Vragenbus

F. H. B., te D., wenscht „eenige inlichting omtrent de verzekering” (geen levensverzekering).
Deze kwestie is reeds zoo menigmaal in ons orgaan besproken, dat we verwijzen kunnen naar hetgeen hieromtrent vroeger is gezegd. Bovendien om dit vraagstuk in principe aan te snijden, ontbreekt de noodige plaatsruimte. Alleen deze opmerking: als men het heeft over verzekering, dan gaat het niet over de vraag in welken vorm men zich deze verzekering denkt, maar is verzekeren zonde ja dan neen. Dan maken we geen onderscheid tusschen ziekte-, brand-, ouderdoms- of levensverzekering, maar dan moet de vraag principieel behandeld worden. Afdoende is deze vraag niet te beantwoorden. Het gaat hiermede als met zoovele andere vragen, waaromtrent geen éénstemmigheid bestaat onder de christenen. We lossen haar niet met een paar groote woorden op. Veel minder mogen we deze kwestie tot een „schibboleth” maken,. om daarmede de echtheid des geloofs te keuren. Heeft iemand de overtuiging, dat hij zich niet verzekeren mag, goed! Men eerbiedige dit conscientie-bezwaar. Maar anderzijds, heeft iemand dit gewetensbezwaar niet, men veroordeele hem niet! Het al-of-niet-verzekerd-zijn kan nimmer dienen als toetssteen des geloofs. Hiervoor dient een andere maatstaf aangelegd, o.m. deze: ,.Wie den Heere Jezus niet liefheeft, die zij vervloekt!” Voorts, een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd. Romeinen 14 bepale onze gedragslijn voor de christelijke saamleving.

Dezelfde. Ook de radio heeft haar voor-en tegenstanders. Zij, die haar buiten de deur houden, doen dit uit vreeze de wereld in huis te halen. Dit is, inderdaad, een gevaar, dat niet onderschat mag worden, Het kan niet ontkend, dat in menig gezin hierdoor een sfeer is gekomen, die in strijd is met het beginsel en de belijdenis van het christelijk gezinsleven.
Maar met dit gevaar te constateeren, kan men toch niet zonder meer de radio als een „duivelsch ding” brandmerken, Bij de beoordeeling van het pro en contra moet men niet minder nuchter dan ernstig zijn. Dat mede onder invloed van den duivel de radio in den dienst der zonde wordt misbruikt, leert de geschiedenis van elken dag. Maar dit is toch niet te verwonderen? Waarvan maakt de wereld geen misbruik? Was de uitvinding van de boekdrukkunst niet een zegen Gods? Maar hoe is zij misbruikt, zoodat men haar een stap ter helle, niet minder dan ten hemel noemde. Wat al verderf en ellende, geestelijk en zedelijk, is te danken aan boek en op rekening van de boekdrukkunst? Niet courant, maar dit schrijven we toch niet anders staat het met de radio. Verre, dat zij een „duivelsch ding” is, laat zij ons het resultaat zien van het menschelijk vernuft, dat in de „ether-golven” de wegen tot de geluidsvoortplanting ontdekte. Dit wonder geheim heeft God in de schepping gelegd, maar de mensch wist het niet. De procesmatige ontwikkeling der techniek, die in telefonie en telegrafie het wereld-verkeer in nieuwe banen had geleid, kwam ten slotte tot de „ontdekking” van dit natuurgeheim. Is het gebruikmaken van de „ether-wegen” zonde? Wie zou dwaas genoeg zijn dit te beweren? Dan zou men geheel de techniek als zonde moeten veroordeelen. Terwijl de kerk van haar vruchten gebruik maakt. B.v. voor dooven en slecht-hoorenden heeft men de kerktelefoon. Een kostelijke uitvinding! Maar dit hulpmiddel heeft men ook uitgebreid tot zieken en ouden van dagen, die niet ter kerk kunnen komen. Men legt eenvoudig telefoondraden van de kerk naar hun huizen, en de luidspreker zorgt, dat zij met de Gemeente het Woord Gods kunnen beluisteren, deel kunnen nemen aan het openbaar gebed en het gezang. Op deze wijze deden ten vorigen jare zieken belijdenis van hun geloof. De predikant deed de belijdenisvragen en de zieken antwoorden daarop in tegenwoordigheid van een paar ouderlingen. Welnu, zooals het „verkeer” tusschen de kerk en die gezinnen per draad wordt geregeld, doet de radio het draadloos. Heel eenvoudig!
De bewering, dat er „nooit iets goeds uit de radio geboren kon worden”, is op zijn zachtst genomen zeer onvoorzichtig. Hierbij spreekt men een oordeel uit over dingen, waarvan men geen flauw idee heeft. Met dergelijke oordeelvellingen eigent men zich een recht toe, dat alleen aan God toekomt. Maar er zijn ondubbelzinnige bewijzen, dat de Heere Zich wel terdege van de radio heeft willen bedienen tot bekeering van zondaren en tot geloofsversterking van Zijn kinderen, Het Woord Gods komt langs de „ether-golven” in huizen en op plaatsen, waar men niet vraagt naar Hem en Zijn dienst. Zelf ken ik personen, die langs dezen weg tot bekeering gekomen zijn.
Radio-gevaren zijn er! Maar er zijn nog vele andere gevaren, waarvoor het oog van velen gesloten is. Heeft men voldoende controle over de lectuur, die de kinderen lezen? Kent men de vrienden der kinderen? Weet men op welke plaatsen de kinderen komen? Hiermede stip ik niet minder gevaren aan.
Ik geloof, dat de christenheid ten opzichte van de radio een dure roeping heeft. Ze mag deze gave niet ongemoeid in handen der wereld laten, die in haar een onvergelijkelijk middel voor haar propaganda heeft, Ook hierin heeft ons christenvolk op te komen voor de rechten des Heeren, niet minder dan in den schoolstrijd. Het gaat omtrent de leiding van ons volk. Rome en Moscou hebben ieder hun zender, en maken daarvan een dankbaar gebruik. Moet ons christendom dit maar lijdelijk toezien? Of heeft het een roeping om ook ten dezen van dit middel gebruik te maken tot de komst van Gods Koninkrijk?
H. (Hilversum-C)                                                             G.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen