Het Nederlandsch Bijbelgenootschap (2)

Het Nederïandsch Bijbelgenootschap, dat zijn zetel heeft in één der „Cromhout-huizen” op de Heerengracht te Amsterdam, is als vereeniging een dochter van het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap,
Laat me U iets van dit laatste vertellen.
Indien ooit, dan blijkt uit de geschiedenis van het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap wel, dat God dikwijls uit dingen, die wij als klein en onbeduidendheid zien, groote dingen doet geboren worden.
Wat toch is het geval?
In Wales, een deel van Engeland, waar men een geheel aparte taal spreekt, die van het Engelsch evenveel verschilt als het Friesch van het Hollandsch, leeft een klein meisje, Mary Jones. Zij is nog maar acht jaar en het dochtertje van een armen, maar vromen wolwever, die haar ’s Zondags allerlei bijbelsche verhalen vertelt. Die verhalen vindt Mary prachtig en als vanzelf ontwaakt in haar kinderziel de begeerte om te leeren lezen en zelf een Bijbel te hebben.
Maar dat is niet zoo eenvoudig. Vader Jones heeft zelf niet eens een Bijbel, en de school is zoo ver en bovendien zijn de Bijbels in Wales zoo duur en zoo schaarsch.
Vader en moeder weten er geen raad op. Maar de kleine Mary weet wèi raad. En nu zou ik U gaarne heel haar geschiedenis willen vertellen, maar dat kan niet, omdat het dan veel te breed zou worden. Ik moet het heel kort doen, Zeven jaren lang heeft Mary gewerkt, geleerd, haar slaap opgeofferd, haar boterhammen en speeluurtjes prijsgegeven, om haar groote doel te kunnen bereiken: een eigen Bijbel! En toen zij zeven lange jaren gewerkt en gespaard had, is ze met haar verworven schat op reis gegaan van uit haar kleine dorpje Llanfihangel-y-Pennant naar de stad Bala, een afstand van 25 mijlen (1 mijl is 1609 meter). En dien geweldigen afstand legt Mary geheel op bloote voeten af! Maar zij doet het met groote vreugde, want aanstonds zal zij haar vurig begeerden schat ontvangen. Maar ach, wat een teleurstelling! Als zij bij Ds. Thomas Charles, bij wien zij moet wezen om een Bijbel te koopen, komt, moet deze haar tot zijn groot verdriet mede-deelen, dat de Bijbels in de taal van Wales allemaal op zijn, dat hij nog slechts één exemplaar bezit, maar dat hij dit niet mag weggeven!
Ge kunt u de bittere teleurstelling van Mary indenken. Het felle verdriet grijpt Ds. Charles aan — hij kan niet anders doen dan den eenen Bijbel, dien hij nog in de taal van Wales bezit, aan het bedroefde, maar dan zielsgelukkige meisje medegeven. 1)
Ziet, deze gebeurtenis is de aanleiding geweest tot het stichten van het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap.
Op een vergadering van het Londonsch Godsdienstig Tractaat genoot schap, opgericht in 1799, spreekt Ds. Charles over den nood van Wales, waar een schrikkelijke geestelijke duisternis heerscht. Hij vraagt om hulp en steun en oppert nu het denkbeeld een genootschap te stichten met als eenig doel de uitgave en verspreiding der Heilige Schrift, opdat het Licht der wereld moge schijnen in den stikdonkeren nacht van ongeloof en bijgeloof, die zich over Wales heeft gelegerd.
Zijn idee vindt bijval; men gevoelt er voor; maar dan roept plotseling de Baptistenprediker Hughes uit: „Als dit voor Wales moet en kan gebeuren, waarom dan niet voor het geheele land? Waarom niet voor de geheele wereld?”
Dat woord slaat in. Men besluit overal inlichtingen in te winnen en het resultaat is, dat 7 Maart 1804 600 vertegenwoordigers van verschillende kerken en groepen in Londen samenkomen en eenstemmig besluiten een Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap te stichten. Dit genootschap zal „de Heilige Schrift en deelen derzelve, zonder menschelijke citaten, aanteekeningen en verklaringen in de voor Engeland geautoriseerde overzetting verbreiden en overeenkomstig gelegenheid en middelen vreemde landen behulpzaam zijn om Bijbels in de landstaal te verkrijgen”.
Van Londen uit breidde deze organisatie zich buitengewoon snel uit over vele landen. Het was uitwendig een tijd van grooten druk. Was Napoleon niet de geesel van Europa?
Maar juist in dien tijd van uitwendigen druk kwam er weer plaats voor het Woord van God, het Boek van troost en licht. Overal zond het Britsch genootschap zijn agenten en colporteurs henen, en het gevolg was mede, dat in vele landen zelfstandige Bijbelgenootschappen opgericht werden.
Het moedergenootschap doorleefde een crisis in de jaren 1824—26, Toen woedde de z.g.n. „Apocryphen-strijd”. Schotsche Puriteinen, menschén, die zich stipt en streng aan Gods Woord wilden houden, verzetten zich tegen het opnemen van de Apocryphe boeken in de uitgaven van den Bijbel, als zijnde „menschelijke toevoegselen”. Nu, hierin hadden ze geen ongelijk, en we mogen dankbaar zijn, dat hun inzicht triumpheerde, zoodat in 1826 besloten werd „geen Bijbels met Apocryphen meer te drukken en geen genootschappen meer te ondersteunen, welke zulke bijbels verbreiden”.
Buitengewoon veel is er door het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap gedaan. Toen het in 1904 een eeuw had gestaan, was het cijfer der uitgaven geklommen tot 170 millioen gulden. Het aantal Bijbels of Bijbelgedeelten, toen reeds in 378 talen en dialecten verbreid, bedroeg 186 millioen. Voor het grootste deel ligt de arbeid van dit Genootschap op het terrein van de vertalingen ten dienste van de Zending. Sinds het eeuwfeest in 1904 is de arbeid nog enorm uitgebreid. Vooral in den wereldoorlog zijn millioenen Bijbels verspreid.
Thans wordt door dit Genootschap de Heilige Schrift uitgegeven in ongeveer 600 talen. Blindenuitgaven in het z.g.n. Braille-schrift worden reeds verzorgd in circa 40 talen. 2)
Maar genoeg over de ruim honderd en dertig jarige moeder aller Bijbelgenootschappen. Een niet te meten stroom van zegeningen is van dit Genootschap uitgegaan en gaat er nog dagelijks van uit. Wij mogen gerust zeggen, dat het één der zegenrijkste instellingen ter wereld is.
Een volgende keer beginnen we dan met het Nederlandsch Bijbelgenootschap, dat ook aan het Britsche zijn ontstaan te danken heeft.

1) Mevr. A. Norel-Staatsma heeft voor enkele jaren een pracht-jeugdboekje voor het N.B.G. geschreven over de geschiedenis van Mary Jones, getiteld: Het meisje, dat zoo verlangde, A’dam, 1929.

2) Zie: Rel. in Gesch. und Gegenw., 2e Aufl., I, 1022 ff; verg. Chr. Enc. I, 314.

Nieuw Pekela

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen