Het Heilig Evangelie naar de beschrijving van Markus

XXII.

3: 32—30. Christus door de Schriftgeleerden in den vreeselijksten weg verworpen.

(Vervolg.) Voorwaar — let op dit woord; de Heere gebruikte het meermalen, als om van meet af te doen gevoelen, dat men op Zijn woord bijzonder zou acht geven — voorwaar Ik zeg u, dat alle de zonden den kinderen der mensenen zullen vergeven worden, en allerlei lasteringen, waarmede zij zullen gelasterd hebben; maar zoo wie gelasterd zal hebben tegen den Heiligen Geest, die heeft geene vergeving in eeuwigheid, maar hij is schuldig des eeuwigen oordeels. De evangelist veegt er ter verklaring nog aan toe: Want zij zeiden: Hij heeft eenen onreinen geest.

Wij hebben hier te doen met de vreeselijkste zonde, de onvergefelijke zonde tegen -den Heiligen Geest. Hoevelen zijn in den loop der tijden er mede bestreden, dat zij aan deze zonde schuldig stonden, en als tot aan den rand van den afgrond der wanhoop gebracht door die bestrijding. Het is dan ook een ontzettend iets, te moeten denken: nooit, nooit is er meer vergeving voor mij te verkrijgen ! Opmerkelijk hierbij is, dat zij, die aldus bestreden worden, op de vraag, wat zij dan gedaan hebben, zeer verward in hun antwoord zijn of in 't geheel geen antwoord hebben. Het is zoo noodig, dat wij, naar het woord van den apostel Petrus (I, 1:13), opgeschort hebben de lendenen onzes verstands. In deze zaak wordt voorzeker teveel gerekend alleen met het gevoel en te weinig met wat het Woord ons zegt. Het karakter der lastering van den Heiligen Geest teekent de evangelist ons, als hij zegt: Want zij zeiden: Hij heeft eenen onreinen geest.

Christus is dus volgens hen niet de Knecht des Heeren, maar dienaar van den satan; Zijn arbeid is niet het behoud, maar het verderf des menschen; Hij zoekt niet de eere des Heeren, maar de grootheid van Zichzelf en daarin de eere van den vorst der duisternis. Vorige week schreven wij reeds, dat zij, de Schriftgeleerden, beter hadden kunnen weten. Zij maken zich schuldig, niet slechts aan een niet gelooven in en niet vertrouwen op den Christus, maar aan een met bewustheid verwerpen van Hem.

Zij zijn in gemoede overtuigd, dat Hij de Christus is; alles van Hem en alles in hen legt er getuigenis van af, maar zij wilien Hem niet en daarom is hunne verwerping er geene uit onkunde of uit twijfel, of Hij het wel zou zijn, neen, het is eene verwerping tegen beter weten in! Zoolang wij, al is het maar met een historiëel geloof, belijden, dat Jezus is de Christus, de Zoon des levenden Gods, staan wij niet schuldig aan deze vreeselijke zonde. Ook dan niet, als wij, wat in onze kringen bijna ondenkbaar is, den Heere Jezus zouden toeschouwen als een, zij het rijkbegaafd en begenadigd, voortreffelijk, uitnemend, mensch, op gelijke lijn met andere godsdienststichters of weldoeners en wijzen. Ook dan niet, als wij in twijfel verkeeren, of Hij het wel is, die ons redden kan. Ook dan niet, indien wij in ons, niettegenstaande al de werkzaamheid, aan ons besteed, en de gemoedelijke overtuiging van de waarheid Gods, in ons binnenste opmerken de vijandschap tegen God en Christus, welke vijandschap zich dan inzonderheid richt tegen den weg, waarlangs alleen redding mogelijk is, eene vijandschap, waaronder onze ziel zucht, waarin zij zich als een gevangene gevoelt. Ook dan niet, als wij onze zonde zoo groot en onze ongerechtigheden zóó vele zien, dat alle hoop op behouden worden ons ontvalt. Meestal maakt de vorst der duisternis gebruik van de benauwdheid der ziel onder het besef van zonde en gemis der zaligheid, om Gods kinderen te bestrijden met de zonde van de lastering des Heiligen Geestes.

Wij zouden wel kunnen zeggen, dat elke ziel, die in dezen bestreden wordt, juist daarin het bewijs heeft, dat zij de zonde tegen den Heiligen Geest niet gedaan heeft. Waar deze zonde gevonden wordt, daar is geene bestrijding; daar is weten, weten met willen, daar is haat tegen den Christus Gods; een vloeken van den Christus: een zoeken, hoewel men Hem kent, om Hem te dooden; een duivelsche blijdschap, als men iets kan doen, om den invloed van den Christus te ontwrichten; Christus is dan onze verklaarde vijand.

Vreeselijke zonde! Er is geene vergeving voor! Het is de geestelijke zelfmoord van den mensch, wien God Zijne genade in Christus heeft aangeboden en dat wel zoo, dat hij overtuigd is geworden, dat Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven, dat buiten Hem geene zaligheid is. De zonde tegen den Heiligen Geest ligt dan ook binnen het terrein van de evangelie- prediking, niet daarbuiten.

God zij ons genadig, dat wij in dat oordeel der verharding niet vallen!

Alle de zonden zullen vergeven kunnen worden, zoo wij er mede tot God gaan, ook de zonde der bedroeving des Heiligen Geestes, waarover Gods kinderen zich zoo menigmaal te bedroeven hebben; — voor de lastering van den Heiligen Geest in het Zoon des duivels maken van Hem, die de Zoon des levenden Gods is, blijft er geen slachtoffer over!

Alle de zonden vergeven ! Het steune u in den strijd, bestredene met de zonde der lastering des Geestes!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen