Kerk en Staat.

Nog enkele dagen, en wij staan voor het einde des jaars en wij zullen weer herinnerd worden aan dat aangrijpende lied, dat wij allen kennen:

,,Uren, dagen, maanden, jaren,
„Vliegen als een schaduw heen.
„Ach wij vinden, waar wij staren
,,Niets bestendigs hier beneden.”

Toen wij op zijn drempel stonden, lag voor ons de nacht der toekomst en het is eerlijk gezegd nacht gebleven, en 1935 zal geen perspectieven openen, dat er een morgenstond is aangebroken. Althans zoo als het zich op dit oogenblik laat aanzien, zal het op den nieuwjaarsmorgen niet minder donker zijn, dan toen het jaar ‘34 geboren werd.
De wereldsituatie is er eerder nóg donkerder, dan lichter opgewonden in 1934 en er worden nergens lichtpunten voor 1935 gezien. Toch zal het jaar 1934 om verschillende redenen een merkwaardige plaats blijven innemen, omdat er dingen in geschied zijn, die voor de toekomst van de wereld van de allergrootste beteekenis zullen blijken te wezen.
Laat mij er hier enkele mogen noemen.
Allereerst de opname van Rusland in den Volkenbond.
Wanneer iemand dit 2 jaar geleden voorspeld had, zou men het niet hebben geloofd, en het zou niet aan gronden ontbroken hebben, om dit ongeloof te rechtvaardigen.
Het was ook 2 jaar geleden niet denkbaar, dat de z.g.n. christelijke staten van Europa, die allen tegen het communisme in eigen land zijn en allerlei maatregelen hebben genomen om deze revolutionaire beweging den kop in te drukken, zich er ook toe zouden leenen, om Rusland een permanenten zetel in den Volkenbond toe te kennen, en een van zijn vertegenwoordigers een zeer belangrijke positie in het apparaat van den Bond toe te wijzen.
En toch is dit alles in 1934 geschied, hoewel men weet, dat Rusland in schier elk land de communistische actie ondersteunt, en doelbewust op een wereldrevolutie aanstuurt. Onbegrijpelijke dingen zijn dat, en het is alleen Frankrijk geweest, dat alle krachten heeft ingespannen om dit mogelijk te maken. Frankrijk, dat zelf een communistische partij in zijn eigen land heeft, is de gangmaker voor Rusland in Genève geweest. En de andere groote mogenheden hebben hun instemming daarmede betuigd en hun medewerking daarbij verleend. De protesten van Zwitserland en Nederland en enkele anderen, hebben het niet kunnen verhoeden, en zoo heeft men de revolutie gesanctioneerd.
En Rusland heeft deze gelegenheid met beide handen aangegrepen, en zich daardoor uit zijn isolement verlost. Een bewind, dat in eigen land op de meest vreeselijke wijze huis houdt, en de christenen ter dood toe vervolgt, dat revolutionair in zijn oorsprong en doelstelling is, werd daarmede als wettig erkend en Rusland heeft vanaf dat oogenblik een plaats onder de beschaafde staten van Europa gekregen.
Niemand kan de gevolgen daarvan op dit oogenblik berekenen of voorspellen. De tijd alleen kan en zal dit alles verklaren, en in Ruslands zoowel als in Europa’s ontwikkeling zal het jaar 1934 nog wel eens terugkeeren. Want wij gelooven niet dat èn Japan èn Duitschland voorloopig om die reden in den Volkenbond zullen terugkeeren, en wij achten het zelfs niet onmogelijk, dat hieruit een samengaan van deze beiden in de toekomst geboren worden zal, wat stellig de geheele wereldsituatie in een gevaarlijke crisis zou kunnen brengen.
Een tweede feit, waarop wij de aandacht moeten vestigen is de Koningsmoord in Marseille, waardoor Joego-Slavië van zijn Koning beroofd werd. Dit was een politieke moord, waarin gelukkig de Hongaarsche Regeering niet betrokken was en Italië buiten stond, hoewel aanvankelijk gemeend werd, dat deze beide landen er wel bij betrokken waren. De Volkenbond heeft in zijn laatste vergaderingen deze netelige kwestie behandeld en formeel tot een eind gebracht. Maar of daarmede de zaak uit is, zouden wij niet durven beweren. De toestand in Joego-Slavië is op dit oogenblik nog tamelijk verward en de minister van Binnenlandsche Zaken Jeftitsj is afgetreden, maar met hem het geheele kabinet, waarop Jeftitsj met de vorming van een nieuw kabinet belast is. Wij zullen moeten afwachten, hoe dit ontvangen zal worden. De toestand is er erg onzeker.
Het derde feit is: de opzegging van het Vlootverdrag door Japan. Dit land had met Engeland en Amerika een Verdrag gesloten voor de bewapening ter zee met de verhouding van 3—5—5, maar van het tijdstip der sluiting is er onder de militairen in Japan ontstemming geweest over deze verhouding, in den loop der jaren is die ontstemming gegroeid en is een eerezaak voor het Japansche Volk geworden, om de 3 in een 5 veranderd te krijgen, m.a.w. om dezelfde rechten te bezitten als de beide anderen. Amerika was daar vierkant tegen en tenslotte heeft Japan den knoop doorgehakt en het verdrag opgezegd. Wat hieruit kan geboren worden weet niemand. Japan en Amerika staan op gespannen voet met elkander, omdat zij beiden groote belangen in China hebben. Wel treedt Engeland naar beide zijden bemiddelend op, maar het heeft toch de opzegging niet kunnen verhinderen. Gelukkig zijn de onderhandelingen nog niet afgebroken, en zullen ook na de opzegging worden voortgezet. Moge 1935 een vreedzame oplossing van deze netelige kwestie brengen.
Het laatste feit waarop wij moeten wijzen is de kwestie Italië—Abessynië. Er schijnen door Italië zeer willekeurige handelingen gepleegd te zijn in Oeal-Oeal, waar Italiaansche troepen Abessynisch staatsgebied bezet hebben. Het is een bekend feit, dat Italië uitbreiding van gebied zoekt in die streken. Jaren geleden heeft het daar echter geduchte klappen opgeloopen en sindsdien is deze aangelegenheid blijven rusten. Maar Italië heeft behoefte aan uitbreiding met het oog op zijn overbevolking, en het vermoeden ligt voor de hand, dat het bezig is conflicten te veroorzaken, waaruit groote moeilijkheden met Abessynië kunnen voortkomen, Abessynië heeft thans deze aangelegenheid bij den Volkenbond aanhangig gemaakt en verzocht het gebeurde aan arbitrage te onderwerpen, wat door Italië geweigerd wordt, waarschijnlijk, omdat het nattigheid voelt.
Maar Abessynië laat het daar niet bij zitten en heeft telegrafisch zijn eischen aan den Volkenbond geformuleerd, die daarin een beslissing zal moeten nemen.
Met deze drie internationale conflicten begint het jaar 1935. Niet bemoedigend met het oog op de toekomst, maar Gode zij dank, ook daarin regeeren niet de menschen, maar God zelf. Dat zij ons tot troost op den Oudejaarsavond en den Nieuwjaarsmorgen.

H. (den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen