Topeenheid

Al weer een nieuw woord, dat hier-boven staat geschreven.
Het is uit den grooten strijd van het Duitsch-kerkelijke leven. De schrijver van „Kerk en Staat”, die een viertal weken met vacantie is, en thans wel in de Noordsche wateren zal kruisen, heeft in „de Wekker” den strijd besproken, die op heden onze Duitsche broeders te voeren hebben om nog eenige vrijheid van kerkelijk leven over te houden.
Wij weten, hoe de oude Hindenburg een Hitler op het hart heeft gebonden, toch de vrijheid der kerken niet aan te randen, en Hitler heeft den Rijkspresident gerust gesteld en hem gezegd, dat alles tot volkomen tevredenheid is geregeld.
Ik vermoed niet, dat de Rijkspresident door dit geruststellend schrijven van den Rijkskanselier volkomen bevredigd is.
Immers Hindenburg en Hitler zijn niet alleen hierin van elkander verschillend, dat de president een echt Lutheraan is, terwijl de ander een Roomsche is, maar vooral wordt Hitler door een staatsabsolutisme beheerscht, dat van huis uit aan den ouden Hindenburg vreemd is.
Voor Hitler is de kerk siechts van beteekenis, als staatsinstrument, en, waarin zij in conflict zou komen met het nationalisme van het Deutschtum, moet de kerk het gelag betalen.
Geen Koningschap van Christus over zijn kerk, geen ambten, die alleen bij de gratie van den Christus bestaan, geen zelfbestemmingsrecht der kerken, dat een van de levensfactoren moet blijven van de kerk des Heeren, maar eerst de staat. en dan ook Christus, ziedaar, wat in de naast toekomst de kerken in Duitschland bedreigt.
Hoe zeer dat knechtschap reeds heerscht, en hoe zeer het dreigt, kan ons blijken uit een brief, die dezer dagen in de pers circuleerde. waarin een Duitsch predikant zijn klacht laat hooren over den toestand der kerk in het derde rijk. Hij schreef:
„Voor uw deelneming en zorg aan-gaande het lot onzer kerken dank ik u zeer, en ik vraag om de voorbede van onze broeders in het buitenland. Wij moeten door donkere tijden. Ik kan noch hier (in den brief) noch in het „……blad” daarover veel schrijven vanwege de censuur. Eike publieke uiting tegen het op-treden van de ,.Duitsche Christenen” is ons verboden. Het ergste is, dat onze kerkbesturen (Kirchenräte) opgeheven zijn. Wij kunnen slechts in het geheim tezamenkomen, voor de gemeente bidden en voor haar welzijn zorgen, Heere, hoe lang nog? Gedenk ook gij onzer! ”
Wie zoo iets leest, kan den Heere niet genoeg danken, dat wij in ons vaderland tot hiertoe van een dergelijk terrorisme verschoond zijn, maar het laat ons wel zien, waar wij heengaan, als in de naaste toekomst de Overheid de teugels in han-den neemt.
Het ergste is, dat dit alles geschiedt onder de vroomste leuze en de schoonste betuigingen, en het herinnert, aan wat wij in de Openbaring van Johannes lezen van het beest en de valsche profeet, die de gedaante hebben van het Lam.
Zoo liet dezer dagen het Duitsche Christelijke Persbureau, dat ook onder staatstoezicht is gesteld, en waarvan de leidende figuren zijn weggezonden, bekend maken:
„De nationaal socialistische revolutie is in haar wellicht beslissende tweede etappe. De souvereiniteit van het Evangelie en zijne vrije verkondiging blijft onaangetast, maar de eenheid van volk en staat vereischt, dat de kerk als aardsche organisatie en volksgemeenschap zich voegt naar de eischen dezer eenheid. ”
Maar wie zoo afgoderij bedrijft met het staatsabsolutisme, wie zoo voor den mo-loch van de volkssouvereiniteit offert, moet niet meer spreken over den vrijen loop van het Evangelie, want die verstaat van dat Evangelie geen tittel noch jota.
Thans krijgt men in Duitschland één groote Duitsch-Evangelische Rijkskerk, en daarin zal plaats 2ijn voor twee hoofd-belijdenissen zoowel Luthersch als Gereformeerd.
Hierboven zal staan het kerkelijk ministerie met den rijksbisschop als voorzitter. Deze „topeenheid” zal voor de kerk in Duitschland niet leiden tot het toppunt van haar vrijheid, maar veeleer tot het toppunt van. haar dienstbaarheid.
Het moet voor ieder, die de gebeurtenissen van den dag kan taxeeren, en die de gangen van den naderenden Christus kan opmerken, al duidelijker worden, dat het eenig goede standpunt in de naaste toekomst zal zijn het echt schriftuurlijke, anti-revolutionaire standpunt: een vrije kerk in een vrije staat.
Onze Gereformeerde vaderen mogen ons art. 36 en de Dordtsche kerken-orde hebben achtergelaten, maar ik meen. dat er heden niemand meer is, die de kerken-orde neemt, zooals eens vóór 3 eeuwen ze werd opgesteld. De verhouding van overheid en kerk heeft zich in den loop der eeuwen wel zeer sterk gewijzigd, en zal zich in de naaste toekomst nog veel meer wijzigen, waarbij de kerk al meer in ge-drang zal komen.
Geen Overheid, die zich met kerkelijke aangelegenheden inlaat, geen kerk, die haar belijdenis als een soort grondwet de Overheid wil opdringen, maar ieder naar den eisch van beider beginsel een plaats in de wereldworsteling, ziedaar, wat is naar den Woorde Gods, En al wat daar-van afwijkt, hetzij ter rechter of ter linker zijde, zal er de wrange vruchten van pluk-ken.

A. (Apeldoorn) S.

Zoo juist lezen wij in de pers de Statuten, die wij hier laten volgen:

De statuten van de Duitsche Evangelische Kerk

De wet afgekondigd.

Door de Duitsche rijksregeering is aan-genomen en tegelijkertijd bekend gemaakt de wet inzake de statuten der Duitsche Evangelische kerk.

De statuten.

De statuten houden o.a. het volgende in:
In het uur, dat God ons Duitsche volk een groote historische ommekeer doet beleven, hebben de Duitsche Evangelische kerken zich in vervolge en ter voltooiïng van de door den Duitschen Evangelischen Kerkbond ingeleide vereenigingen verbonden tot één enkele Duitsche Evangelische kerk.
De Duitsche Evangelische kerk heeft de volgende statuten;

I.

De onaantastbare basis van de Duitsche Evangelische Kerk is het evangelie van Jezus Christus gelijk het ons in de Heilige Schrift is verkondigd.

II.

De Duitsche Evangelische Kerk is samengesteld uit kerken (landskerken).
De landskerken blijven in belijdenis en eeredienst zelfstandig.

III.

De Duitsche Evangelische kerk regelt het rechtsleven van de geheele kerk. Zij ordent haar verhouding tot den staat.

IV.

De Duitsche Evangelische kerk moet de in haar vereenigde Duitsche Evangelische Christenheid voor de vervulling van de Goddelijke opdracht der kerk voor-bereiden en gereedmaken.

V.

Aan het hoofd van de kerk staat de Luthersche rijksbisschop.

VI.

De rijksbisschop vertegenwoordigt de Duitsche Evangelische kerk,

VII.

Het geestelijk ministerie heeft tot taak de Duitsche Evangelische kerk te leiden en wetten uit te vaardigen,

VIII.

De Duitsche Evangelische Synode bestaat uit 15 leden. De aanstelling van de nationale synode wordt bij wet geregeld.
Alle inkomsten en uitgaven worden jaarlijks in een begrooting samengevat.

Het vage art. 1 zou misschien nog iets kunnen zeggen, ware het niet, dat de jodenvervolgingen der laatste maanden ons een verklaring hebben gegeven, wat de Duitsch Nationale beginselen van het Evangelie van Christus maken. Dit afgodisch nationalisme verdraagt zich niet met HET evangelie van Jezus Christus.
En art. 5 handhaaft een hierarchisch beginsel, dat den nekslag is voor de zelfstandigheid der kerk.
En wat die goddelijke opdracht der kerk betreft weten wij allen, hoe het Hitler-regime de kerk alleen kan zien in dienst van den éénen grooten Duitschen Staat.
De kerk kan bestaan in zooverre zij den staat kan dienen, en anders kan ze even-goed verdwijnen. Ziedaar den totalen indruk, dien deze statuten ons geven.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen