Gedachten en opmerkingen van wijlen docent F.P.L.C. van Lingen

Elohim — Adonai — Jahwèh.
De drie hierboven staande woorden zijn de namen, waarmede de Heere God in het Oude Testament wordt genoemd, en het is wel der moeite waard op de onderscheidene beteekenis dier woorden te letten. Het eerste, Elohim. beteekent „hoogheden”. Het wil dus God voorstellen in Zijne majesteit, Zijne macht als Schepper van al wat is, als gebieder en Koning. Het is een meervoudige vorm, waarbij toch het bijgevoegde werkwoord in het enkelvoud wordt gelezen, zoodat wij daarin vinden een meerderheid in personen en toch een eenheid in Wezen. Het is in onze Staten-overzetting eenvoudig met het woord „God” overgezet. De tweede naam, Adonai, wordt vertaald: „Heere „, doch is met kleinere letter gedrukt dan het „Heere”. waar in ’t oorspronkelijke Jaweh te lezen staat. Ook dat is een meervoudige vorm, welke eveneens met het werkwoord in het enkelvoud wordt verbonden, (In Ps. 45 : 12 heeft onze oude overzetting terecht Heer, en niet Heere. De uitgaven van het Britsche Bijbelgenootschap drukten ook daar Heere). Het woord is afgeleid van het werkwoord doen of diin, dat richten beteekent, vanwaar ook de naam Dan. Het komt in enkelvoudigen vorm voor in 1 Kon. 16 : 24 van Semer ais „heer des bergs”. Zoo wordt ook God genoemd Joz. 3:11: „Heer der gansche aarde”. Het woord noemt dus den Heere Adonai als bezitter. bestuurder, richter van alles wat is en leeft, Zooals wij zeiden, wordt ook het Jahweh door „Heere” vertaald, doch dan is dat met grootere letters gedrukt. Er bestaan ook sommige bijbels, jehovah-bijbels genoemd, welken geheel met onzen tekst overeen komen, uitgezonderd dat in-plaats van dit Heere, Jehovah wordt gelezen. Die naam gaf de Heere Zich, toen Mozes Hem naar Zijne naam vroeg: Èhjèh asjer, èhjeh, d.i. „Ik zal zijn, die Ik zijn zal”. Vandaar de naam Jahweh, dat is: „Hij zal zijn’, of „Hij zal doen zijn”, welken naam de Heere draagt niet als Schepper of Regeerder der geheele wereld, maar als de God van Israël, de God van Zijn volk. de God des Verbonds. Latere Joden meenden op gronvd van Jer. 24 : 16, dat zij dien naam niet mochten uitspreken, Zij lazen daarvoor in de plaats adonai, terwijl door samenvoeging der medeklinkers van Jawèh, met de klink-letters van Adonai, welke de Masorethen daaronder plaatsten, de vorm Jehovah is ontstaan. Soms ook vinden wij ér de klinkers onder van Elohim als Obadja 1, waar het woord Adonai voorgaat en anders die naam tweemalen achter elkander zou voorkomen. Alleen bij het uitspreken van den zegen in Num. 6 : 24 v.v. werd Jawèh gezegd volgens vers 27: „aldus zult gij Mijnen Naam op de kinderen Israëls leggen”. Met zulk een eerbied was men voor dat woord vervuld, dat voor het overschrijven dier letters bijzonder schrijfmateriaal werd gebezigd, en, waar volgens den regel het getal 15 zou worden geschreven Jh (10 plus 5), men in plaats daarvan schreef tw (9 plus 6), omdat de letters Jh die van den naam van den Verbondsgod waren. De verkorte naam Jah (Hebr. Jh) komt dan ook voor in Exod, 15 : 2. Opmerkelijk is het, hoe die naam overeenkomt met het Egyptische Jao, Volgens de Kabbalistische verklaring zijn de drie medeklinkers van den naam Jhh de beginletters van drie woorden, welke beteekenen: „die is, die was, en die komt”. De Grieksche schrijver Plutarchus vermeldt ons, dat op den tempel te Saïs geschreven stond in het Grieksch: ,.ik ben al wat was, wat is en zijn zal”, hetwelk overeen„komt met het Chineesche I, Hi, Wei. De naam, door den Heere Zich gegeven, is blijkbaar ook door anderen vernomen en nagevolgd.
In het boek Genesis heeft de Bijbelbestrijder gemeend twee verschillende stukken te vinden, de zoogenaamde Elohim- en de Jahwèh-oorkonde. In Genesis 1 toch vinden wij een scheppingsverhaal. waarin de eerste, in Gen- 2, een, waarin de tweede naam te lezen staat. Die aldus lezen hebben zeker weinig gevoel voor al het schoone en ware dat Mozes alzoo uitdrukt. In Gen, 1 vermeldt hij het werk van Elohim, den Koning van al wat is; in Gen. 2 leert hij de genesis of den aanvang van het godsrijk. Waar Gods almacht wordt op den voorgrond gesteld, als van den Koning der gansche aarde, waar Zijne eischen, Zijne bevelen worden medegedeeld, bezigt Mozes den naam Elohim; waar de Heere als God des Verbonds, waar Hij in Zijne trouw wordt voorgesteld, den naam Jahweh. Op menige plaats is het treffend dit op te merken, evenals in het Nieuwe Testament het onderscheiden gebruik van den persoonsnaam Jezus en den ambtsnaam Christus, van onzen Verlosser. In Gen, 2 wordt van den Heere God gesproken; in Gen, 3 wordt ook in vers 1 van den Heere God in het begin gesproken, om te meer de zonde te doen uitkomen, welke zal worden medegedeeld. De God des verbonds toch was de maker van alles, maar de slang spreekt van Elohim, van God; en de vrouw noemt Hem desgelijks alleen God. Zij vergeet, dat Hij Jahweh, de Verbondsgod is, of schaamt zich reeds voor de slang Hem zoo te noemen, en als de Getrouwe tot redding den mensch opzoekt, wordt Hij weder Heere God genoemd, Zoo zegt het duivelsheir, dat onzen Zaligmaker niet als Messias, d.i. den Christus, den Gezalfden erkennen wil, omdat Satan de overste wil zijn (Matth. 8 : 29): „Jezus, Gij Zone Gods”, maar Petrus roept: „Gij zijt de Christus”. (Matth. 16 : 16), Om te zien, hoe ongerijmd het is, uit die beide namen in Genesis te willen afleiden, dat het boek uit twee andere is in elkander gepast, merke men op, hoe in een en het zelfde vers met zeer opmerkelijke onderscheiding beide voorkomen. In Gen. 7 : 16 b.v. staat, dat Elohim, God, bevolen had in de ark te gaan, en dat Jahweh, de Heere, achter hem toesloot. Eveneens was het, volgens gen. 8:14, dat Elohim beval uit de ark te gaan, terwijl Noach voor Jahweh een altaar bouwt, en Hij in Zijn hart als Verbondsgod den zegen voorneemt, welken Hij als almachtige God zal vervullen. Er zijn in de Schrift zooveel fijnheden, indien ik ze zoo noemen mag, welke te meer doen uitkomen haren goddelijken oorsprong. Indien wij eens al de diepten, al de verborgene schatten voor geleerden en een-voudigen konden uitgraven, hoeveel te meer nog zouden wij opgetogen van bewondering zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen