Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kerk en Staat

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kerk en Staat

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hoogspanning in de internationale politiek, waaruit allerlei kan geboren worden. Iedere dag, die er voorbij gaat zonder explosie, moet geteld worden…… want zij kan eiken dag worden verwacht. Er behoeft maar heel, heel weinig te gebeuren of…… zij is er.
Zoo is op dit oogenblik de toestand.
Wij hebben dit alles verwacht.
Ook wel eens geschreven, dat wij aan den vooravond van geweldige moeilijkheden stonden. Wij hebben echter niet den indruk, dat het beseft wordt. En daar-om willen wij er hier nog eens nadrukkelijk op wijzen, dat wij nu eerst recht in de crisis komen. Want, wat wij altijd gevreesd hebben is geschied: Italië heeft de Abbessiniërs eenvoudig overweldigd en staat op het punt de hoofdstad in bezit te nemen. Ondanks, dat beide Staten lid van den Volkenbond zijn. En de Volkenbond vergadert nu eens met 13 dan eens met 18 leden. Hij overweegt nu dit en dan dat, maar……iets, dat beslissend is, gebeurt er niet. Omdat men het alles behalve eens is.
Wij hebben dezer dagen wel eens gedacht aan die „kleine berichtjes”, die er in Duitsche pakketten verstopt waren, en waarin den Italianen „moed” toegeroepen werd, want in Maart zou Duitschland hun ter hulp komen. Niemand heeft er toen veel aandacht aan geschonken, maar zou Mussolini niet onderricht zijn geworden, van hetgeen Hitler in zake het Rijnland doen zou?
Er zijn toentertijd in München geheimzinnige besprekingen geweest tusschen Italianen en Duitschers, daar niets van uitgelekt is. Maar nu wij de uitwerking zien van Hitlers daad, kunnen wij zonder overdrijving zeggen: dat Duitschland nooit grooter steun aan Italië had kunnen bieden, dan door de bezetting van het Rijnland. Want dat heeft de verhouding tusschen Engeland en Frankrijk dusdanig verscherpt, dat het Abbessinische vraagstuk er tijdelijk geheel door op den achtergrond gedrongen werd. En daar-door kreeg Mussolini een pracht gelegenheid om in Abessinië zijn slag te slaan, en Frankrijk nog meer aan zijn zijde te krijgen, dan het reeds had. Want Engeland vindt het zoo erg niet, dat Hitler dit gedaan heeft, en had Hitler het wat handiger gedaan (de Duitsche diplomaten doen de dingen vaak zoo onhandig), had hij bijv. aan de Locarno-mogend heden tijdig medegedeeld, dat hij zich genoodzaakt zag het Rijnland te militariseeren met het oog op het Fransch-Russisch Verbond, dan zou hij stellig het wereldgeweten mee gehad hebben.
Nu heeft hij het nog niet eens half mee. Maar er is door bereikt, dat Engeland en Frankrijk op dit oogenblik lijnrecht tegenover elkander staan. Want Engeland remt nu (en het kan niet anders doen, met het oog op zijn eigen veiligheid) Frankrijk, dat het niet tegen Duitschland optrekt, wat het aanvankelijk voornemens was. En nu remt Frankrijk op zijn beurt Engeland tegen Italië, waartegen het gaarne zoo noodig zelfs met militaire sancties zou willen optreden.
En toch durven beiden elkander niet los te laten. Engeland moer Frankrijk aan zijn zijde houden met het oog op Italië, en Frankrijk durft Engeland niet los te laten met het oog op Duitschland. Zoo staan thans de zaken. En Hitler kan in zijn vuistje lachen, dat hij door de bezetting van het Rijnland een verkoeling tusschen beiden tot stand gebracht heeft.
Daarbij komen nog twee zeer belangrijke dingen. Frankrijk staat aan den vooravond van de verkiezingen, waarbij het om niet minder zal gaan, dan om het tegenwoordige ministerie. Is de uitslag zoo-danig, dat Flandin wegvalt, wat komt er dan?
Niemand, die het durft te voorspellen. En in het Engelsche ministerie schijnt het ook geen koek en ei te zijn. Men spreekt telkens van ernstige meeningsverschillen, en kort geleden heeft Chamberlain Baldwin onder handen genomen op een wijze, zooals men dit in bet Engelsch parlement niet gewoon is, dat men een prima minister zoo te lijf gaat.
Wij hebben er ons dan ook zeer over verbaasd, dat dit gebeuren kon en blijkbaar noodzakelijk was. Wij moeten dus ook rekening houden met de mogelijkheid, dat het Engelsche Kabinet op een gegeven oogenblik zou kunnen verdwijnen. Maar wat komt er dan voor in de plaats, en in welke richting zou Engeland zich oriënteeren. Dat Eden geremd wordt staat vast. De internationale politiek van Engeland en Frankrijk, die ieder door hun eigen belangen geleid worden is hopeloos vast geloop en en men kan niet terug. Maar men durft ook niet voor-uit, want dan loopt dat mis in Europa en komt alles tegenover elkander te staan, wat het ergste doet vreezen. Maar ondertusschen valt de eene stad na de andere in de handen van de Italianen.
Eerst Dessie, nu Harar, en die het verslag van Dr. van Schelven gelezen heeft, die pas uit Abbessinië is teruggekeerd, zal zich daarover niet langer verbazen. Er blijkt daar hoegenaamd geen samenwerking te bestaan en de Negus is een Keizer, die misschien wel veel wil, maar weinig kan. Bovendien raakt zijn schatkist volslagen uitgeput en schijnt er heel veel afval van en verzet tegen zijn bewind te zijn. Mussolini heeft thans zijn vredesvoorwaarden gepubliceerd, en deze komen volgens de N.R.Ct. hier op neer:

1. De vredesonderhandelingen zullen rechtstreeks tusschen Italië en Abessinië moeten gevoerd worden;

2. de vredesonderhandelingen zullen niet plaats vinden te Genève, desnoods zou het dicht bij Genève gelegen plaatsje Ouchy bij Lausanne als plaats der vredes-onderhandelingen kunnen worden aangewezen;

3. de Italiaansche vredesvoorwaarden zullen uitsluitend aan Abessinië en niet aan den Volkenbond worden medegedeeld;

4. de vredesonderhandelingen zullen niet door een staking van de vijandelijkheden worden voorafgegaan.

Als reden van deze laatste voorwaarde schijnt Mussolini te hebben opgegeven, dat Italië niet kon toestemmen in een staking van den strijd zonder absolute zekerheid, dat de vrede inderdaad zou worden gesloten, daar Italië, zoolang het Addis Abeba nog niet in bezit heeft gekregen over de spoorweglijn, nog niet voldoende veiligheid voor zijn troepen in Abessinië bezit.
De Negus heeft deze voorwaarden onmiddellijk en energiek verworpen, maar wat zal hem dit baten als de Volkenbond hem niet ter hulp komt en de Italianen bezetten zijn hoofdstad? En wat zal en kan de Volkenbond doen? Wij denken hier aan psalm 58 vers 1.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 april 1936

De Wekker | 4 Pagina's

Kerk en Staat

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 april 1936

De Wekker | 4 Pagina's