Het Kettersche Boek

De tijd is niet verre, dat een volledige Bijbel, zoowel Oud als Nieuw Testament, op de tafel van het Roomsche gezin kan worden aangetroffen. Het lijkt mij toe, dat Rome niet langer aan den gang en aan den drang der historie heeft kunnen weerstand bieden. Het gaat thans, gelijk het altijd met de Roomsche kerk gegaan is, om zich aan te passen aan den tijd, waarin zij leeft, Het Tridentinum, of het Roomsche belijdenisschrift, is niet uit den boezem der Roomsche kerk zelf opgekomen, maar was veeleer een onvermijdelijke fasee toen de Reformatie de poorten van Rome deed dreunen en dreigde te verbrijzelen. Men had veel liever een dergelijke uiteenzetting der leer niet gegeven, maar Rome werd er toe gedwongen zijn positie te belijnen. En zoo lijkt het mij thans, dat Rome veel liever er niet toe was overgegaan om een uitgave van de Heilige Schrift het licht te doen zien, als niet alom werd gevoeld, dat er een tekort is in onze kennis van litteratuur en cultuur, wanneer wij vreemd staan tegenover den inhoud der Heilige Schrift, Neen, dat had Luther nooit kunnen denken, dat nog eenmaal „het kettersche boek” aan Roomsche leeken in de hand zou worden gelegd.
Het zal een boek worden van 1750 bladzijden. Het is opmerkelijk, dat het eerste en tweede boek der Maccabeën, die in de Vulgaat opgenomen zijn, en die bij ons tot de Apocryphe boeken gerekend worden, ook in deze Hollandsche uitgave niet voorkomen. Is dat soms geschied om de Protestanten er meer voor te winnen, of althans geen verschil te laten uitkomen tusschen de boeken, zooals wij die in den bijbel hebben, en zooals Rome ze thans uitgeeft? In elk geval moet hiervoor een reden zijn, dat men zoo opzettelijk deze boeken der Maccabeën heeft weggelaten. De uitgave zal zijn een vertaling van den oorspronkelijk en tekst, dus respectievelijk van den Hebreeuwschen en Griekschen tekst. Het zal een Bijbel zijn in nieuwe spelling, de eerste, die wij dus in deze spelling bezitten. Met groote letters wordt de vraag gesteld: Mag ik de volledige Bijbel lezen. Ja.
Wijhebben de eerste proeven van deze bewerking gezien nl. het eerste hoofdstuk van Genesis. Ons trof een aanteekening bij den tekst „En het werd avond en morgen de zesde dag”. Hierbij werd aangeteekend „het scheppen van de wereld in zes dagen moet men niet letterlijk verstaan. Het bericht van de schepping wordt ons in dichterlijken vorm gegeven, waarin het werk der schepping over zeven dagen (zes scheppingsdagen en een rustdag) verdeeld wordt.”
Wij zullen het met deze aanteekening wel niet eens zijn. De verklaring, die hier gegeven wordt, van de zesdaagsche schepping, is al zeer oud. Maar waarom zou deze verklaring niet evengoed recht van bestaan hebben als die andere, die onder de „gereformeerde” exegeeten wordt voorgestaan, dat wij hier niet aan zes dagen moeten denken. maar aan kosmische dagen, dagen van onbepaalde duur, dat wij hier hebben een profetisch-dichterlijke beschrijving van de Schepping, waar wij den maatstaf eener historische verklaring niet mogen toepassen? Wie eenmaal hier de historische lijn heeft losgelaten, weet niet meer, waar hij uitkomt, bij Barth. of bij de Roomschen of bij de Ethischen of bij… het komt er op één niet aan.
Al zullen wij vee] op- en aanmerkingen hebben bij het lezen van dezen Roomschen Bijbel, de wensch moge deze uitgave vergezellen, dat God onder onze Roomsche landgenooten de kennis van Zijn Woord tot volle klaarheid moge brengen, en ik zou met den Apostel willen zeggen „en hierin verblijd ik mij”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen