Goede Vrijdag

De Goede Vrijdag voert ons in onze gedachten terug naar de strafvoltrekking aan den Zoon des menschen.

Aan het kruis boet Hij, de Heilige, de Onnoozele (Onschuldige, Onschadelijke), de Onbesmette, de Afgescheidene van de zondaren. Geen zonde is in Hem, geen schuld, geen onreinheid, geen gemeenschap aan de werken der duisternis. Maar op Hem rust de schuld van Gods van eeuwigheid gekenden. Hij hangt aan het kruis onder den last des toorns Gods tegen de zonde. Hij lijdt in Zijn persoon, naar lichaam en ziel, doch niet om Zijn persoon. Hij lijdt als Borg, als de van eeuwigheid door den Vader aangewezen en verkoren Borg, als de Borg, die Zichzelf gegeven heeft in den raad, het verbond ter verlossing.

Dat Hij lijdt als Borg, is niet dan ten hoogste rechtvaardig! Vergrijpt zich de mensch aan Hem, Hem overkomt niets dan wat Hem toekomt krachtens het recht Gods, Volgens dat recht is Hij de zondaar, de verbreker van de heilige wet des Heeren, de ver werper van Zijn God. Mensch is Hij geworden, om de schuld op Zich te kunnen nemen en als mensch te betalen het door den rechtvaardigen Rechter geëischte rantsoen.

Wonder des rechts!

Wonder der liefde!

Wat zullen wij meer bewonderen en …. aanbidden?

Christus lijdt op Golgotha aan het kruis, onbeschrijfelijk. Lichaam en ziel worden gefolterd, geheel de persoonlijkheid draagt den druk van den last, lijdt de smart van de slagen der wrekende gerechtigheid Gods.

Was dat lijden niet voldoende? Wie toch had eene smart als Zijne smarte? Neen, en nogmaals neen! Het lijkt hard om het te zeggen, maar het recht kent eigenlijk geene barmhartigheid of ontferming of medelijden; het recht zelf biedt geen plaats voor vermindering des rechts. En de Borg, al is het ook, dat de Vader meer dan eens Hem getuigenis gegeven heeft, dat Hij was Zijn gellefde Zoon, in wien Hij al Zijn welbehagen heeft, de Borg moet den alsembeker van Gods toorn tot den laatsten druppel ledigen. Hij moet treden in het verterende vuur, dat God is voor de zonde, en niet alleen dragen het lijden in de hoogste mate, dat om der zonde wil den schuldigen mensch kan treffen en moet treffen, zoo God met hem in het gericht zou treden, neen, Hij moet in den dood.

De straf, op de zonde bedreigd, is de dood, de geestelijke maar ook de lichamelijke. Het woord: „Ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven!” wijst henen naar het: „Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeeren,” Dat is voor den mensch, gelijk hij van nature is, het ingaan in den eeuwigen dood, met bewustheid gevoelde voortzetting van den geestelijken dood, waarin hij, zonder genade verkrijging, onbewust ligt. Ook in dien dood moest de Christus. Daarom niet op Golgotha, wat eenmaal wel op Moria geschiedde bij Izaäks offerande, eene verhindering van volledige voltrekking. Zou de Borg waarlijk borg zijn, dan moest Hij sterven aan het kruis. Het ingaan in de smarten van den eeu wigen dood was niet voldoende. En Hij is gestorven. Het hoofd buigende heelt Hij den geest gegeven!

Waarlijk is Hij gestorven!

Bovenstaande tekstwoorden zeggen het ons, en ook andere plaatsen zijn er, die het bevestigen. Vriend en vijand heeft er zich van overtuigd; de Joden uit schijnheilige bezorgdheid voor de heiliging van den sabbat, Pilatus als rechter, de discipelen en discipelinnen uit liefde. Zijne begrafenis is het bewijs, dat Hij waarlijk gestorven is.

Waarlijk gestorven! Dat maakt den goeden Vrijdag tot goeden Vrijdag!

Waarlijk gestorven! Alzoo heeft de Borg de gansche schuld der Zijnen betaald en wordt op Golgotha eene deur der hope geopend voor die allen, die zichzelven vanwege hunne zonde mishagen, wier klaagstem opklimt langs het kruis tot hunnen Rechter, opdat zij genade mogen ontvangen.

Het offer is gebracht op Golgotha! Tot den laatsten quadrantpenning is voldoening geschonken aan het goddelijk recht God kan genadig zijn; zondaren kunnen genade ontvangen !

De lijdensweken liggen dra weer achter ons. Hoe hebben wij ze doorgebracht? Hebben wij geleerd op te zien naar het kruis, naar den Christus, lijdende en stervende voor zondaren? Hebben wij onze zonden en ongerechtigheid daar leeren kennen en beschreien en belijden? Hebben wij ons daar leeren verootmoedigen voor het aangezicht des Heeren? Zijn wij met smeeking en geween uitgegaan tot Hem, die in Christus de wereld met Zicbzelven verzoenende was? Zoo ja, al ware het niet meer, als het maar in oprechtheid zijn mocht, wij zijn dan op weg naar den Goeden Vrijdag voor onzen eigen persoon.

Den dood des Heeren gedenken, omdat het Goede Vrijdag is, is goed! Zoo het daar evenwel bij blijft, dan zal het ons geene nuttigheid geven, ja, erger nog, de dood van den Heiland, Zijn waarlijk gestorven zijn zal eenmaal tegen ons getuigen in het oordeel, en die dood zal onzen dood verzwaren, onzen eeuwigen dood!

Sta naar den Goeden Vrijdag voor uw eigen leven, naar den Goeden Vrijdag voor bet leven uws geloofs — gij hebt toch geloof?

De genade des Heeren leide u door Zijnen Heiligen Geest, opdat gij een Verlosser, een Zaligmaker moogt noodig krijgen, die voor u in den dood ging.

Dan kan en zal het Waarlijk gestorven u tot sterkte en troost kunnen zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen