Stads-evangelisatie (VII)

Is de eenvoudige evangelieverkondiging de centrale kracht der evangelisatie, men zorge vooral voor een aanlokkelijk gebouw ergens in het hartje van een volksbuurt. Ook straatprediking is aan te bevelen. Indien men maar de geschikte punten in de stad weet te vinden, waar men de menigte om zich verzamelen kan, zonder te veel door het geroezemoes van voorbijgangers, vrachtauto's en trams gestoord te worden. Het oordeel over de straatprediking is echter niet gelijk. Er zijn er die beweren, dat dit op den duur weinig uithaalt. Voor straatprediking zou zich het Hollandsen volkskarakter niet leenen. Nu op het platteland is dat wel zoo, maar of dat ook geldt van onze steden, met heur moderne beschaving, betwijfel ik nog. Als men maar niet al te veel de straat voor dit werk gebruikt, er een zeer talentvol man voor heeft, en de prediking kort en zakelijk is.
Zelf heb ik wel eens een prediking op straat bijgewoond. Er werd door een clubje jonge meisjes, dat den spreker vergezelde eerst een lied of psalm gezongen; de menschen kwamen nieuwsgierig toeloop en en weldra waren er een honderdtal rondom den spreker verzameld, die aandachtig luisterden naar het beslist pakkend woord. De prediking werd gevolgd met het uit deelen van traktaatjes en het zingen van een psalm. Werkelijk zeer stichtelijk!
Zooiets heb ik ook 's avonds in het hartje van een drukke volksbuurt meegemaakt, maar ik verzeker u, dat er eerbiedig geluisterd werd. Men moet voor dergelijke straatprediking natuurlijk toestemming van den Burgemeester hebben. Wel schijnen de Methodisten in Engeland en Amerika minder aan straatprediking te doen dan voorheen, en ook het Leger des Heils roert zich niet meer zoo op straat. Ook is straatprediking niet de hoofdschotel van don evangeliesatie-arbeid, m.i. is het z.g. huisbezoek onder de afgedoolden van veel grooter beteekenis. Men moet voor dit werk vooral in de stad menschen hebben, die op iedere markt thuis zijn en elke viool kunnen bespelen. Ook moet het terrein van huisbezoek niet te groot zijn. Hierover niet meer, dan zou ik moeten herhalen, wat ik reeds eerder van het huisbezoek gezegd heb.
Vooral in de stad is 't noodig allerlei vergaderingen in elkander te zetten. Bijeenkomst voor kinderen (zondagsschool, het evangelisatie-middel), vergadering voor knapen, meisjes, vrouwen, mannen. Stationsevangelisatie, arbeid onder gevallen meisjes, verwilderde jeugd, onder kelners, beambten; dergelijke specialiseering is er in de stadsevangelisatie beslist noodig. Aangezien bovengenoemde speciale arbeid nog wel ter sprake zal komen, wijd ik er nu maar niet over uit. Vooral in groote steden, zal de sociale hulp zich niet van de evangelisatie los kunnen maken. Deze hulp is geen afzonderlijke tak van arbeid, maar kan dienen als middel om voor het evangelie een weg te bereiden. Wel is hier omzichtigheid noodig. Het is voor vele armen, die den weg weten in de stad, geen kunst om al wandelend aan den kost te komen. Laat de evangelisatie deze gewilde armoede nooit in de hand werken. Men komt in groote steden echter voor zulke schreiende toestanden te staan, bijvoorbeeld van verarming en vervuiling, dat de evangelisatie niet in alles maar doen kan, alsof zij niets ziet.
Ten slotte wil ik nog even wijzen op den arbeid van vrouwen. Naast den man is er voor de vrouw een plaats op de zondagsschool. Verspreiding van goede lectuur met daaraan verbonden huisbezoek onder vrouwen. In kleine bijeenkomsten voor vrouwen en meisjes kan de evangelisatie-zuster de leiding op zich nemen. Gezellige avonden voor dienstboden, fabrieksarbeidsters en winkeljuffrouwen, waar de bijbelbespreking door zang en muziek wordt afgewisseld, kunnen door de vrouw toch zeker beter georganiseerd worden dan door den man. Arbeid naast den man is er voor de vrouw in de stads-evangelisatie te over. Tot dezen arbeid in te gaan is voor onze jonge dochters beter, dan hun vrije avonden door te brengen met vunzige lectuur, verkeerde vriendinnen of langs de schitterende winkelstraten. In de gemeente moet de vrouw zwijgen, buiten de gemeentelijke samenkomst is er voor de ongehuwde vrouw inzonderheid een heerlijke taak weggelegd. Denken onze jonge dochters in onze groote steden daar wel eens aan? Het blijkt wel, dat er in de stad heel wat te doen valt.
Onwillekeurig vragen we, ziende op den grooten nood: kunnen wij in de centra der beschaving den stroom der zonde wel ooit keeren? Is de strijd in de groote steden een strijd zonder overwinning? Laat ons echter niet vragen, wat wij kunnen doen, maar wat God kan en zal doen. God zal Zijn kerk verzamelen ook uit de donkere achterbuurt, uit de sloppen en stegen. Niet één verkorene zal achterblijven. Jezus zal de schapen, die nu nog van Zijn stal niet zijn, ook toebrengen, waar ze zich ook bevinden. Laat ons dan zien in het gebod, en aanbidden Gods raad, dan zal deze wetenschap ons bij het werk der stadsevangelisatie bezielen: niet de stad der wereld, maar de stad Gods, geplant zelfs in het hartje van de wereldsteden, zal triumpheeren !

Amersfoort. Salomons.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen