De Bondszegelen. (4)

De sacramenten ook zegelen. Wie dat verstaat, begrijpt dus aanstond, dat het bij de sacramenten er niet vóór alle dingen omgaat, hoe wij tegenover de sacramenten staan, maar hoe Gods verhouding tot ons in het sacrament voorop gaat. De sacramenten zijn nog iets meer dan steenen, die wij telkens moeten opzoeken om het altaar van het ootmoedig herdenken te bouwen. Wie bij den doop niet verder komt, dan dat wij daarin hebben een symbool, dat ons aan 't bloed van Christus herinnert, en bij het avondmaal niet anders kent dan een gedachtenis maaltijd, die heeft de zalige Gods bemoeienis in de bondszegelen nog niet begrepen, en nog veel minder genoten. Zwingliaan en Remonstrant mogen niet verder komen dan dat hier slechts verbondsteekenen zijn, de Gereformeerde belijdenis treedt verder in dit heiligdom. Ik zeg niet, dat dit bijzonder karakter der Godsbemoeienis in de sacramenten altijd door elken Gereformeerden belijder is verstaan. Het ware wel te wenschen, maar de ervaring bewijst wel, dat de Gereformeerde belijdenis niet altijd door elken Gereformeerden belijder in haar zinrijke beteekenis wordt gekend. Hier en daar schuilt, meestal onbewust, nog veel van het Zwingliaansche, dat zich hierdoor kenmerkt, om den nadruk te leggen op wat de mensch doet bij het sacrament. Dan worden de sacramenten een soort van belijdenis, 't zij van een blind kerkgeloof, als bij den doop, of van bekeering als bij het avondmaal, maar hoe de Heere zelf in het sacrament tot ons komt, wordt te veel over het hoofd gezien. En toch, de aanvang van ons doopsformulier is hier zoo treffend en zoo duidelijk, laat zoo glashelder uitkomen, hoe een Drieëenig God ons verzegelt den rijkdom van Zijn genadeverbond. Wie onzer kent den kernachtigen aanvang niet „en als wij gedoopt worden in den Naam des Vaders, zoo betuigt en verzegelt ons God de Vader, enz.
Zoo moeten wij dus beginnen bij de bondszegelen er bovenal op te letten, wat de God des verbonds zegt en verzegelt. Wie hierin feilt, kan zeer goede en schoone dingen bij de sacramenten zeggen, kan over bekeering, geloof, en het kindschap Gods den mond vol hebben, allemaal zaken van groot gewicht, en die hier stellig ter sprake moeten komen, maar het karakter der bondszegelen heeft de zoodanige niet genoemd. Ook in het sacrament moeten wij God eerst aan het woord laten, moeten wij beginnen met te luisteren, wat Hij daarin ons te zeggen heeft. Wat hebben wij het dikwerf bijv. bij het sacrament des avondmaals heel druk over den stand van ons zieleleven, over aanvechtingen en bestrijdingen, over zondige diepten van ons hart. En zeker, allertreurigst, wie van deze zielestand geen verstand heeft. En nog al treuriger, wanneer men dit bevindelijke leven als ziekelijk, als Labadistisch, als doopersch brandmerkt. Deze worstelingen zuilen alleen waren avondmaalgangers niet vreemd zijn. Maar hij gaat met die zielsbevindingen een verkeerden kant op, wanneer hij die nu alzoo aan het woord laat, dat zij hem al of niet den toegang tot het avondmaal ontsluiten. Immers, bij de sacramenten mag niet de stem van ons hart, niet de stand onzer ziel, maar moet eerst de God des verbonds aan het woord komen.
Wat de Heere in het Sacrament zegt en wat hij daarin geeft, moet eerst tot onze ziel gaan spreken. Nooit zal het ware zielsrapport met den Heere gevonden worden, nooit zal ons arme hart het zalig goed van 's Heeren hand ontvangen, nooit zullen wij proeven, hoe rijk God in Christus voor een verloren zondaar is of de sacramenten zullen als zegelen van het genadeverbond ons moeten toespreken. Hoe zal dat geschieden? Hoe zullen de wateren van twijfel en ongeloof uit onze ziel wegvloeien? Hoe zullen aan den donkeren levenshemel de zwarte zonde wolken worden weggevaagd? Hoe zal daar stralen het vriendelijk licht van Gods vertroostend aangezicht, zoo teeder, zoo koesterend, dat wij als bij vernieuwing hart en hand aan den trouwen Bonds-God reiken? Hoe zal het in onze ziel gaan ruischen,

„Zoover het West verwijderd is van het (Oosten,
Zoover heeft Hij, om onze ziel te troosten,
Van ons de schuld en zonde weggedaan.”

Hoe? Dan zullen wij hebben na te gaan wat hier „verzegelen” beteekent.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen