Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XIV)

Het tweede gedeelte van het program der N.S.-beweging in Nederland, handelt over de staatsrechtelijke hervormingen, die zij in ons land noodzakelijk acht.
Deze worden in de volgende stellingen onderscheiden:
a. Bevordering van een krachtig, in dienst van het algemeen staand staatsgezag, onafhankelijk van geldmagnaten, kerkelijke overheden en volksgunst.
b. Herziening van het kiesrecht, onder uitschakeling van de steeds onzedelijker vormen aannemen den en steeds onnutter wordenden kiesstrijd.
c. Die toekomstige staat zal zijn de corporatieve staat.
d. Opruiming en reorganisatie van verouderde ondoelmatige instellingen.
e. Afschaffing van den verminkten mil.-dienstplicht met het daarbij behoorend onzedelijke lotingssysteem. Toekenning van weerrecht aan alle weerbare staatsburgers, die daarvoor waardig gekeurd worden.
Laat ons deze stellingen bezien.
Met a. zijn wij het onvoorwaardelijk eens, alleen begrijpen wij die toevoeging niet: onafhankelijk van geldmagnaten, kerkelijke overheden en volksgunst.
Men is in het kamp van het N.S. niet bang van dikke woorden. Men weet, dat die altijd nog indruk maken op het volk, maar wanneer men nu eens bewijzen moest, dat het staatsgezag in Nederland afhankelijk is van geldmagnaten, kerkelijke overheden en volksgunst, zou men toch knapjes verlegen staan.
Maar voor een krachtig gezag heeft de A.R.-partij in ons vaderland altijd gepleit en dat moet zij. Vooral in dezen tijd hebben wij zulk een gezag noodig, en zoolang de communistische propaganda in ons Vaderland doorgaat, en deze verderfelijke lectuur nog op onze straten uitgevent wordt, zoolang de Afd. Holland van de communistische partij niet ontbonden is, en hare vertegenwoordigers niet geweerd kunnen worden uit de gemeenteraden, Provinciale Staten en Tweede Kamer, is het met dat gezag ook naar onze overtuiging niet in orde. Wij zouden ook gaarne zien, dat de Regeering daartoe zoo spoedig mogelijk overging. Wij hebben nu tweemaal een incident bij de opening van onze Staten-Generaal gehad, in de toekomst moet dit uitgesloten zijn. Menschen. die een partij vertegenwoordigen, wier beginselen in lijnrechten strijd zijn met den tegenwoordigen staatsvorm, die doelbewust op een revolutie aansturen, en iedere gelegenheid zullen aangrijpen om deze te ontketenen, moeten geen gelegenheid in ons land kunnen vinden, om van een plaats het woord te voeren, waar men ze niet tot de orde kan roepen. Althans niet zoo, dat zij deze plaats niet zouden kunnen misbruiken om propaganda voor hun beginsel te maken. Het zitting nemen in de bovengenoemde colleges moet ze eenvoudig onmogelijk worden gemaakt, en hun moet de vrijheid van spreken, colporteeren en propagandeeren eenvoudig verboden worden. Van verschillende zijden wordt hierop in de laatste weken bij de regeering aangedrongen, en wij hopen, dat er spoedig door de regeering een zoodanig wetsontwerp zal worden ingediend, waarin dit alles afdoende geregeld wordt.
Wij sparen onze lezers de toelichting bij punt b., want deze is inderdaad grof.
Men spreekt daar van een kiezerskweekput en geeft een voorstelling of er zoowel op de Openbare als op de Bijzondere Scholen onder de leerlingen reeds propaganda voor de verschillende politieke partijen gemaakt wordt.
Dat het algemeen kiesrecht wel oorzaak geweest is, dat er meer aandacht aan de jeugd gewijd wordt dan voor 1914 geven wij toe. Maar zal de N.S.B. zelf kunnen ontkomen aan het euvel, dat zij in de politieke partijen bestrijdt? Zal zij dan de jeugd in dit opzicht verwaarloozen? Wij hebben in onze voorafgaande artikelen er juist op gewezen, dat zij juist krachtens haar principe verplicht is de geheele opvoeding van de jeugd, zoowel binnen als buiten de school zoodanig te organiseeren, dat zij geheel in de N.S. leiders- en wereld-beschouwing wordt opgevoed.
Hoe dit thans in Duitschland geschiedt, deelde de Maasbode in haar nummer van Zaterdag 20 Oct. j.l. mede onder het opschrift; Jeugdvervolging. Wat daarin verhaald wordt werpt wel een schel licht op de praktijken, die er thans in Duitschland aan de orde zijn om de R.K. jeugd van de kerk los te maken. Letterlijk wordt daar geschreven „dat wie niet bij de HitlerJungern of in den arbeidsdienst geweest is, krijgt geen werk en wordt veracht als een landverrader, en als een mensch van den tweeden rang beschouwd.”
Heeft de N.S.B. hier te lande haar jeugdleiders niet?
Natuurlijk, zoolang zij nog niet een beginsel van macht in ons Vaderland heeft, zal zij zich voor deze praktijken wel wachten. Want dit zou haar een enorme schade yeroorzaken. Maar houdt er u vast van overtuigd, dat in haar kring de jeugd evenmin verwaarloosd wordt als bij ons. Maar de jeugd wordt gelukkig nog niet opgevoed onder staatstoezicht, en we hebben nog geen Rijks-jeugdleider.
De kritiek op onze Kamer-verkiezing, want hiertegen richt het program zich hoofdzakelijk, is grof, en bewijst dat men daar toch niet goed op de hoogte is van de wijze, hoe dat een verkiezing voor de Tweede Kamer wordt voorbereid. De indruk wordt gewekt, als of de kiezers niet meer zijn dan stemvee „dat met horden en drommen eens per vier jaar opgecommandeerd wordt, om op de partij te stemmen, waarna het weer kan ophoepelen.”
Nu men eenmaal het algemeen kiesrecht aanvaard heeft, moeten er maatregelen genomen worden, dat er ook leiding bij de verkiezingen gegeven worden. Die leiding moet voor iedere politieke partij „centraal” zijn. Men kwam toch nooit aan een behoorlijke candidatenlijst, wanneer deze geheel van onder op moest samengesteld worden? Er moet dus bij de plaatselijke kiesvereenigingen wel een lijst van candidaten inkomen, die naar het oordeel van het partijbestuur voor een verkiezing in aanmerking komen. Deze kan plaatselijk worden aangevuld of gewijzigd. Zoo gaat het van de plaatselijke kiesvereeniging naar de Centrales, waar deze plaatselijke lijsten worden nagegaan, en tenslotte wordt daar de definitieve lijst voor het district vastgesteld. Deze gaat naar het Centraal Bestuur, die de lijsten van de verschillende centrales weer vergelijkt, en ten slotte de candidatenlijst definitief vaststelt.
Zooals men ziet, gaat dit alles nog zuiver democratisch. Dat ook hieraan gebreken kleven, en zullen blijven kleven, staat vast. Maar wat geeft de N.S.B. er voor in de plaats?

d. H. (den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen