Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XV)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XV)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De N.S.B. spreekt van staatsrechterlijke hervormingen. Waarin zullen die bestaan? In een herziening van het kiesrecht, onder uitschakeling van den steeds onzedelijker vormen aannemenden en steeds onnutter wordenden kiesstrijd. Maar alvorens men daartoe zal kunnen overgaan, zal men toch eerst over een groot aantal zetels in de Eerste en Tweede Kamer moeten beschikken, anders zal de N.S.B. deze belofte niet kunnen inlossen. Wij zijn daar voorloopig nog niet aan toe, al kan niemand zeggen, wat er in de toekomst geschieden zal. Dat er in de komende jaren verschuivingen op staatkundig gebied zullen plaats vinden staat voor ons vast. Dat wij veel te veel politieke partijen in ons land hebben, eveneens; en dat het vooral voor de protestanten een eisch des tijds is om zich eens ernstig te bezinnen of wij de bestaande verdeeldheid op staatkundig terrein zullen voortzetten, gelooven wij stellig. Want wij zijn thans op weg om ons dusdanig te versnipperen en daarmede te verzwakken, dat wij gaandeweg ons geestelijk weerstandsvermogen inboeten. De toenemende verdemocrariseering van onze protestantsche politieke partijen leidt ons naar den ondergang. Wij moeten terug naar de beginsel politiek, al zou ons dat kamerzetels en betrekkingen kosten. Hooger dan alle stoffelijke voordeelen moeten voor ons de beginselen der anti-revolutionaire partij zijn.
Als men dus voor de herziening van het kiesrecht opkomt, doen wij gaarne daaraan mee, mits het doel is dat „onze beginselen” daarin tot uitdrukking worden gebracht.
Nu verwachten wij dit allerminst van de N.S.B. Want de herziening, die ons van die zijde te wachten staat, helpt ons van den wal in de sloot, omdat zij zal moeten uitgaan van dit principe: dat de regeeringsmacht het krachtigste en hoogste orgaan van den staat heeft te zijn, uit geoefend door ministers, die onafhankelijk zijn van de andere staatsmachten; m.a.w. het z.g. parlementaire stelsel, waarbij het ministerie verantwoordelijk is aan het parlement, moet afgeschaft. Wij hebben deze regels cursief laten drukken, omdat dit het punt is, waar de wegen scheiden. Het parlement is in den N.S. staat geen parlement meer. Het is een onmondig lichaam geworden, precies als de Rijksdag in Duitschland. Het komt uitsluitend bijeen om te sanctioneeren wat de regeering oordeelt goed te zijn. Kritiek op de wetsontwerpen of de regeeringsmaatregelen mag misschien nog wel geoefend worden, maar het heeft geen zin dit te doen, omdat de regeering absoluut souverein is, Meer nog: zelfs de ministers zijn in den N.S. Staat personen zonder verantwoordelijkheid, want de leider, die alleen aan het hoofd van den staat verantwoordelijk is, moet de werkelijke leider van den staat zijn, die zijn ministers benoemt en ontslaat naar zijn inzicht.
Wie zou er nu in zoo’n parlement zitting willen nemen, en wie zou er zoo minister willen zijn?
En het geld, dat de instandhouding van zulk een parlement kosten zou, was het overbodigste geld, dat ooit uitgegeven zou worden.
De leider maakt het uit. De ministers hebben te gehoorzamen op straffe van ontslag, en het parlement komt bijeen om eenvoudig te sanctioneeren en zoo en anders niet.
Van zelf, dat daarmede gepaard gaan moet een beperking van de vrijheid van drukpers en het recht van vergaderen. De pers krijgt een muilkorf aan, en de stem van het volk wordt niet meer gehoord. Is zoo iets denkbaar in een land, waar de geestelijke vrijheid een zoo kostbaar goed geacht werd, dat onze vaderen onder leiding van de Oranjes er 80 jaar voor gestreden hebben? Zou ons volk zich dat goed zoo maar zonder weerstand te bieden, laten ’ontnemen? Wij gelooven er niets van. Wij Hollanders kunnen heel veel, maar wij kunnen niet zwijgen. Wij willen en moeten vrijuit onze meening kunnen zeggen. Geen land in Europa, waar het volk zoo in de regeeringsaangelegenheden meeleeft als het onze. Geen volk, dat zoo wars is van geestelijke tyranie en onderdrukking, als het onze. Een herziening van de kieswet en een hervorming van den staat, zooals het N.S. projecteert, is onaanvaardbaar voor ons, omdat dit in strijd met onzen volksaard en onze historie is.
Hoe wil de N.S.B. dit nu bereiken? Door een corporatieven staat in te voeren. Prof. Anema heeft hierover een studie gepubliceerd, maar de tegenwoordige minister van Sociale Zaken, prof. Slotemaker de Bruine, een man, die er toch wel het een en ander van weten kan, heeft eenigen tijd geleden op een vergadering gevraagd: Of iemand zeggen kon, wat dat was? Wij zullen er dus maar niet al te diep op ingaan en ons aan de beschrijving houden, die er in de Staatsleer van het N.S. aan gegeven wordt:
„In de N.S. Staat moet de volksvertegenwoordiging bestaan uit burgers, die deskundig zijn op verschillende belangrijke gebieden van het economisch leven en der cultuur, en van wie verwacht kan worden, dat zij het algemeen staatsdeel zullen stellen boven de particuliere begeerten en groepen, waartoe zij behooren. De volksvertegenwoordigers hebben vooral in verband met de tegenwoordige gecompliceerde economische verhoudingen; de technische ontwikkeling der samenleving en de rijkdom der moderne cultuur, ieder op eenig gebied van staatsbelang dus deskundig te zijn en het algemeen welzijn boven alles te stellen, waar nu de gemiddelde man aan geen van beide eischen kan voldoen, wordt een volksvertegenwoordiging samengesteld door een anorganisch, algemeen kiesrecht, niet meer dan een afspiegeling van de meerderheid der mid-delmatigen. Het tellen der hoofden, het laten beslissen door de helft plus één, heeft zeer zeker tot resultaat, dat de besten niet aan het woord komen. De wil tot verwezenlijking van het waarachtig heil van den staat kan de meerderheid, die in de eerste plaats belust is op eigen materieel voordeel, niet hebben. In dat systeem kan de staat niet boven het onzedelijk niveau der maatschappij uitkomen."
En daarom moet het heel anders worden, zegt de Nationaal-socialist.
Hoe dan?

d. H. (den Haag) J.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 november 1934

De Wekker | 4 Pagina's

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XV)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 november 1934

De Wekker | 4 Pagina's