Ds. F.P.L.C. van Lingen (I)

„Gedenkt uwer voorgangeren.”  (Hebr. 13 : 7.)
Onder degenen, wier namen met eere en dank in de geschiedenis der Christelijke Gereformeerde Kerk vermeld staan, nam ook wijlen Ds. F P L C. van Lingen een vooraanstaande plaats in. Hij was mede de tolk der bezwaarden in 1892. die met de combinatie van de Chr. Geref. Kerk en de Doleerende Kerk niet konden instemmen. Het was slechts een duizendtal, dat met enkele leeraars den weg der Afscheiding bleven bewandelen, en die in Ds. van Lingen een steun kregen, inzonderheid voor de opleiding tot den dienst des Woords, Van de getrouw-gebleven en in 1892 is het meerendeel reeds ontslapen, en ook hij ging in 1913 ter ruste, maar zijn naam bleef in dankbare gedachtenis. De 15e April herinnerde ons bij vernieuwing aan dezen kloeken strijder voor de eere des Heeren en de rechten der Kerk. Op dezen dag was het honderd jaar geleden, dat hij het levenslicht aanschouwde. Het is zeer noodig in dezen jachterigen tijd de gedachte aan het voorleden, dat roemt van Gods goedertierenheden, levendig te houden, inzonderheid voor het opbloeiend geslacht, dat de vruchten plukt van der vaderen trouw aan beginsel en historie. Onze vervlakkende tijd dringt de beelden uit het verleden steeds meer op den achtergrond, en daarom willen we het levens-boek van onzen onvergetelijken Ds. Van Lingen ter hand nemen.
Frederik Philip Louis Constant van Lingen werd den 15en April 1832 te Herwijnen geboren. Zijn vader, aan het onderwijs verbonden, gaf zijn kind een opvoeding en vorming, welk verband hield met zijn hartewensch, n.l. dat zijn kind eenmaal zou staan in den dienst des evangelie’s. Het bleek, dat het kind een vluggen en scherpen geest bezat. Op school maakte hij snelle vorderingen, en nadat hij het gymnasium te Zaltbommel had doorloopen, werd hij in 1848 als student aan de academie te Leiden ingeschreven.
In dien tijd vierde, ook in de Sleutelstad, het modernisme hoogtij. Het duurde niet lang of student van Lingen was met de smetstof van het modernisme geïnfecteerd. Zijn christelijke opvoeding bleek niet bestand voor de verlokstem van het ongeloof. De 16-jarige student dronk met wellust uit den beker der wijsbegeerte, welke vijandig stond tegenover het geloof in Christus. Hij stond in de voorste gelederen der studenten, die als „verlichten” de orthodoxie als een versleten plunje hadden weggeworpen, Christus was voor hem een edel mensch, wiens leven tot navolging riep, maar Hem als Gods Zoon aanbidden, deze schatting wilde van Lingen niet aan Christus betalen.
In 1852 deed hij zijn candidaatsexamen Hij was toen 20 jaren oud. Eerst na 2 jaren, den 3en Mei 1854, werd hij tot de evangeliebediening in de Ned. Herv. Kerk toegelaten. Het was een tijd, waarin tientallen van candidaten uitzagen naar een beroep, maar van Lingen stond geen dag ledig aan de markt.
Hensbroek was zijn eerste Gemeente, waarover hij 14 Januari 1855 den herderstaf opnam. Zijn vader mocht dezen dag niet beleven. Zijn laatste bede was voor zijn zoon. Een familiekwaal, de tering, die in zijn geslacht al menig leven jong geknakt had, deed hem vroeg ten grave dalen. Hij zou zijn zoon niet op den kansel zien, maar ook bleef hem de smart bespaard, dien zoon in dienst van het modernisme te zien, om vele wederpartijdige dingen tegen Christus te doen.
Zijn moeder en twee tantes trokken met hem de pastorie te Hensbroek in. Met volle toewijding aanvaardde Ds. van Lingen het heerlijke werk der evangeliebediening. Zijn volle kracht ontplooide hij op den kansel. Zijn prediking getuigde van schoone talenten. Helaas! Christus werd in de prediking gemist. Immer doolde hij op den dwaalweg voort, hij streefde zelfs zijn leermeesters voorbij. En toch, wat is de mensch een wonderlijk wezen! Zijn hart weersprak zijn verstand. De rechtzinnige opvoeding van een God vreezenden vader reageerde op de „bedenkingen des vleesches”. De bekende Ds. J.C. Rullmann teekent Ds. van Lingen, in dien tijd, zoo juist: „hij was met het hoofd modern, maar met het hart rechtzinnig.” Maar ook deze Saulus ging voort zijn verzenen tegen de prikkels te slaan, totdat ook voor hem de ure aanbrak, waarin zijn oogen werden geopend, en evenals de man van Tarsen zag, dat hij Jezus vervolgde. Het lezen van een eenvoudig tractaatje is het middel, waardoor deze jeugdige ijveraar des ongeloofs, wiens geest gevormd was door beroemde wetenschappelijke mannen, tot levensomkeer kwam. God werkt zoo wonderlijk. Wie zou, op hope van overwinning, met dezen geharnasten strijder den lans gestoken hebben! Door middel van een tractaatje schiet de Heere hem een pijl tusschen de gespen en het pantser. In het hart getroffen valt hij als een overwonnene door Jezus neer, en nadat hij in Zijn bloed gemeenschap en vrede met God gevonden heeft, stelt hij zijn leven en krachten in Zijn dienst. Hij verkondigde terstond Christus!
Na een vijfjarig verblijf te Hensbroek, verbond hij zich aan de Gemeente te Broek op Langendijk. Deze gemeente was als een oase in de woestijn van het modernisme, waaraan Noord-Holland zijn droeve reputatie dankt. Slechts drie jaren heeft Ds. van Lingen hier gearbeid aan de komst van het Koninkrijk Gods, maar met rijken zegen. De prediking ontleende haar kracht aan den gloed van zalige zielservaring.
                                                                               (Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen