Eerlijk Citeeren

Ik ben het volkomen met onzen hoofdredacteur eens en ik ben blij, dat al dat gebombas der verkiezingsdrukte voorbij is. Ik heb hier in Apeldoorn een politieke vergadering meegemaakt, die mijn ziel pijn heeft gedaan en ik heb gezegd „Heere, wordt nu op die manier Uw Koninkrijk gediend of afgebroken”? Maar ter zake. Ieder zal voor zich Gode rekenschap geven. Wat mij echter de eerlijkheid gebiedt, wil ik ook voor het oor der lezers van „de Wekker” niet verzwijgen. Ik kan dit met te meer vrijmoedigheid doen, omdat de verkiezingscampagne achter ons ligt en niemand mij dus bevooroordeeld zou kunnen noemen. Hen, die tegen een overleg met de Roomsche groep in 's lands regeering zijn, heb ik al dikwerf een passage uit Kuyper's rede „Maranatha” hooren aanhalen. Als met vette letter liet men dan afdrukken de volgende uitspraak van Dr. Kuyper:
„Steeds zou ik dan ook van verraad aan onze historie, van een smaad aan onze beginselen roepen, zoo er ooit van ineensmelting of ook maar van te nauwe aaneensluiting met onze Roomsche landgenooten sprake viel. Immers wat er tusschen hen en ons ligt is het pleit voor de vrijheid van conscientie. Ik wijs zoo beslist mogelijk de gevolgtrekking af, alsof wij saam als één man konden optrekken. Dat dit niet, kan ligt aan onze glorieuse historie; dat dit niet kan, ligt aan het bloed der martelaren, dat gevloeid heeft; dat dit niet kan en nooit zal kunnen, ligt aan den schranderen grijsaard te Rome, die de pretentie maakt, gevolmachtigd stedehouder van Christus te zijn.”
Ook deze passage stond te lezen in de Saambinder, het kerkelijk blad der Geref. gemeenten, in het nummer van 20 Juni, dat vlak vóór de stembusstrijd verscheen. Maar is men nu eerlijk om op deze wijze te citeeren? Is dat niet een eenzijdige voorlichting van de massa, die al te lichtvaardig gelooft vooral, wanneer dit in een blad als de Saambinder te lezen staat, en Ds. Kersten dit onderteekent? Vóór mij ligt die rede van Dr. Kuyper getiteld: Maranatha, ter inleiding van de Deputatenvergadering gehouden te Utrecht op 12 Mei 1891. Stellig heeft Dr. Kuyper met mannenmoed in deze rede afgewezen een ineensmelting of een te nauwe aaneensluiting met Rome, Hij voerde in deze magistrale rede het pleit voor een afzonderlijke partijformatie, maar wees in diezelfde rede er op, hoeveel ons met Rome verbindt in tegenstelling met Liberalisme en Socialisme. Zie, ik wil ook eens een stuk uit diezelfde rede en van diezelfde bladzijde afschrijven als waarop boven aangehaalde passage voorkomt, en dan moge de eerlijkheid oordeelen, Kuyper schrijft:
„En zegt ge, maar dan behooren ook de Roomsch-Katholieken bij ons 1), zoo bid ik u, dat gij u wacht voor een zoo overijlde gevolgtrekking. Want het is zoo, terwijl de partijen der Revolutie eenparig de wederkomst des Heeren, zoo al niet bespotten, dan toch ignoreeren, belijden ook onze Roomsch-Katholieke landgenooten met ons „van waar Hij wederkomen zal om te oordeelen de levenden en de dooden.” Het Maranatha leeft ook bij hen. Ja, wat meer zegt, ook bij hen ligt achter dat Maranatha dezelfde achtergrond van overtuiging en feiten. Zij en wij erkennen, dat alle gezag en alle macht ook op aarde uit God vloeit en gegrond is in het feit der schepping. Ze belijden met ons, dat God de Heere ook voor het staatkundig leven der volken op buitengewone wijze zijn wil geopenbaard heeft en dat dienswegens vorst en volk aan dien wille Gods gebonden zijn. Ze zeggen, wat gij zegt, dat deze God zijn eeniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft en hem als loon voor zijn kruis, de Middelaarskroon op het hoofd gedrukt heeft. En ook te buigen evenals gij, dat deze van God gezalfden Koning nu zit aan de rechterhand Gods, van dien troon der Majesteit het lot der volkeren en staten regelt en eens in het einde der dagen weder zal komen om alle volk en alle menschenkind te dagen voor zijn rechterstoel. In zooverre hebt ge dus volkomen gelijk, dat het Maranatha uit hun en onzen mond weerklinkt en ons met hen aan één kant stelt tegenover alle andere partijen, die van geen Halleluja voor „het Lam dat geslacht werd”, weten.
Ik voeg hier geen woord aan toe, maar ik zeg wel dit: wanneer de Saambinder haar reputatie niet wil verliezen, zij nu ook deze regelen in haar blad zal hebben af te drukken en Ds. Kersten zal wel zoo eerlijk zijn, dat hij aan dit verzoek wil voldoen. Ik kies hier geen partij, maar ik wensch alleen eerlijkheid, die de deugd eens waren Christens is. En al vind ik het jammer, dat deze eerlijkheid wat laat komt, hier zou ik dan willen zeggen: beter laat dan nooit. Een Kerkelijk blad als de Saambinder wil toch niet meedoen aan een oneerlijken, en daarom onchristelijken stembusstrijd?
Apeldoorn
J.J. van der Schuit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen