Kleine vossen

In een statistiek over beroepen, uitgebracht in 1929, werd medegedeeld, dat in dat jaar een tweede beroep op denzelfden predikant was uitgebracht, in de Ned. Herv. Kerk geen, in de Geref. Kerken één en in de Christ. Geref. Kerk viermaal. Rekenen wij nu, dat in de Ger, Kerkengroep vijfmaal meer gemeenten zijn dan bij ons, dan is dit een verhouding van één tegenover twintig. Het is dus een veel voorkomend verschijnsel geworden in de Chr. Geref. Kerk, waartegen wel mag gewaarschuwd worden en waartegen de classes hebben te waken. Deze vos moet gevangen worden, want hij verderft den wijngaard des Heeren.
Een tweede, nog grootere vos is, dat niet gehandhaafd wordt de bepaling van § 1 Art. D. K. O. Deze bepaling luidt: Geene gemeente mag in dezelfde vacature meer dan eenmaal denzelfden predikant beroepen, tenzij de classis, waaronder de vacante gemeente ressorteert, de gronden heeft beoordeeld, waarop de herhaalde beroeping zou berusten. Synode 1875.
In strijd nu met deze bepaling, schijnt het gewoonte te worden om den navolgenden weg in te slaan. Eene kerkeraad, die een tweede beroep wil uitbrengen, zendt een schrijven aan de verschillende gemeenten der classis, met verzoek om toestemming tot tweede beroep. Antwoordt de meerderheid der kerkeraden toestemmend, dan wordt het beroep uitgebracht.
Is dat nu het oordeel der classis, waarop de bepaling wijst?
Geenszins, want wat is naar Geref. Kerkrecht de classis? Volgens Art. 29 D. K. O. is classis eene kerkelijke samenkomst, eene classicale vergadering of meerdere vergadering volgens Art. 30.
Volgens Art. 41 is de classis “eene classicale vergadering, bestaande uit genabuurde kerken, dewelke elk een Dienaar en een Ouderling afvaardigen. De bepaling bij Art. 5 D. K. § 1 eischt dus eene vergadering van kerken of gemeenten, vertegenwoordigd door de ambtsdragers. Een tweede bezwaar is, dat de kerkeraad, aan welken toestemming wordt gevraagd, de gronden niet kan beoordeelen. Deze moeten in eene classicale samenkomst besproken worden.
Het is ook in strijd met de bedoeling der bepaling. Van 1854—1875 was de beoordeeling van grond voor tweede beroep bij den consulent en indien deze met den kerkeraad in verschil was, mocht de kerkeraad niet voortgaan„zonder eene vernieuwde hand-opening der classis”. Dan moest dus de classicale vergadering oordeelen, doch de synode van 1875 besloot, dat altijd de classis of classicale vergadering moet beslissen. Veronderstel een predikant gaat even bij de leden van zijn kerkeraad aan huis instemming vragen over een bepaald voorstel. Als al de leden toestemmen is dat dan een wettig kerkeraadsbesluit? Neen, kerkeraadsbesluiten moeten in de vergadering van den kerkeraad genomen worden, dan kan men gemeenschappelijk de zaak bespreken, en het hoor en wederhoor toepassen. Evenzoo staat het met classisbesluiten zullen zij wettig zijn. Wij hebben hier niet een bepaald predikant of eene zekere gemeente op het oog, maar een zuiver kerkrechtelijk beginsel. Opbouwende critiek in eigen kerk met aanwijzing van insluipende afwijkingen in het kerkrecht is hoogst noodzakelijk. Hoe eerder deze vos gevangen wordt, hoe beter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen