"Welke overgeleverd is om onze zonden!"

Overgeleverd is de Heere Jezus!
Door Judas!
Door Kajafas!
Door Pilatus!
Door Israël en de volken!
Door den mensch; door U en door mij!
Daaraan gedenken wij op den Goeden Vrijdag!
Mag die dag dan wel „goed” genoemd worden? Moet hij niet veel meer als met een zwarte kool geteekend worden onder de dagen der gedachtenis?
Welk een dag van zonde en ongerechtigheid; van verschrikkingen; van tranen van smart; rouw en droefenis; donkerheid en vreeze! Welk een dag van triumfeerenden haat; van zich uitlevende wreedheid en bloeddorst!
Jezus, de Rechtvaardige en Heilige, is op Golgotha ver ....., ja, zeggen wij het maar, Hij is vermoord! In naam van het recht, in naam .…!
Wat had Hij kwaads gedaan?
De begenadigde moordenaar aan het kruis geve het antwoord!
„Deze heeft niets, niets onbehoorlijks gedaan!”
In die ontkenning ligt de wraking van de strafoefening, toegepast op den Heere Jezus als individu, persoon!
Dag van zonde en schuld!

„O diepte des rijkdoms, beide der wijsheid en der kennisse Gods! Hoe ondoorzoekelijk zijn Zijne oordeelen, en onnaspeurlijk Zijne wegen!”
De Goede Vrijdag mag „goed” heeten!
Onze gerechtelijke moord is de uitvoering van een heilig en rechtvaardig vonnis. Zoo ergens, dan komt het op Golgotha uit, hoe de zonde tenslotte in dienst staat van God!
't Is niet het hoogste, niet van de meeste beteekenis, dat wij Jezus hebben overgeleverd; het hoogste, het meest beduidende is, dat Jezus is overgeleverd door God!
Was de Heiland dan toch een zondaar, zoo niet tegenover de menschen, dan toch tegenover den Heilige Israëls? Niet in dien zin, als wij zondaren zijn. Wij zijn het door onze overtreding in ons bondshoofd Adam, door onze inklevende verdorvenheid, door onze zonden en misdaden. Wel stond Hij schuldig als Borg. In de stilte der eeuwigheid reeds heeft Hij in den eeuwigen vrederaad Zich als zoodanig gegeven, gelijk de Vader Hem daartoe had verkoren. En heeft Hij nu, als persoon, geene zonden gekend, Hij is door den Vader tot zonde gemaakt. Als de zonde ligt Hij onder het rechtvaardig oordeel Gods, wordt Hij als de zonde behandeld, overgeleverd. Aan Hem, den beladene met de schuld der zonde, wordt de schuld toegerekend; de straf, op de zonde bedreigd, wordt op Hem gelegd. Niet in naam alleen van het recht, maar naar het wezen des rechts is de Christus in dit opzicht overgeleverd!
De overlevering door den mensch kon niet strekken tot volkomen voldoening van het recht des Heeren. Kan de mensch het, onder Zijne toelating, verder brengen dan tot het, zij het met de grootste smart, dooden des lichaams?
Maar Christus is overgeleverd door Hem, die macht heeft beide, ziel en lichaam te verderven in de hel. Is de mensch zoo ver gegaan, als hij kon, ook de Rechter van hemel en aarde is zoo ver gegaan, als Hij kon en ..... moest, naar Zijne heiligheid en rechtvaardigheid en ook.…liefde! Tot in de hel heeft Hij den Christus, Zijn geliefden Zoon, in Wien Hij eeuwiglijk al Zijn welbehagen heeft, neergestooten. Hij heeft Hem overgeleverd aan de helsche angsten en kwalen, Hem op het zeerst doen ervaren, wat het zegt, God, Zijne Liefde, te moeten missen, liggende onder den toorn Gods ......
Over den Borg is dit alles gekomen.
Derhalve ten behoeve van hen, wier Borg Hij was (is).
De Apostel zegt: „Overgeleverd om onze zonden,” d. w. z. de zonden der Hem gegeven gekenden des Vaders.
Voor hen heeft het zin te spreken van een „goeden” Vrijdag!
De dag van uitleving van duivelschen haat is tegelijk de dag der uitleving der goddelijke liefde!

De zonde van den Goeden Vrijdag is de zonde der menschheid; ware er geen zonde, geen overlevering van den Christus ware noodzakelijk geweest. De uitleving der zonde op dien dag is eveneens ons aller schuld. Wij hebben Hem overgeleverd! Judas, Kajafas met den Joodschen raad, Pilatus, zij zijn onze vertegenwoordigers geweest. Wij hebben Hem des doods schuldig geoordeeld, Hem overgegeven. Hem gekruisigd en bespot, wij!
De Heere geve, dat het onze zonde worde, nu, terwijl het nog is het heden der genade, de welaangename tijd, waarin nog vergeving van zonde verkregen kan worden, ook van de zonde der Christusverwerping.
Die zonde is groot, ontzaglijk groot, een onrecht, dat door ons nooit goed gemaakt kan worden. Maar boven de grootte dier zonde staat de liefde Gods, die zich uitspreekt in de rechtsvoltrekking aan den Christus. Op den „goeden” Vrijdag komt het uit, hoe Gods barmhartigheid roemt tegen het oordeel, niet in betrekking tot den Heere Jezus, maar in betrekking tot degenen, die in Hem begrepen zijn.
Erkennen wij onze schuld!
Betreuren wij, in rouw des harten, onze zonden!
Maar laat ons niet doen als Judas, die, ach, het was verborgen voor zijne oogen, meende, dat zijne ongerechtigheid het hoogste, het meest beteekenende was, en hij verhing zich.
Meer dan onze schuld is het rantsoen van den Christus!
Meer dan onze zonde zijne gerechtigheid!
Meer dan ons onrecht Gods recht!
Meer dan onze haat zijne liefde!
Zoo ons oog op dat meerdere gevestigd mag worden, dan zal de „goede” Vrijdag ons goed worden, steeds beter, steeds heerlijker.
Bekommerde vanwege uwe zonden, de „goede” Vrijdag roept U toe: Houd aan in het gebed! Houd moed; er is vergeving; er is verlossing!
Aan den voet van het kruis leere, door de genadige, toepassende werking des Heiligen Geestes, ook onze ziel zeggen:
„Om mijne overtreding tot zonde gemaakt!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen