Onze Kerkregeering

Art. 63. D.K.O.
Tijd van Avondmaalsbediening. II.
Over den tijd der Avondmaalsbediening ontvingen wij de volgende vraag, welke wij thans tegelijkertijd behandelen. Die vraag luidt: „Art. 63 spreekt over den tijd, wanneer het zal plaats hebben en hoe dikwijls het moet geschieden. In zake dit artikel zou ik u beleefd willen vragen: Dwaalt de kerk niet met de avondmaalsviering om de drie maanden? Hand. 20 : 7. Op elken eersten dag der week breken zij het brood. Is het beginsel der zoogenaamde Darbisten in ons vaderland niet zuiver naar de H. Schrift? Immers de Apostelen vierden elken eersten dag der week het Avondmaal?”
Als antwoord op deze vraag moeten wij eerst eene historische toelichting geven, welke ons leidt naar de eerste tijden der chritelijke kerk. Volgens het slot van Hand. 2 waren de discipelen dagelijks volhardende in den tempel en van huis tot huis broodbrekende, dat niet alleen des Zondags, maar elken dag. Deze breking des broods ziet op de liefdemaaltijden, waarmede de bediening des Avondmaals gepaard ging. Toen echter de gemeente te Jeruzalem in grootte toenam en allerwegen gemeenten ontstonden, werden die liefdemaaltijden gepaard met Avondmaalsbediening alleen des Zondags maar gehouden, zooals Hand. 20 : 7 ons zegt. Die liefdemaaltijden werden des avonds gehouden en dus ook het Avondmaal. Toen allerwegen kerkgebouwen ontstonden, werd het Avondmaal in de kerken bediend en wel des morgens, terwijl de liefdemaaltijden in onbruik raakten. Ook werden de Avondsmaaltijden met meerdere weken tusschentijd gevierd. Naarmate nu de liefde verkoelde, werd dit erger en zelfs moest eene Synode te Agen in 506 bepalen, dat de geloovigen minstens op de hooge feesten ten H. Disch moesten gaan. Later in de Middeleeuwen bepaalde een Concilie, in 1215, dat minstens eens in het jaar Avondmaal moest worden gehouden. Eerst met de reformatie keerde men terug naar de gewoonte der eerste christelijke eeuwen. Calvijn wilde weer elken Zondag het Avondmaal bedienen, Het gelukte hem echter niet dit door te voeren, en daarom stelde hij voor, dat dan toch maandelijks de viering van het H. Avondmaal te Genève zou plaats hebben. Hij kon ook dit niet gedaan krijgen en daarom werd bepaald, dat dit zou geschieden viermalen in het jaar.
Dat Calvijn zich hierbij neerlegde, kwam niet voort uit afwijkingen van Gods Woord. Calvijn was er zeker de man niet naar om te plooien met de bevelen des Heeren, Wat voor hem vast stond als bevel des Heeren, zou hij nooit hebben losgelaten. Dit zou hij ook niet gedaan hebben met den tijd van Avondmaal houden, indien het bij hem had vastgestaan, dat Gods Woord eischt elken Zondag Avondmaal te vieren „totdat Hij komt”, dus het niet na te laten tot aan de wederkomst des Heeren, maar Hij heeft er niet bij gezegd, hoevele malen in het jaar het moest geschieden. Dat dit nu in de moedergemeente te Jeruzalem dagelijks geschiedde in de huizen bij de liefdemaaltijden, lag in den aard der zaak. In dien eersten tijd mochten de Apostelen wel prediken in het voorhof des tempels, maar zij konden daar geen sacramenten bedienen. En aangezien de gemeente te groot was om in één huis saam te komen, geschiedde dat dagelijks in de huizen, In die mededeeling, in Hand. 2, ligt dus wel vermelding van een feit, maar niet een bevel. Ware dit een bevel des Heeren, dan moesten wij, en ook de Darbisten, elken dag Avondmaal vieren. Ook wat Hand. 20 : 7 zegt, is eene mededeeling, maar niet bevel van wekelijksche Avondmaalsviering. Als alle historische mededeeling tevens bevel was, dan mochten de Darbisten ook niet des morgens, maar moesten zij 's avonds Avondmaal vieren, want Christus stelde het in den avond in. Vandaar, dat ook de eerste Christenen het 's avonds vierden. Ook waren bij die instelling in de Paaschzaal geen vrouwen tegenwoordig. Dit is ook een feit, zuiver naar de H. Schrift, maar het is geen aanwijzing of leerregel om daarom de vrouwen te weren. Onze vraagster, Mej. K., zal met ons wel erkennen, dat alle historische mededeelingen daarom nog geen bevelen des Heeren zijn. Was er nu maar zooveel liefde en krachtige werking des Heiligen Geestes in onzen tijd als in de dagen van de Apostelen, dan zou ook de drang der liefde weer voeren tot een wekelijksch aanzitten aan de tafel des Heeren.
P.J.M. de Bruin

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen