Huisbezoek

Meermalen schreven wij reeds in „de Wekker” over dit onderwerp. Wij gelooven, dat de waarde van het huisbezoek niet licht overschat kan worden en het goed is, telkens op de noodzakelijkheid er van te wijzen. Daarom vinde hier een plaats, wat Prof. T. Hoekstra in zijn nieuwste werkje, Twijfel, uitgave van Gebr. Zomer en Keuning's Uitgeversmij, er over schrijft.
Na er op gewezen te hebben dat de geloovigen, als leden ééns lichaams, op elkander hebben toe te zien, gaat Z.H.Gel). voort:

„Het zijn echter vooral de ambtsdragers in Christus' gemeente, die twijfelenden zóó moeten behandelen, dat onder Gods zegen de twijfel wijkt en de zekerheid des geloofs, zoowel bij het individu als bij de gemeenschap, zich krachtig ontwikkelt. De ambtsdragers zijn de geneesmeesters, die de kranke zielen cureeren.
De geestelijke verzorging van de leden der kerk is door den Heere toebetrouwd aan de opzieners, d. i. de ouderlingen en de dienaren des Woords. De dienaar des Woords is door zijn meerdere kennis van de H. Schrift, van de belijdenis der kerk en van de dwaalleer, en dikwijls ook door zijn meerdere ervaring, bij uitstek geschikt om door gestadige persoonlijke bearbeiding geestelijke krankheden te genezen en alzoo den wasdom der gemeente te bevorderen. Het bezoeken van de gemeenteleden aan de huizen en het spreken over de individueele nooden behoort zoowel tot het werk van den ouderling als tot dat van den dienaar des Woords. Door de prediking kan de dienaar des Woords in het algemeen den twijfel bestrijden, maar tot individueele behandeling kan bet in den eeredienst niet komen. Daarom moet de prediking vergezeld gaan van en aangevuld worden door de bearbeiding in het geregeld bezoek door den dienaar des Woords en den ouderling. Het is voortreffelijk, wanneer een dienaar des Woords werkt op wetenschappelijk gebied, op sociaal of politiek terrein, voor de pers, enz., maar hij mag dergelijk werk niet doen ten koste van de geestelijke verzorging der hem toevertrouwde zielen. Het huisbezoek worde niet aan de ouderlingen overgelaten, zelfs niet in de groote gemeenten. Met dankbaarheid erkennen we het gezegende werk, door vele ouderlingen en predikanten in Christus' kerk verricht. De verzorging der zielen is niet overeenkomstig den eisch van Gods gebod, wanneer de dienaren des Woords het geestelijk contact missen met de leden der gemeente en niet in vollen zin herders der schapen zijn. Men spreekt tegenwoordig van de reformatie der Gereformeerde Kerken. Welnu, in dezen zin is reformatie beslist noodig, dat ieder dienaar des Woords het religieuze leven van de schapen en de lammeren zijner kudde kent en leidt.

De cursiveering (het schuin drukken, om er de aandacht op te vestigen) is van Prof. H.
Wij gelooven niet, dat onze Chr. Geref. Kerk aan dit woord geen behoefte heeft. Het is waar, dat de vele vacante gemeenten veel tijd vragen van onze dominé's.
Laat toch ieder ouderling en ook ieder predikant woekeren met tijd en gaven, om het huisbezoek te behartigen. Er kan zooveel gedaan worden, als er maar om gedacht wordt en men er dus op bedacht is.
Strekke het tot bloei der gemeente, tot heil der zielen, bovenal tot verheerlijking Gods.
Een schijnbaar onnut huisbezoek, doch afgelegd in de vreeze Gods, zal toch niet onvruchtbaar zijn.
Ons dunkt, dat in deze richting de oplossing van het z.g.n. jeugdvraagstuk voor een groot gedeelte gevonden kan en moet worden.
In het huisbezoek komt de dienaar des Woords ook den jeugdigen tegemoet, hetgeen een sfeer van vertrouwen kan scheppen, die niet anders dan zegenrijk voor de jeugd kan zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen