Kerk en Staat

De sinds lang verbeide en zorgvuldig voorbereide samenspreking tusschen Parijs en Londen heeft dan eindelijk plaats gevonden en het resultaat daarvan is onmiddellijk door telefoon en telegraaf, microfoon en pers wereldkundig gemaakt, zoodat het Maandagmorgen niet alleen in Europa maar ook in Japan en China, Noord- en Zuid-Amerika bekend was. Wij kunnen niet ontkennen, dat het ons meegevallen is. Want eerlijk gezegd waren de verwachtingen niet hoog gespannen, noch in Parijs, noch in Londen. Men heeft zoowel aan deze, als aan gene zijde van het Kanaal aanvankelijk wel een weinig tegen deze ontmoeting opgezien. omdat men aan beide zijden bevreesd was, dat een mislukking van deze bespreking de wereldsituatie in haar geheel, maar inzonderheid de Europeesche verhoudingen, geweldig beïnvloeden zou. En daarom moest dit tot iederen prijs voorkomen worden. Vooral in Frankrijk was men uitermate nerveus, omdat men daar wist, dat wanneer men met leege handen uit Engeland terugkwam, de toestand zeer précair zou kunnen worden. En men moest toch altijd rekening houden met de mogelijkheid, dat men de eischen van Frankrijk niet zou inwilligen, omdat Engeland meer dan eens verklaard had, dat het zijn „Splendid isolation” van vóór den oorlog in de toekomst zou handhaven. En dat wilde juist Frankrijk niet, Frankrijk wilde een positieve toezegging, dat Engeland het niet in den steek laten zou, wanneer het met eenig land, Duitschland werd niet genoemd, maar wel bedoeld, in moeilijkheden geraken zou. Eerst wanneer Engeland deze verklaring aflegde, zou het bereids medewerken, dat Duitschland weer naar Genève terugkeerde en daarin alles op den voet van gelijkheid behandeld zou worden.
Algemeen werd aangenomen, dat dit juist het kritische punt in de onderhandelingen zou worden. Men wist vooraf reeds, dat Engeland wel bereid was bepaalde toezeggingen te doen, maar deze gingen Frankrijk niet ver genoeg.
En toch heeft Engeland schier alle Fransche eischen ingewilligd en zelfs zijn medewerking verleend om een „Lucht-overeenkomst aan te gaan”, waarbij de Staten zich onderling verbinden, elkander tegen luchtaanvallen te beveiligen.
’t Was dan ook inderdaad een geweldige verrassing voor de geheele wereld, toen Maandagochtend 4 Febr. j.l. werd medegedeeld, dat Engeland aan Frankrijk de noodige waarborgen gegeven had, en vanzelf dat de vraag gesteld werd: waar uit die toeschietelijkheid van Engeland verklaard moest worden. Aanvankelijk dacht men, dat er tusschen Duitschland en Polen een overeenkomst getroffen was, want het had begrijpelijk zoowel te Parijs als te Londen eenig opzien gebaard, dat vlak voor de samenkomst te Londen Göring naar Polen gereisd was en daar met een buitengewoon eerbetoon ontvangen was. Men wist zoowel te Parijs als Londen heel goed, dat Polen zich langzaam aan de Fransche voogdij had onttrokken en vooral in zake het Oost-Locarno-pact op welks tot stand koming zoowel Rusland als Frankrijk krachtig hadden aangedrongen; met Duitschland samenging. Vanuit Rusland was zelfs voor het vertrek naar Londen aan Parijs medegedeeld, dat Polen en Japan een geheime overeenkomst hadden aangegaan. ’t Ontbrak er nog maar aan, dat men van een Driebond: Duitschland-Polen-Japan gesproken had.
Göring in Warschau kon dus wel eens verrassingen baren, waarop men niet voorbereid was. Maar dat schijnt toch niet het geval te zijn geweest.
Ook sprak men van een bedreiging van Fransche zijde, dat wanneer Engeland aan Frankrijk niet de noodige waarborgen gaf, het dan onmiddellijk een verbond met Rusland zou sluiten, wat stellig een geweldige beroering in de Europeesche politiek zou gegeven hebben, hoewel men algemeen aanneemt, dat er tusschen deze beide landen wel zoo iets bestaat, ondanks de verzekeringen van Fransche zijde, dat dit inderdaad niet het geval is. Maar de Fransche missie schijnt op een gegeven oogenblik tijdens de onderhandelingen zich van een veel probater middel te hebben bediend. Men weet dat Baldwin de Engelsche minister van B.Z, kort geleden gezegd heeft, dat de Verdediging van Engeland begint bij den Rijn en niet bij de Noordzee, een uitdrukking die ook in ons land met gemengde gevoelens vernomen werd, en die ook later op verzoek van onze Regeering door Baldwin is opgehelderd.
Maar die opheldering heeft niets veranderd aan het feit. Engeland’s verdediging begint bij den Rijn, want vandaar kwamen in de oorlogsjaren de „Zeppelins’’ en vandaar worden in den toekomstigen oorlog de Duitsche luchteskaders verwacht.
L Men is dus in Engeland blijkbaar niet zonder zorg voor de uitbreiding van Duitschland’s luchtmacht. En nu moet er uitgeband zijn. Flandin moet tijdens de onderhandelingen de Engelsche ministers overtuigd hebben, dat de geheime Duitsche bewapening al een zeer gevaarlijk karakter had aangenomen. Uit overlegde cijfers — die door Britsche experts werden bevestigd — bleek, dat op het oogenblik de Duitsche luchtmacht gelijk is aan die der diverse legers samen, welke zij tegenover zich zouden kunnen vinden. Slechts een twintigtal dagen van intensieve productie zou voldoende zijn om de Duitsche luchtmacht onverwinnelijk te maken. Het personeel bestaat, het materiaal ook voor een groot gedeelte of ’t ligt gereed om gemonteerd te worden. De minste nalatigheid van Frankrijk zou een doodvonnis beteekenen, zoo werd gezegd, en Mac Donald moet daardoor bepaald onder den indruk zijn gekomen. Wij achten deze mogelijkheid niet uitgesloten. Wij gelooven, dat de bewapening van Duitschland veel grooter en stellig veel gevaarlijker is, dan algemeen wordt aangenomen. Reeds in de oorlogsjaren waren de Duitsche vliegers berucht en beroemd en tot op heden staat het in zake het luchtverkeer nog aan de spits van de naties, en voorloopig zal het zich daar nog wel handhaven: ja wij achten het zelfs niet onmogelijk dat Duitschland in vredestijd de lucht verovert, om er in oorlogstijd de heerschappij in uit te oefenen met zijn eskaders van zeppelins en vliegtuigen. Maar feit is dat Engeland in een speciaal verdrag voor luchtverdediging heeft bewilligd. Frankrijk is niet met leege handen uit Londen teruggekeerd en het volk is er door opgelucht en in Engeland heeft het resultaat een goede pers. De vraag is echter: wat zal Duitschland doen? Wellicht dat D.V. een volgend artikel daarop een antwoord kan geven.

d.H., J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen