Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kerk en Staat.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kerk en Staat.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wij geraken langzaam maar zeker in een wereldsituatie, waarvan wij met ons menschelijk verstand niets meer kunnen begrijpen. In Parijs is de Raad van den Volkenbond voor de derde maal bijeen om het conflict Japan-China te bespreken en men kan geen bevredigende oplossing vinden. Maar ondertusschen gaat Japan rustig voort en bezet steeds grootere deelen van Mandsjoerije, zoodat men in Moskou onrustig wordt en scherpe vertoogen aan het adres van Japan richt.
De Raad beseft zeer goed den ernst van den toestand en zou gaarne willen handelen, maar kan niet, omdat men allerminst eenstemmig is, want wat treedt langzamerhand aan het licht. Dat de verschillende vertegenwoordigers, die geroepen worden om het recht te handhaven, zeer goed weten, dat er onder hen zijn wier regeering een afspraak of een verdrag met Japan heeft. Zoo werd er dezer dagen medegedeeld, dat de Amerikaansche regeering op de hand van Japan was en in Tokio had te kennen gegeven dat wanneer de Raad eventueel tot het wapen van den boycot besluiten mocht, Amerika daaraan niet zou meedoen. Zit Amerika misschien al op het vinkentouw, om wanneer het werkelijk tot een oorlog tusschen China en Japan komen mocht weer een zelfde rol te spelen, die het zijden den oorlog van 14 heeft gespeeld, toen het de geallieerden van alles voorzag wat er noodig was, om den oorlog tegen Duitschland te voeren?
Wij achten dit heusch niet onmogelijk.
Frankrijk moet ook sterke sympathieën voor Japan hebben, maar deze vinden hun oorsprong in het feit, dat men daar hoopt, dat Japan en Rusland met elkander slaags zullen raken en Rusland door Japan zal worden vernietigd. Dat het tot een oorlog tusschen deze beiden komen zou, achten wij volstrekt niet onmogelijk, maar Rusland zal daartoe alleen in het alleruiterste geval overgaan. Omdat een oorlog den ondergang van het Bolsjewistisch regime zou kunnen veroorzaken. Dat hij een mislukking van het vijfjarig plan zou meebrengen staat vast. En dan, kan Rusland zijn Roode leger naar het Oosten dirigeeren en zich zelven in het Westen geheel ontbloten? De toestand zou voor Rusland heel precair kunnen worden, wanneer het in een oorlog met Japan gewikkeld werd, want de vraag is wat de satelliet van Frankrijk, Polen, in dat geval doen zou? Wij achten het gansch niet uitgesloten, dat Polen van deze gelegenheid gebruik maken zou om zijn veten met Rusland uit te vechten en zich van dezen lastigen tegenstander te ontdoen.
Er zit dus heel wat aan dat Japansch-Chineesch conflict vast, want er is nog een derde en dat is Engeland, dat sedert 1905 een verbond met Japan heeft. Hier is dan ook stellig niet zonder beteekenis, dat Engeland voor deze Raadsvergadering Lord Cecil niet heeft afgevaardigd, maar zijn minister van Buitenlandsche Zaken John Simon, in eigen persoon naar Parijs is gegaan, om daar een krachtiger politiek te voeren. Men was in Engeland niet erg tevreden met de houding van Lord Cecil, die een groot pacifist is en een open oog had voor het onrecht dat Japan in het verre Oosten bedrijft. John Simon moet er een weinig anders over denken en hij zal trachten Japan zooveel mogelijk te vrijwaren. ’t Is dus allesbehalve pais en vree in den Raad en het is verklaarbaar, dat men in Parijs het liefst achter gesloten deuren vergadert en dat men én in China én in Japan dagelijks ontevredener wordt met den Volkenbond.
Daarom doet het wel een weinig vreemd aan, wanneer in onze Tweede Kamer Mr. Heemskerk nog een pleidooi houdt voor den Volkenbond en opwekt dat wij ons vertrouwen er toch niet in moeten verliezen. Wij vragen in allen ernst: kan en mag een christen vertrouwen hebben in den Volkenbond? Mag hij daarvan voor den vrede der wereld iets goeds verwachten?
Ons lijkt dat absoluut uitgesloten en wij zouden gaarne zien, dat men het wreed gebeuren wat meer in het licht van Gods woord bezag, omdat wij dan stellig geheel anders over den Volkenbond zouden gaan oordeelen.
Niemand weet beter dan Japan, dat men in Genève tot niets in staat is, omdat, wanneer men zou willen besluiten tegen Japan op te treden, er geen middelen voor zouden gevonden worden. Die zwakheid en innerlijke verdeeldheid is de kracht van Japan. Japan’s onrechtvaardige handelingen brengen de onwaarachtigheid die in den Volkenbond zetelt aan het licht en wij zijn daarmede bevestigd in ons oordeel, dat wij van meet af over Genève hebben gehad.
Wij worden nu opgewekt ons te petitioneeren met het oog op de algemeene ontwapenings-conferentie, die in het begin van 1932 te Genève zal worden gehouden. Als deze Conferentie ten minste gehouden wordt. Een diplomaat, zijn naam is indertijd niet genoemd, moet van deze Conferentie eenige maanden geleden verklaard hebben, dat zij niet gehouden zou worden, omdat Europa dan wel ineengestort zou zijn. Wij zeggen niet, dat dit waarheid zal zijn, maar dat de vooruitzichten voor deze conferentie wel zeer ongunstig zijn, zal niemand kunnen ontkennen. Als Frankrijk gelden aanvraagt voor een nieuwen kruiser van 26.000 ton en naar men zegt, zijn oorlogsbegrooting met een half milliard francs zal verhoogen, dan lijkt het wel zonderling om ter Conferentie bijeen te komen.
Wij willen geen kerk ontraden om te petitioneeren.
Wij gelooven dat wij elk geoorloofd middel mogen en moeten aangrijpen om te voorkomen, dat er een oorlog kan uitbreken, maar als de kerken dat doen, mogen zij geen oogenblik vergeten, dat niet de menschen, maar God de wereld regeert, en dat zijn raad zal bestaan en Hij al zijn welbehagen doen zal.
Dat zullen wij ook moeten bedenken als wij straks een nationalen biddag zullen houden.
Wij lezen in de profetieën van Jesaja, dat de kerk zegt: „Wij hebben ook in den weg Uwer gerichten, U, o Heere! verwacht; tot Uwen naam en tot Uwe gedachtenis in de begeerte onzer ziel”.
Daar zal de kerk moeten komen, maar daar is zij op dit oogenblik nog niet. Want dan zullen wij gaan gevoelen, dat onze onderlinge gedeeldheid onze zonde is die de Heere bezoeken moet en bezoeken zal. Van harte hoop ik, dat onze komenden biddag in dat teeken zal staan, wanneer op Zondag 29 Nov. het in ons aller hart eens levendig mocht worden, dat wij zoo wel kunnen voortgaan, maar inplaats daarvan moeten wederkeeren tot den Heere, en dat wij als voorgangers daarbij zelf de leiding hebben te nemen, dan zou er van dien 29 Nov. een gezegende vrucht voor onze kerk en voor ons volk uitgaan. Laat ons gebed zijn, dat de Heere dit geven mocht.

d. H. (den Haag) J.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 november 1931

De Wekker | 4 Pagina's

Kerk en Staat.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 november 1931

De Wekker | 4 Pagina's