Uitwendige Zending

In ons vorig artikel hebben we gezegd, dat de besnijdenis bij Abraham een eigensoortig karakter droeg, hoogst onderscheiden van die bij de heidenen. De Egyptenaren kenden wel de besnijdenis maar pasten deze operatie alleen toe op mannen van het priesterschap.
Dat gewone burgers besneden werden lezen we niet. Josefus, Clemens en Origenes zeggen uitdrukkelijk, dat slechts de priesters en zij die in de mysteriën ingewijd werden, of zich op de hoogere wetenschappen gingen toeleggen zich lieten besnijden.
Dus geen kinderen werden besneden, maar mannen op volwassen leeftijd.
We weten, dat de Arabieren wel van Abraham de besnijdenis overgenomen hebben, maar deze toepassen bij jongens van omstreeks dertien jaar, in navolging van Ismaels besnijdenis,
Ook zijn er volksstammen, die niet alleen de jongens besnijden, maar ook de meisjes, sommigen verrichten deze handeling bij hen als ze klein zijn, weer anderen als ze huwbaar zijn.
We weten wat de besnijdenis voor Abraham en zijn zaad beteekende, n.l. teeken van het verbond Gods en van algeheele overgave en toewijding aan den VerbondsGod.
Maar wat voor zin en bedoeling had de besnijdenis bij de andere volken?
Bij de Egyptenaren, teeken, dat men waardig was voor de uitoefening der mysteriën. En bij de oude Feniciers en andere volken?
Sommigen beweren, dat die volken de besnijdenis bezigde als een middel, een voorbehoedmiddel tegen wat wij venerische ziekten noemen.
Anderen, die de besnijdenis diende om de vruchtbaarheid te verhoogen.
En nog anderen zeggen, dat het een hygiënische maatregel was.
Nu is ‘t anders wel bekend, dat de heiden in ‘t geheel niet hygiënisch aangelegd is, dat hij zelfs de eerste regelen der hygiëne verwaarloost. Daarom pleit er weinig voor de besnijdenis van de heidenen als hygiënische maatregel te kwalificeeren.
Wel pleiten sommige dokters voor deze gedachte en ook schijnt het een feit te zijn, dat de Joden over ‘t algemeen gevrijwaard zijn van die ziekten en kwalen als kanker en tuberculose, die onder de christenen veelvuldig voorkomen.
Dit wordt dan door sommige medici in verband gebracht met de besnijdenis. Maar dergelijke doktersconclusie, hoe frappant ook, verklaart toch nog niet zin en bedoeling der besnijdenis onder de heidenen.
Zendelingen daarentegen verklaren de besnijdenis uit andere oorzaak.
Ds P, J. Lambooy van Pajeti zegt in de Macedoniër van April 1926, dat wij in de besnijdenis der heidenen moeten zien „een verdere verwijdering van den waren Godsdienst als men tot menschenoffers vervalt.”
De behoefte aan het offer wees God langs den weg van het dieroffer heen in zijn bijzondere openbaring in de heilige linie voor Noach, in Noach’s rente. Cham, die toch opgevoed was bij den waren godsdienst is in zijn geslacht langzamerhand vervreemd geraakt van den waren godsdienst, evenzoo goed Sem, uit wien de afgodendienaar Terah voortsproot als Jafhet.
Wel was er bij Abrahams geslacht zuiverder godskennis als bij de anderen, maar de verbastering trad er toch ook in met de jaren en eeuwen.
Hoe het zij, de besnijdenis bijvoorbeeld bij Egyptenaren en Feniciers zou dan een verbasterde uiting zijn van offerbehoefte, en ze zou dan willen zijn een bloedig offer van het eigen lichaam de Godheid aangeboden. Dit is best mogelijk, maar dan blijkt daaruit meteen, dat deze offercultus geheel in strijd is met de bedoeling, die God geeft aan de besnijdenis bij Abraham,
Deze verbastering van de ware offercultus, is dus niet, naar de evolutie-theorie wil, een overblijfsel van het menschenoffer maar juist een voorlooper van het menschenoffer. Een schrede verder op den weg van verbastering en ontaarding bij de heidenen.
Zoo verklaard, blijkt de besnijdenis, ook bij de volkeren tijdens Abraham (niet bij de bekende Kanaänieten, die met nadruk in de Schrift onbesneden genoemd worden) in oorsprong en wezen religieus te zijn.
Lambooy noemt het „een symbolisch zich zelf offeren aan den stam, aan de voorouders als de vertegenwoordigers van den stam; een opgenomen worden onder de stamvormers, een geheel één worden met de vergoddelijkte voorouders, zoodat van hun zijde geen kwaad is te duchten, en zij zelf van nu aan mogen huwen, d.w.z. stamvormend optreden.”
Bldz. 101 Macedoniers April 1926. Aan deze religieuze gedachte, die niet alleen leeft bij onze Indische heidenen, maar ook leefde bij de bedoeinen-stammen in Azië, zij ‘t ook in anderen vorm, knoopt zich vast de idee, dat de besnijdenis juist noodig is voor den huwbaar wordenden jongen.
Tusschen religie en sexualiteit is voor den heiden in onze archipel nu eenmaal een onlosmakelijk verband.
Hij heeft het gelukkig! wel niet zoo ver gebracht als Freud, die alle religie een zekere uiting van het sexueele leven noemt, neen, hij keert het juist om en denkt zich het sexueele leven als een uiting van religie, In deze uitersten, naderen Freud en de heidenen elkander anders zeer sterk en dan met de gevaarlijkste tendenz m.i. aan de zijde van Freud en zijn school.
Doch genoeg. In een volgend artikel D.V. willen we nader ingaan op deze heidensche religieuze voorstelling en handeling.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen