Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kerk en Staat 2

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kerk en Staat 2

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Naar het zich Iaat aanzien, zal ook Duitschland de overeenkomst, in Locarno vastgesteld, teekenen (op 1 Dec. geschied, Red.) en als gevolg daarvan binnenkort in den Volkenbond worden opgenomen. En dan…. dan breekt voor Europa weer een tijdperk van rust en vrede aan; dan gaan de volkeren arbeiden aan hun groote vredeswerk; dan keeren voorspoed en welvaart weer onder ons terug en binnen enkele jaren krijgen wij dan de algeheele ontwapening, gevolgd door de verbroedering der volken. Zoo hebben de staatslieden, die uit Locarno terugkeerden, aan diners en in openbare vergaderingen aan hunne volken verteld. Maar ik durf niet zeggen, dat deze woorden algemeen geloofd zijn geworden. Immers, die de zaken nuchter beziet, ontdekt onmiddellijk, dat Duitschland het gevaar voor den Europeeschen vrede niet is. Duitschland, dat ontwapend is en zonder geld zit, kan geen oorlog voeren, al zou het dit ook willen. Maar het gevaar voor den Europeeschen vrede schuilt allereerst in Rusland. Want Rusland, dat sterker is, dan men in Europa vermoedt, en meer door de staatslieden van het Westen gevreesd wordt, dan men eerlijk zegt, houdt zich buiten alles. Buiten den Volkenbond en buiten alle verdragen, die men in het Westen opstelt en aangaat. Rusland houdt de handen vrij en laat zich niet binden. Men doet in het Westen wel, alsof men daarover het allerminst bekommerd is en Rusland liever buiten den Volkenbond ziet dan er binnen, maar dat is groot doenerij. Men vreest Rusland, en mannen als Mac Donald, zien het heel goed in: dat zoolang Rusland niet in den Volkenbond is opgenomen, er voor Europa en de wereld geen vrede is. Rusland moet in de gemeenschap der Westersche volken worden opgenomen. Anders, wordt het aanstonds de leider van de Oostersche volken, die tegen het Westen zullen optrekken. Dat gebeurt morgen nog niet of een volgend jaar, zoo snel gaan de dingen niet, maar juist omdat zij niet zoo snel gaan, is het gevaar zoo ontzaglijk groot, dat wij de beteekenis van hetgeen er thans in het Oosten gebeurt onderschatten. Wij zijn er zoo aan gewoon geraakt, Europa als het middenpunt van het geheele wereld gebeuren te beschouwen, dat hetgeen buiten Europa geschiedt, als „klein goed” door ons wordt beschouwd. Maar in hetgeen wij als „klein goed” beschouwen, schuilen zulke geweldige krachten, dat zij in staat zijn het geheele Oosten op de been te brengen. Wat daar in Marokko, én in Syrië én in Egypte openbaar wordt, is heusch niet zoo onschuldig, als het er uitziet. En met welk een energie en volharding er daar gevochten wordt, blijkt wel uit het feit, dat men herhaaldelijk aan Europa vertelt, dat er nu toch heusch afgezanten van Abd el Krim onder weg zijn om den vrede van Frankrijk en Spanje af te smeeken. Maar die heeren zijn al weken lang op reis, maar zij komen nooit aan. Er wordt nu in Marokko niet gevochten. Begrijpelijk, want de wegen daar zijn van wege de geweldige regens voor mensch en dier niet begaanbaar. Hoe wil men die steile bergpaden betreden of zijn weg vinden in de bosschen. Maar als aanstonds de regentijd weer voorbij is, vrees ik, dat het er met vernieuwde kracht zal losbreken. In de hoofdstad van Syrie schijnt het een chaos te wezen. De Franschen moeten er op een manier hebben huisgehouden, zoo vreeselijk, dat wanneer wij er de volle waarheid van wisten, er misschien een kreet van afgrijzen zou opgaan in Europa. Maar anderen beweren, dat Sarrail de Fransche opperbevelhebber aldaar niet anders kon handelen, om nog vreeselijker dingen te voorkomen. En heel zachtjes wordt er in Parijs gemopperd; maar heel zachtjes, opdat men het in Londen niet hoort, dat Engeland van dat zaakje in Syrie wel meer weet. Hoe het zij, het is in Syrie nog lang niet rustig en het tooneel van den strijd verplaatst zich steeds meer naar den Libanon, waar sterke vijandelijke strijdkrachten door de Franschen zijn waargenomen,
In Londen volgt men met spanning het verloop der gebeurtenissen in Syrie; want hoe dichter de oorlog bij de grenzen van Palestina komt, hoe meer gevaar voor Engeland dreigt. Want daar is het evenmin rustig. En in Egypte begint de bekende Zaghloel pasja, die een doodvijand van Engeland is, zich weer te weren en predikt aan zijn volgelingen revolutie.
Zoo staat het op 't oogenblik aan de overzijde van de Middellandsche zee. En aan deze zijde er van, in Italië is het evenmin rustig. De spanning wordt zoo geweldig en de facisten treden zoo tyraniek op en Mussolini verwekt zooveel vijanden tegen zijn persoon en bewind, dat het moet vandaag of morgen tot een uitbarsting komen. Wat het dan in Italië worden moet, laat zich niet voorspellen, maar dat Mussolini op deze wijze zijn bewind kan voortzetten, lijkt mij uitgesloten.
Wanneer dus de klokken zullen verkondigen, dat het verdrag van Locarno geteekend is, dan trekke niemand daaruit de conclusie, dat dit de vredesklokken zullen zijn. Zoolang Rusland zich niet naar het Westen orienteert en zijn revolutionaire propaganda onder de Oostersche volken niet staakt, maar die volken tegen het Westen blijft opruien, staan wij elken dag aan het gevaar bloot, dat het in die Oostersche wereld tot een uitbarsting komt, die niet meer is te onderdrukken. En dan vrees ik, dat én het verdrag van Locarno én de Volkenbond niet veel zullen baten, maar dat ieder zijn eigen weg zal gaan, zonder zich om zijn naaste te bekommeren.
Dat oogenblik verbeidt Rusland vermoedelijk in samenwerking met Angora, 't Is alles nog toekomstig, maar ik geloof niet, dat er een staatsman van beteekenis in Europa is, die met deze toekomst geen rekening houdt.
En te midden van deze geweldige gebeurtenissen, heeft men na 7 dagen van moeizamen arbeid de doeken die de mummie van Toet-Anch-Amen omhulden verwijderd. De omwikkeling van de mummie aldus het officieel communique, was geheel tot poeder overgegaan, hetgeen de arbeid zeer bemoeilijkte. De op het lijk gevonden voorwer pen …. maar ik schrijf het bericht niet verder af. Er is voor mijn gevoel iets zoo stuitends in deze grafschennis, die daar in naam der wetenschap wordt gepleegd, dat ik niet begrijp, dat er geen protest tegen dat gedoe daar in Egypte opgaat.
Er zijn ook grenzen, die door den wetenschappelijken onderzoeker moeten worden geeerbiedigd en dien eerbied heeft men hier uit het oog verloren.
Het „requiescat in pace” is hier door de wetenschap tot een leugen gemaakt, terwijl het resultaat van deze en soortgelijke onderzoekingen van geen beteekenis is voor ons, die leven. Straks wordt de mummie in Cairo tentoongesteld, maar het komt mij voor, dat deze tentoonstelling een aanklacht tegen de wetenschap is, die zelfs de rust van het graf niet weet te eerbiedigen.
Den Haag
Ds. H. Janssen

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 december 1925

De Wekker | 4 Pagina's

Kerk en Staat 2

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 december 1925

De Wekker | 4 Pagina's