Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Judicium of consensus.(3)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Judicium of consensus.(3)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Slot.
Gelukkig heeft Ds Jansen ook een kleiner boek geschreven, waarin hij de geheele kerkorde heeft besproken. In die „beknopte” verklaring van de kerkorde zegt hij bij Art. 77 over den tweeden trap van Censure, die „met advies der classis mag worden toegepast”, het volgende: „Met advies der classis (ex classis ju-, dicio = overeenkomstig het oordeel der classe) beteekent niet: met verlof of met toestemming der classe, zoodat deze beslist, want dan zou de classe de zelfstandigheid der plaatselijke Kerk opheffen; het beteekent ook niet: na advies, zoodat het voldoende zou zijn als de Kerkeraad al-leen formeel advies vroeg, zonder er zich verder aan te storen; maar het beteekent overeenkomstig of in overeenstemming met het oordeel der classe, zoodat de Kerkeraad zich bij het advies der classe aansluit, naar den ouden regel, dat de minderheid zich aan het besluit der meerderheid conformeert.
(De cursiveering is van Ds Joh. Jansen).
Ook Voetius wijst er op, dat de classis niet is een hooger bestuur, maar eene meerdere vergadering, waarin meerdere kerken samen komen, zij vertegenwoordigt dus een grooter aantal kerken. Nu is, zegt Voetius, wel de aard van het gezag der classis hetzelfde als dat van den kerkeraad, maar het gezag is verschillend in graad. Voetius zegt: evenals de macht van tien menschen in graad meerder is dan van één en van alle apostelen saam meerder is dan van elk apostel op zichzelf en van alle kerkeraadsleden saam meerder dan van elk lid afzonderlijk, zoo is ook de macht van tien kerken in graad meerder dan van één kerk; in de meerdere vergadering is dus een cumulatie (ophooping) van de machten, die de mindere vergaderingen saambrengen.
Voetius gaat dus uit van de gedachte dat tien meer weten dan een, en dat dus de één, die aan de tien advies vraagt, hierin erkent, dat de raad der tien in graad van meer waarde is, dan van de één en dat dus de één zich comformeeren moet met het advies der tien.
Wij hebben deze zaak wat breedvoerig besproken en het getuigenis van mannen die hun sporen verdiend hebben op het terrein van het Gereformeerd Kerkrecht even naar voren gebracht. Zooals de aandachtige lezers zullen begrepen hebben, verkeeren wij met de door ons opgeroepen getuigen in goed gezelschap, en is de beschouwing van Ds H. afwijkend van die der presbyteriaansche canonici.
Wij hebben hiermede echter niet het doel gehad om Ds. H. onwelgevallig te zijn, maar alleen om het beginsel, het Geref. principe van kerkregeering hoog te houden en tegen alle afwijking, hetzij van independentistisch, hetzij van collegiaal beginsel te verdedigen. Vooral in onzen tijd van individualisme is dat zoo noodig.
Wanneer een kerkeraad het advies der classe heeft gevraagd en met dat advies niet accoord gaat, moet hij appèl aanteekenen bij de Part. Synode.
Doet hij dit niet en volgt hij toch het advies der classe niet op, dan komt men terecht in het tijdperk der Richteren, waarvan de H. Schrift ons ter waarschuwing zegt:
Te dien dage was er geen koning (gezag) in Israël, een ieder deed, wat goed was in zijne oogen.
Hiervoor beware de Heere Zijn kerk.
Geen losmaking of verslapping kome er in het kerkverband. Daarom eindigen wij met het woord van wijlen prof. Biesterveld in „het Geref. Kerkboek” pagina 265:
„Dat hier de classis moet geraadpleegd worden is eisch van onze Kerkregeering. Elke plaatselijke Kerk leeft niet maar op zichzelf, maar in verband met andere Kerken van dezelfde belijdenis en kerkorde. In gewichtige gevallen moeten dan ook die andere kerken met raad en daad bijstaan. Zoo met het censureeren en ook bij de voortzetting der censure.
Bovendien is dit advies van de classis noodig om volkomen onpartijdigheid te verzekeren.”
Meerdere bewijsplaatsen van schrijvers over
’t presbyteriaansche of Geref. kerkrecht dat advies een judicium of oordeel, en niet eene niet bindende raadgeving beteekent, zullen wel niet noodig zijn,

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 november 1932

De Wekker | 8 Pagina's

Judicium of consensus.(3)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 november 1932

De Wekker | 8 Pagina's