In memoriam

Nauwelijks is dit jaar zijn loop begonnen, of reeds wordt een grafkuil voor één onzer Dienaren des Woords geopend.
Ds Reesink is niet meer.
De niets ontziende sikkel heeft hem neergelegd, en in de pastorie te Noordeloos weent een kinderschaar aan ’s moeders knie, en zit een weduwe in diepe droefheid neer.
Wat kwam dit doodsbericht voor velen onverwachts!
Nog voor kort schreef ons de kerkeraad van Noordeloos, dat er langzame vooruitgang was, en wij hebben dit bericht vóór eenige weken met dankbaarheid gemeld.
En nu opeens…… heengegaan.
Reeds Zondagavond maakten wij de gemeente van Meerkerk, waar wij het Woord bedienden, bekend, dat Ds Reesink stervende was, en wij bevalen zijn ziel in den gebede den Heere aan.
Zondagmiddag toch ontvingen wij het droef bericht, dat alle hoop op herstel vervlogen, en de patiënt sinds Zaterdagnacht geheel buiten kennis was.
De griep had zijn reeds zoo zwak gestel zóó hevig aangetast, dat weldra de inzinking volgde.
In den nacht van Zondag op Maandag is hij om 3 uur ontslapen. Eenige oogenblikken vóór zijn sterven is hij nog even tot bewustzijn gekomen en stamelde zwak, maar duidelijk hoorbaar „’t is genade”.
„Genade” is het eerste woord, waarmee de weg begonnen wordt, en is het laatste woord, dat aan het eind van den weg nog zijn lichtende fakkel in den doodsnacht omhoog houdt.
Jurijan Reesink werd den 27en April 1889 te Brummen geboren. Ingeschreven als student aan de Theol. School Sept. 1912, legde hij Juli 1919, candidaats-examen af.
Den 16en November 1919 werd hij door zijn schoonvader, Ds Riekel, bevestigd te Harlingen met het woord uit den brief aan Timotheus (1 Tim. 4: 12).
Ds Reesink had als intree-tekst I Kon. 22 : 14. Deze tekstkeuze typeert den persoon van Ds Reesink, die nimmer naar menschen omzag om te behagen, maar alleen Zijn Zender eerde.
In 1922 werd Harlingen voor Aalten verwisseld, terwijl in December 1927 Noordeloos de standplaats werd. Hier zijn de laatste jaren gesleten.
Al trad Ds Reesink niet vooraan in de rij van de gevierde sprekers, hij had een helder hoofd. Reeds als student hebben wij dat in hem bespeurd, en meermalen trof het ons, hoe scherp zijn antwoorden konden zijn.
Gedenke de Heer de weduwe en de kinderen, die de Koning der kerk ons achter laat.
„Wie volgt” zoo hooren wij bij de graf-kuil van Ds Reesink.
Gods knechten moeten bereid zijn, als hun Meester komt.
Make de Heere ons getrouw, en telken male, als wij het Woord Gods bedienen, laat het dan zijn, alsof wij het voor het laatst zullen doen.
De Koning der kerk vraagt van Zijn knechten niet vóór alle dingen veel gaven, maar wel van allen getrouwheid.
En „getrouw” was deze ontslapen dienstknecht, en bij zijn graf hooren wij het bevel van onzen Koning:
„Wees getrouw tot den dood en Ik zal U geven de kroon des levens.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen