Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XIX)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XIX)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het laatste punt dat onzen aandacht vraagt is: het vraagstuk van de sociale voorzieningen. Vanzelfsprekend, dat daaraan in het program van den N.S.B.een afzonderlijk hoofdstuk gewijd wordt, dat uit de volgende onderdeden bestaat:
a. Deelgerechtigheid in de winst van de waarde scheppende bedrijven van alle daarin werkzaam zijnde personen, onder medeverantwoordelijkheid voor den goeden gang van zaken;
b. Pensioengerechtigheid op 50 of 60-jarigen leeftijd (afhankelijk van den aard van het beroep), aan iederen staatsburger, die de gemeenschap naar behooren gediend heeft. Vroegtijdige pensioneering bij invaliditeit, ziekteverzekering;
c. Armverzorging van behoeftige Nederlanders, die door geestelijke of lichamelijke gebreken, geen
deel kunnen uitmaken van de arbeidsgemeenschap.
Dat de N.S.B.front maakt tegen den klassenstrijd is haar goed recht, want deze heeft zijn tijd gehad, en dat het Socialisme hem nog steeds blijft propagandeeren, is haar zwakheid geworden. Want het heeft, wij hebben er vroeger reeds herhaaldelijk op gewezen, den loonstandaard zoo hoog opgevoerd en de sociale maatregelen in het belang van den arbeider zoo ver uitgebreid, dat de gemeenschap dit alles niet meer kan bekostigen.
Vooral in de groote steden, zoowel in ons land als in het buitenland, waar de Socialisten in de gemeenteraden òf over een meerderheid òf een krachtige minderheid beschikten, treedt dat op een ontstellende wijze aan het licht. Maar nu die loonstandaard niet meer kan gehandhaafd worden en noodwendig omlaag gebracht worden moet, ontstaan er groote moeilijkheden, omdat de levensstandaard op den loonstandaard correspondeert, zoodat deze laatste eveneens op een lager niveau moet komen. Dat is heel pijnlijk en het is begrijpelijk, dat dit op verzet stuit. Niemand ziet gaarne zijn inkomsten verminderen, omdat hij daardoor gedwongen wordt op zijn uitgaven te bezuinigen. Maar de crisisnood, die o.m. ook een gevolg is, dat wij boven onzen stand leefden, dwingt er ons toe. Ook de Socialisten voelen deze noodzakelijkheid, hoewel zij probeeren er op alle mogelijke wijzen aan te ontkomen.
Men durft ook niet meer tot „werkstaking” aan te sporen, overtuigd als men is, dat dit middel in dezen tijd erger is dan de kwaal. De laatste groote staking is de staking in Twente geweest, waar men noodgedwongen toe besloten heeft, hoewel men vooruit berekenen kon, dat zij op een volslagen fiasco moest uitloopen. Daarom eischen de Nationaal Socialisten, dat stakingen en uitsluitingen, als antisociale uitingen zullen verboden zijn, en dat geschillen zullen opgelost worden zonder storing van het bedrijf.
Persoonlijk zijn wij altijd gekant tegen werkstaking geweest en wij hebben het betreurd, dat onze christelijke arbeiders zich mede van dit middel hebben bediend, om daardoor hun eischen te zien ingewilligd.
Werkstaking, afgedacht, of zij al of niet tot een bevredigend resultaat leiden, is op zichzelf voor ons een revolutionair middel, waarvan een christen zich niet bedienen mag.
Dat er dus meerdere samenwerking tusschen werkgevers en werknemers in de groote zoowel als in de kleine bedrijven komen en zijn moet, is ook onze stellige overtuiging. Hoe scherper de verhouding tusschen deze beide categoriën is, hoe slechter voor het bedrijf en als gevolg daarvan, hoe slechter voor beiden, maar in de eerste plaats: voor de arbeiders, en hoe beter deze verhouding is, hoe beter voor beiden, al hebben de werkgevers meestal het grootste procent van de winst opgestreken.
Wij zijn van meening, dat hierin verandering moet en kan komen.
Maar of deze verandering nu in den Nat. Soc. Staat zoover zal kunnen gaan als in het program wordt aangegeven, waag ik te betwijfelen. Dat het sterk sprekend verschil tusschen de loonen in de beschutte en onbeschutte bedrijven verdwijnen moet, achten wij billijk, maar daarvoor is geen nieuwe staatsorde noodig, om de eenvoudige reden, dat dit verschil thans bestaat, maar wij hebben ook den tijd gekend, waarin net precies omgekeerd was.
Een nationale regeling van den loonstandaard, achten wij onmogelijk, en wanneer de N.S.B, dit in het vooruitzicht stelt is dat het voorspiegelen van een illusie, die in de praktijk zal verdampen.
Ook de deelgerechtigheid in de winst van de waarde-scheppende bedrijven, van alle daarin werkzaam zijnde personen is een soortgelijke illusie. Want de loonstandaard zal daarop gebaseerd worden, maar hoe, wanneer er geen winst gemaakt, maar verlies geleden wordt? De werknemer is het meest gebaat met een constant behoorlijk loon, waarbij de uren voor overwerk afzonderlijk betaald worden, hij moet niet betrokken worden in wisselende resultaten van het bedrijf.
En dat hij mede-verantwoordelijk zou worden voor den gang van zaken in het bedrijf, achten wij uit den booze. Het leiden van bedrijven is in onze dagen allesbehalve een sinecure, waartoe een wetenschappelijke voorbereiding onontbeerlijk is en praktische kennis niet mag ontbreken, Wie met leiders van bedrijven wel eens over deze dingen gesproken heeft weet, dat wat hier in het programma staat in de praktijk onuitvoerbaar is.
De pensioengerechtigheid op 50- of 60-jarigen leeftijd is „een derde illusie”, die er op berekend is de arbeiders tot zich te trekken, maar die in de praktijk, even als de beide anderen verdampen zal. Dit is geen Nationaal Socialisme, maar staatssocialisme. Dat maakt de staat; tot alvader; doodt de lust om te sparen, en leidt voor de groote massa tot een zorgeloos leven, dat zoo gemakkelijk tot een godloos leven leidt.

Wij hebben hiermede onze beschouwing over het Nationaal Socialisme beëindigd, en vatten alles nog eenmaal samen in deze slot-conclusie:

het Nationaal Socialisme is in zijn oorsprong en wezen naturalistisch, d.w.z. het komt op uit den mensch, die boos en verkeerd is;
zijn leven en wereldbeschouwing is pantheïstisch; zijn religie is anti-christelijk en leidt tot schepselvergoding;
zijn moraal is zonder eenigen christelijken norm en de consequente doorvoering en toepassing van het principe maakt den Staat tot alvader en leidt tot een beperking van onze godsdienstige-zedelijke en staatkundige vrijheid, die wij niet kunnen en niet mogen aanvaarden.

d. H. (den Haag) J.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1934

De Wekker | 4 Pagina's

Het Nationaal Socialisme in Nederland. (XIX)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1934

De Wekker | 4 Pagina's