarop gezegd werd: „En op die trouwe Gods gaan wij de zaligheid in,” was zijn vast, beslist antwoord: „Ja!” Benauwdheid belette hem verder te spreken. Sterke de Heere zijn diep bedroefde gade en haar nog zoo jonge kinderen.

De Heer' zal, in dit moeilijk leven,
zijn gunst- en erfvolk niet begeven!

Laat het een roepstem voor onze studenten zijn. 't Is wel de eerste maal in al de jaren na '92, dat de dood zijn intrede deed in onzen kring. Moge het de laatste maal zijn! En zoo niet — onze God is toch in den hemel; Hij doet al, wat Hem behaagt.

Namens het College van docenten,
J.J. van der Schuit, rector

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 maart 1925

De Wekker | 4 Pagina's

Rouwtijd voor de Theol. School

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 maart 1925

De Wekker | 4 Pagina's