Art. 71 D.K.O. (8) De voorwerpen der tucht. (4)

Sedert 1866 zijn wel niet de bepalingen omtrent leden, die zich aan de Kerk onttrekken, gewijzigd, maar wel de tijdsomstandigheden. De burgerlijke Overheid geeft ieder het recht zich af te scheiden en met dat recht moet dus thans gerekend worden. Nu kan men op verschillende wijze zich losmaken van de Kerk (niet naar goddelijk, maar naar burgerlijk recht), n.l. door schriftelijk aan den kerkeraad zijn lidmaatschap op te zeggen, of door zich te voegen tot eene andere Kerkengroep. In ‘t eerste geval blijft het de roeping des kerkeraads zoo iemand te gaan vermanen en te trachten terug te brengen tot de Kerk, wier band hij verbrak.
In het tweede geval, al zegt hij niet nadrukkelijk zijn lidmaatschap op, heeft hij de facto (inderdaad) zijn band met de kerk verbroken, want in het feit, dat hij tot de Hervormde, Geref. of Luthersche Kerk overging ligt de dadelijke verbreking van het Kerkverbond. Men kan niet tegelijk lid zijn van twee Kerkelijke instituten. De verbinding met de ééne Kerk, houdt in de losmaking van de andere Kerk. Wordt dus den kerkeraad bekend, dat iemand zich heeft aangesloten bij eene andere kerkgemeenschap, dan kan de kerkeraad hem schrappen uit het lidmaten-boek en der gemeente bekend maken, dat die persoon zich heeft onttrokken aan de gemeenschap der kerk. Zoo iemand is dan geen voorwerp meer der tucht.
In ‘t derde geval, wanneer men, onder kerkelijke behandeling gekomen, vertrekt naar eene andere plaatselijke gemeente der Chr. Geref. Kerk en weigert aldaar zijne attestatie in te leveren, opdat men aldaar niet verder kerkelijk behandeld zal worden. Volgens Art. 82 D.K.O. moeten de attestaties aan vertrekkende leden zelf worden meegegeven. Staat nu zoo iemand onder Kerlcelijke behandeling, ‘t zij volgens Art. 76 of 77, dan moet de kerkeraad dit op de attestatie aanteekenen, terwijl in een bijzonder schrijven aan den Kerkeraad, waarheen de vertrekkende verhuist, de reden der censure nader kan worden omschreven, opdat de tuchtzaak aldaar verder kan worden afgehandeld. Geeft dit verhuizend lid nu zijn attestatie niet af, dan is dit een zich onttrekken aan de tucht, waaronder hij zich bij zijne belijdenis heeft gesteld. Heeft de Kerkeraad, waar dat lid zich vestigde, een schrijven van verhuizing (niet de attestatie zelf, die het lid meeneemt) ontvangen, dan moet die kerkeraad dit lid gaan vermanen de attestatie in te leveren. Blijft hij halstarrig weigeren, dan kan die kerkeraad na een jaar en zes weken, hem beschouwen als zich onttrokken hebbende aan de kerk. Ook kan de kerkeraad zulks reeds eerder doen, als dat lid pertinent verklaart geen attestatie te willen ontvangen en daardoor zelf verklaart zich van de kerk los te maken.
Men houdt dus op voorwerp der tucht, dus lid der gemeente te zijn bij duidelijke opzegging van het lidmaatschap, bij het zich voegen tot een andere kerkgemeenschap en bij weigering bij vertrek zijn attestatie op te vragen en in de nieuwe woonplaats in te leveren. Natuurlijk moet, zoo in de nieuwe woonplaats geen Chr. Ger. gemeente is, deze worden ingeleverd bij de dichstbijzijnde gemeente.

d. B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen