Kerk en Staat

In het nummer van 1 Juli l.l. hebben wij een enkel woord gewijd aan den tegenwoordigen stand van het vaccine vraagstuk. Want er is een kentering inzake de beteekenis van deze kunstbewerking op til. Wel tracht de medische wetenschap den afgod der vaccinatie nog overeind te houden, maar vroeg of laat valt hij, en precies als het met alle wetenschappelijke afgoden gaat, hij wordt door zijn eigen aanbidders ten val gebracht. Nog enkele jaren en men zal in alle landen op afschaffing van den dwang gaan aandringen en het krachtigste middel om daartoe te geraken is, dat alle ziektegevallen, die rechtstreeks of zijdelings met de vaccinatie in verband staan ter kennisse van het publiek worden gebracht. Hier ligt een taak voor onze doktoren, want zij moeten den moed hebben om te spreken en te getuigen, overal waar zij komen te staan voor ziekteverschijnselen, wier oorsprong naar hun medisch inzicht in de vaccinatie gelegen is. Zij moeten doen, wat de bekende Goudsche dokter Hoffman doet, die hoewel zelf, in bepaalde gevallen, voorstander van inenting, desniettegenstaande ernstige bezwaren heeft tegen den dwang, die aden aan de inenting onderwerpt. In de Standaard van 5 Juli j.l. heeft hij een ingezonden schrijven geplaatst, met zijn vollen naam onderteekend en dat schrijven acht ik van zoo waardevollen inhoud, dat ik gaarne medewerk, om het algemeen bekend te maken. Hij schrijft:

Nogmaals: Vaccinatie.

Op verzoek van verscheidene personen willen wij nog enkele mededeelingen toevoegen aan wat uw geëerd orgaan reeds van ons wilde opnemen over 't vraagstuk der mogelijke nadeelen der vaccinatie.
In Zwitsersche kantons is onlangs de dwang afgeschaft. Aan den Bondsraad was te voren een request ingezonden met een brochure van 94 bladzijden, waarbij een aanhangsel van lichamelijke schaden, ontstaan en waargenomen na vaccinatie van schijn- of blijkbaar gezonde kinderen, bij wie geen andere oorzaak kon worden aangewezen of zelfs vermoed.
Prof. Dr. Grotjahn, sociaal-hygiènist aan de Berlijnsche universiteit, berichtte, dat zijn kind na de vaccinatie tegen nog niet in den lande voorkomende pokken encephalitis kreeg.
Een Nederlandsche arts deelde onlangs in deskundige vergadering, waarin ook wij tegenwoordig waren, mede, dat op den negenden dag na de door hem verrichte vaccinatie een der ingeënte kinderen aan deze hersenziekte, de encephalitis, stierf.
In een zitting in 't Pruisisch Welvaarts-Ministerie, op 10 Oct. 1925, van den landelijken gezondheidsraad, gehouden onder voorzitterschap van den Directeur der medische afdeeling, hield Dr. W. Winsch een lezing over de mogelijke gevolgen der opheffing van den dwang. De uitgenoodigde hooge medische ambtsautouriteiten en de andere aanwezige artsen namen, bijna éénstemmig, en met 5 onthoudingen, het besluit, dat onmiddellijk in Pruisen moet worden ingevoerd de schadeloosstelling door den Staat, die den dwang oplegt, van door vaccinatie lichamelijk beschadigden.
Elders moet men toegeven, dat in Duitschland tusschen 1910 en 1920 aan gevolgen der inenting 61 kinderen gestorven zijn. Dit getal is veel grooter opgegeven, maar na nauwkeurige studie scheen althans voor deze 61 gevallen geen andere redelijke verklaring mogelijk.
Prof. Dr. Lutsch gaf onlangs weer 43 gevallen van encephalitis na vaccinatie op. Zelfs steriel bevonden lymphe schijnt thans gevaren te bieden.
Reeds vroeger wist men, dat vaccinatie bij personen met huiduitslag minder goed was. De wetgeving hield daarmede later, geleerd door de ondervinding, dan ook rekening.
Volgens Prof. Dr. Ernst von Romberg te München, den grooten voorstander der vaccinatie, mogen niet worden ingeënt: zij die aan (andere) acute infectie-ziekten lijden. Behalve in tijden van allerdringendst pokkengevaar ook zij niet, in wier huis aanstekelijke ziekten heerschen, of die zelf zeer zwak en ziekelijk zijn. Ook geen kinderen in 't eerste levenshalfjaar of tijdens het tandenkrijgen. Ook geen menschen met huiduitslag. Maar in 't bijzonder moet men met vaccinatie terughoudend zijn bij menschen, die verdacht kunnen worden tuberculeus te zijn, b.v. bij Scrofuleuze kinderen. Men bedenke steeds — vervolgt de hoogleeraar — dat men eene, zij het ook allerlichtste infectieziekte te voorschijn roept, waarvan men a priori niet kan zeggen, hoe zij op een verborgen aanwezige tuberculose werkt.
Aldus schrijft een groot voorstander der inenting.
Bekend is, dat men ook heden nog geen methode bezit om met zekerheid uit te maken, of een bepaald persoon al of niet een verborgen kiem van tuberculose heeft.
Meer en meer wordt thans gewezen naar ons gemis aan te dezer zake voldoende kennis van de interbacillaire, verhoudingen van tegelijk in één persoon aanwezige ziektekiemen van b.v. twee infectieuze aandoeningen. Hier b.v. is een nog geheimnisvol wetenschappelijk terrein van mogelijke eenzijdige of wederzijdsche inwerkingen van inentingsvirus op een reeds in 't lichaam aanwezig ander virus, bacillenkoloniën, enz. Wat weten wij van de interbacillaire verhoudingen in 't levend menschelijk organisme?
Met statistieken bewijzen de voorstanders van dwang de noodzakelijkheid van den dwang der vaccinatie en het op zijde stellen der ouderlijke vrijheid. Met statistieken bewijzen de tegenstanders van den dwang het onnuttige en ook het nadeelige van inentingen in pokken-vrije tijden.
Hoe lang duurt de immuniteit na vaccinatie? Die duur is n.o.m. individueel, bij iederen inenteling haast verschillend. De wetten der verschillende landen zijn in dit opzicht verschillend. Een volwassen en kerngezonde persoon, werd door een collega jaren geleden tweemaal ferm gevaccineerd. Later kreeg hij toch pokken. En eveneens ferm is nu zijn gelaat vol van de karakteristieke lidteekenen der doorgestane pokken.
Wij blijven voorstanders van vaccinatie, wanneer pokken dreigen. Maar wij ontkennen niet het hoogst droevig-ernstige van 't voorkomen in jongsten tijd van nu wel een ruim 30-tal encephalitis-gevallen, ontstaan na vaccinatie, alleen reeds in ons land.
Men zond ons statistieken, die ons al jaren bekend zijn, reeds vóór het plaatsen van ons vroegste artikel over 't vaccinatievraagstuk in de „Maasbode”, in 't Paaschnummer van enkele jaren geleden.
Op 't terrein van statistieken heeft ons 't meest verbaasd 't volgend feit. Tijdens den oorlog heerschte er een ernstige typhusepidemie in 't frontleger aan deze zijde der Karpathen. Na flinke inentingen, waarvan ook wij overigens voorstanders zouden zijn geweest, verdween de ziekte vrij spoedig. Maar ook aan de andere zijde der Karpathen stond een ander leger. Ook daar de typhus. En ook daar verdween die ziekte in den zelfden tijd. En wel zonder inenting.
Gouda, 2 Juli 1927.

A.C.A. Hoffman.

Ieder, die dit artikel gelezen heeft, zal, wanneer hij voor de vaccinatie van een van zijn kinderen staat, dit punt in verband met de gezondheid van zijn kind, ernstig met zijn dokter bespreken. Want het fatale van den dwang is niet slechts, dat hij de ouders dwingt om in strijd met hun geweten te handelen, maar ook dat zij allen hoofd voor hoofd aan deze kunstbewerking onderwerpt, terwijl niemand kan zeggen, hoedanig deze kunstbewerking op de vitale deelen van het kind uitwerkt. Daarom moet het parool worden; afschaffing van den vaccinedwang.

d.H. (Den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen