Vereeniging van Christelijke Gereformeerde Predikanten

Stellingen, beboerende bij de te houden Referaten.

A. Referaat van Ds. S. v. d. Molen over

„Het al of niet Schriftuurlijke der Gemeene-Gratieleer”.

I. Omtrent het leerstuk der Gemeene Gratie bestaat nog geen communis opinio.
De plaats, door de Geref. Patres aan de Gratia Communis gegeven, is eene mindere, en in sommige opzichten eene andere, dan die haar in de laatste veertig jaar is ingeruimd, waar zij door het Neo-Calvinisme zoozeer is geëmphaseerd en belangrijk is gewijzigd.
II. Het leerstuk der Gemeene Gratie wil vooral aanwijzen, hoe de verhouding Gods is tegenover de wereld, zooals die leeft buiten de zegeningen van het Genade-verbond. Vanzelf vloeit daaruit voort, hoe ook de houding van het kind van God tegenover haar moet zijn; meer bijzonder tegenover het cultuurleven.
Dat er van een zekere genade-betrekking sprake kan zijn, vloeit voort uit de cosmologische beteekenis van den Christus (Joh. 1 : 4, 9; Hebr. 1 : 3; Coloss. 1 : 15—19). Deze genade-betrekking vindt hare belichaming in het Noachitisch verbond, en wordt uitgesproken in vele uitspraken der H. Schrift.
III. Als elementen van het leerstuk der Gratia Communis treden op den voorgrond:
a. Zij doet ook den verworpene, in relatieven zin, genieten van Gods goedheid, wat 0. m. hieruit blijkt, dat hem allerlei gaven worden toebedeeld.
b. Zij stelt ook den niet-geloovige in staat tot het doen van natuurlijk goed.
c. Zij geeft allerlei bestel van zegeningen voor en over personen, gezinnen, volken en staten, waardoor ordelijke samenleving mogelijk is en een zekere cosmische ontwikkeling gezien wordt.
d. Zij stuit de zonde in hare natuurlijke doorwerking. Dat deze elementen steunen op Bijbelsche basis, toonen vele schriftuurplaatsen, o.a. voor:
a. Matth. 5:45; Luc. 6:35; Hand. 14 : 16; 1 Kon. 21 : 28, 29; Gen. 4 : 20—22; Gen. 9:2; Hand. 7 : 22.
b. Spr.8:15; 1 Sam. 10:9; Exod. 2:5; 2 Kon. 10:30—32.
c. Matth. 7:11; Spr. 18:22, 24; Rom. 13: 3, 4.
d. Gen. 20:6; 31 ;24; Ps. 33:10, 11; 105: 14, 15.
IV. Aan de werking der Gemeene Gratie mag geen zelfstandig doel, naast dat der bijzondere Genade worden toegeschreven. Integendeel blijft zij altoos aangelegd op de Gratia Specialis en moet dienen om Sions bloei te bevorderen. (Gen. 31:24; 2 Sam. 5 : 11; 1 Kon. 5; Hand. 17 :28.
V. De Schriftuurlijke leer der Gratia Communis keert zich tegen de verkeerde beschouwingen der wereld; tegen die der Pelagianen en Remonstranten, zoowel als tegen die van Roomschen en Lutherschen; eveneens tegen die van Dooperschen en Puriteinen.
Zij stelt zich ook tegenover de DD. H. Hoeksema en H. Danhof, die de Gemeene Gratie geheel verwerpen.
Zij oefent critiek op de Neo-Calvinistische opvattingen inzake dit stuk.
VI. De Schriftuurlijke beschouwing dezer leer verrijkt onze Gods-kennis; bewaart voor wereldgelijkvormigheid; spoort aan tot de Evangelie-verkondiging, wijl het heil der wereld
niet is te wachten van de Gemeene Gratie, maar van de alzijdige doorwerking der Palingenesie.

B. Referaat van Ds. W. Bijleveld over
„Waarom zoo weinig geloofs-ver-zekering?”

I. Sinds het laatst der achttiende eeuw is er een vloedgolf van twijfel over de menschheid gerold, die ook haar invloed op de Kerk des Heeren heeft doen gelden.
II. De twijfel is echter reeds begonnen in het paradijs, en sinds heeft God Zich wel geopenbaard, maar werd die openbaring betwijfeld, zoowel in als buiten de Kerk, zoowel door jongen als ouden.
III. Twijfel behoort niet, zooals zoovelen meenen, tot den normalen groei van het geloofsleven, maar is zonde.
IV. De twijfel kan onderscheiden worden in objectieven en subjectieven.
Onder objectieven twijfel moet worden verstaan het twijfelen aan het Godsbestaan; aan Gods Woord; aan hemel en hel, enz., terwijl subjectieven twijfel is de onzekerheid omtrent eigen staat voor de eeuwigheid.
V. Oorzaken van den twijfel liggen buiten den mensch, bijv. in 't lekken of bestrijden van satan; den invloed van een ongeloovige omgeving; de twijfelmoedigheid, ook van Gods volk, en ook wel in het openbaar worden van huichelaars.
VI. Oorzaken, gelegen in den mensch, zijn te zoeken in het karakter; het temperament; het gemis van een zichtbaren omkeer in 't leven; het gedurig weer terugvallen in zonde, en in onkunde.
VII. Bijzonder zij nog gewezen op de wereldgezindheid, waarom Gods Geest Zich terugtrekt; op de weinige kennis, ook van de geestelijke armoede en nood der ziel, zoodat het ook niet kan komen tot een krachtig doorbreken der genade, en eindelijk op Gods wijsheid en souverein bestel.
VIII. Daar de Heilige Schrift en onze belijdenisschriften ons leer en, dat de verzekering hier op aarde te verkrijgen is, wijze de Pastor vooral den weg aan, hoe er toe te komen. Da weg er heen wordt ons bijzonder in Rom. 8 geleerd. In de bediening des Woords worde er op aangedrongen, dat twijfelmoedigen vooral het in den weg des gebeds bij den Heere zoeken; trouw Gods Woord onderzoeken, en de Sacramenten gebruiken.

De B.B. zullen begrepen hebben, dat de datum-opgave in het vorige nummer onjuist was; de vergadering wordt gehouden op Woensdag 8 Juni.

De vergadering zal worden gehouden in:
MAISON „VAN PRAAG”, LOOLAAN (hoek KOPPELLAAN).
Aanvang: HALF ELF.

Het Bestuur

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen