Infra

Men zal zich herinneren, wat wij vóór 14 dagen schreven over art. 16 onzer Gereformeerde belijdenis in veband met art. 7 Hoofdstuk 1 van onze vijf artikelen tegen de Remonstranten.
Er zou voor mij geen reden zijn om hierop terug te komen, ware het niet, dat ik over dit Wekker-artikel een brief had ontvangen. Ook dit zegt op zich zelf niet veel. Daar gaat immers geen week voorbij, of een Redacteur heeft heel wat af te werken, waarvan de meesten nooit iets zien noch hooren. Maar deze brief was typeerend om zijn inhoud. Deze inhoud was als volgt:
Ik heb Uw artikel in „De Wekker” van 19 Febr. over de nieuwe lezing van art. 16 gelezen. Nu zegt U, leg nu art. 7 Hoofdstuk 1 van de artikelen tegen de Remonstranten tegen art. 16, en gij hebt een betere lezing enz.
Nu dacht ik, toen ik art. 7 hoofdstuk 1 las, hoe moet dat nu verstaan, want er staat toch, dat de verkiezing is een onveranderlijk voornemen Gods, door hetwelk Hij vóór de grondlegging der wereld een zekere menigte van menschen enz.
Nu vroeg ik me zelf af, vóór de grondlegging der wereld de verkiezing: is dit dan toch infra? Ik kan er niet bij. Zou U zoo vriendelijk willen zijn mij een nadere verklaring te geven? In afwachting op Uw antwoord, na hartelijke groeten.
Ik dank dezen schrijver hartelijk voor deze zijne belangstelling, en nog veel meer voor de gelegenheid, die dezen brief mij biedt om een kijkje te krijgen in de voorstelling van onze menschen. Want dit alles herinnerde er mij weer aan, hoe noodzakelijk het is, dat ons volk een gezonde schriftuurlijke voorlichting ontvangt, maar het zeide mij tevens, welke scheeve voorstellingen er zelfs in Gereformeerde kringen nog leven over deze zoo hoogst gewichtvolle stukken der Gereformeerde belijdenis. Nu wil aanstonds opmerken, dat het hier betreft een diepgaand leerstuk, en dat wij hier voor zeer verre consequenties kunnen komen, die inderdaad het verstand der eenvoudigen zeer verre te boven gaan. Het lijkt mij niet dienstig dit thans verder te belichten, maar zoo eenvoudig mogelijk aan te wijlen, wat het infra leert inzake de verkiezing.
Het infra leert, dat God van eeuwigheid uit louter genadig welbehagen zonder eenige geschiktheid of waarde-element in den mensch een gedeelte uit de massa der verlorenen tot betooning van Zijn barmhartigheid heeft uitverkoren ten eeuwige leven. Van deze barmhartigheid, ontspringend aan de bronnen van dit eeuwig genadig welbehagen, spreekt de Schrift op verschillende plaatsen als bijv. Rom. 9 : 15 „want Hij zegt tot Mozes: Ik zal mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en Ik zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.” vers. 18 „Zoo ontfermt Hij zich dan, diens Hij wil, en verhardt dien Hij wil. Of 2 Tim. 1 : 9. Die ons heeft zalig gemaakt en geroepen met een heilige roeping, niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus, voor de tijden, der eeuwen. Terecht wijst onze kantteekening bij vers 15 in den Brief aan de Romeinen er op, dat het woord „ontferming” ziet op de ellende des menschen. Onze kantteekening gaat hier dus uit, dat deze teksten niet kunnen doelen noch een bewijs kunnen zijn voor een supra leer. maar dat de Schrift hier infra-lapsarisch deze waarheid stelt t.w. uit het verloren Adamsgeslacht kiest God Zijn volk, en spreekt daarom met zooveel nadruk van „ontferming”.
Mij ontgaat tot hiertoe altijd nog het bewijs der Schrift, dat het supra gelijk kan hebben. Waar toch leert de Heilige chrift, dat een nog niet geschapen en nog niet gevallen menschheid voorwerp van Gods besluit is? Wie op de Engelen zou willen wijzen als voorwerpen der verkiezing, daar de Schrift immers spreekt van „uitverkoren engelen” vergeet, dat ook hier het conflict der zonde niet is weg te cijferen. En wie denkt aan Christus als voorwerp van Gods verkiezing, die bedenke ook, dat hier nimmer van Christus zou kunnen sprake zijn geweest, zonder dat al weer het conflict der zonde wordt gesteld.
Heel de supra leer is een filosofische theologische vinding, die door Dr. Kuyper is gesystematiseerd op zulk een eminente wijze, dat heel zijn begrip van wetenschap en heel zijn dogmatische beschouwingen hiermede saam hangen. Dr. Kuyper is het dan ook geweest, die zijn discipelen diep heeft ingeprent, dat alleen het supra Gereformeerd is, en dat het infra oorzaak is geweest van allerlei dwaling. De uitersten ontmoeten elkander tegenwoordig wel, want de Gereformeerde Gemeenten, die met zooveel pathos altijd spreken, zoowel dogmatisch in „De Saambinder” als politiek in „De Banier” over Neo-Gereformeerdheid zijn er veel dichter bij dan vele menschen, die zij er van beschuldigen. Hun supra-standpunt zegt het overduidelijk. Vandaar, dat bijv. ook Neo-Gereformeerdheid, zijn veel dichter bij Kuyper dan vele menschen, die zij er van beschuldigen. Hun supra-standpunt zegt het overduidelijk. Vandaar, dat bijv. ook Dr. Kuyper met zoo groote kracht partij trok voor Comrie, want die kon hij in zijn supra-systeem zoo goed gebruiken. Dr. Kuyper met zoo groote kracht partij trok voor Comrie, want die kon hij in zijn supra-systeem zoo goed gebruiken. Wij behoeven thans niet verder aan te duiden, wie er tegenwoordig op dezelfde manier met Comrie dweepen. Maar wij als Christelijke Gereformeerde Kerk dweepen niet met Comrie en ook niet met Kuyper, hoe hoog wij deze mannen ook willen achten als theologen. Wij wenschen te buigen onder de Gereformeerde belijdenisschriften, omdat wij gelooven, dat deze in alles met Gods Woord overeenstemmen.
Juist volgens het infra leert een ziel in den weg van een praktische beleving van deze waarheid dieper verstaan haar verloren staat, rijker smaken de genade Gods in Christus, hooger stijgen in de blijdschap van het eeuwig welbehagen:

Gij hebt ellendigen dat land
Bereid door Uw sterke hand,
O, Israels Ontfermer.

Zoo gaat een hart deze waarheid in zalige ontmoeting te beter proeven, als de Heere zegt: bergen zullen wijken en heuvelen wankelen, maar mijne goeder-tirendheid zal van U niet wijken, en het verbond mijns vredes niet wankelen, spreekt de Heere, Uw Ontfermer.” Dat is Infra.
Wat zou er nog veel te zeggen zijn over dit punt.
Ik wil ten slotte een woord aanhalen van de A. richting in de Gereformeerde Kerken, die eens positie moest innemen tegen de Kuyperiaansche richting, die het supra zoo sterk voorstond. Het woord is te vinden in „de vijf stellingen” betreffende leeringen, waarover in de Gereformeerde kerken van Nederland verschil gevallen is.” Dat woord is tot op den dag van heden daarom van groote waarde, omdat het vooreerst het standpunt der Christelijke Gereformeerden in zake dit stuk der waarheid zoo duidelijk weergeeft, en ten tweede, omdat het zoo sterk zich keert tegen een strooming nu niet in de Gereformeerde kerken, maar in de Gereformeerde Gemeenten. Ja waarlijk nog eens de uitersten raken elkander.
Dit woord luidt aldus...... (onthoudt het)
De Belijdenisschriften leeren, zoo duidelijk mogelijk, het INFRA-lapsarisme, d.i. de leer, dat God in Zijn besluit de menschen heeft aangezien als GEVALLEN, Daarom mag het SUPRAlapsaris me d.i. de leer, dat God in Zijn besluit de menschen heeft aangezien als nog niet ge-vallen en nog niet geschapen, niet wor len voorgesteld en onderwezen als de leer ; van de Gereformeerde Kerken en veel minder nog tot uitgangspunt van geheel de leer der waarheid en de bediening des Woords gesteld worden. Ofschoon er on-der de leden der Dordtsche synode 1618-19 ook waren van SUPRAlapsarisch gevoelen, heeft nochtans die synode niet het een en het ander gevoelen aanvaard, maar alleen en onvoorwaardelijk het INFRAlapsarisme de leer der Gerefor-meerde kerken verklaard, welke leer ten slotte door ieder en allen der leden met eigen hand is onderteekend.
Dat na die Synode ook het SUPRAlapsarisme in de Gereformeerde kerken is geleerd en praktisch geduld, geeft niet het minste recht om dat gevoelen ook als Gereformeerd, veelmin als HET Gereformeerde, te prediken en te onderwijzen. Wat in een kerk tijdelijk geleerd en geduld wordt in afwijking van de belijdenis. kan geenszins den inhoud en het recht der belijdenis ook maar het minst veranderen.”

Dit stukje is een juweeltje van echt confessioneele belichting en handhaving. Het moge de Christelijke Gereformeerde Kerk tot blijdschap en de Gereformeerde Gemeenten tot bezinning zijn.
Ten slotte dit eene nog, waaruit blijkt, hoe moedig en onverschrokken de mannen van het INFRAs tand punt tegen de Kuyperiaansche SUPRA-richting streden: met deze woorden:

Daarom moet dan ook door alle onderteekenaren der Nederlandsche Gereformeerde Belijdenisschriften het INFRA-lapsarisme worden voorgestaan. Wie tegen het INFRAlapsaris me bezwaren heeft en de gegrondheid derzelve uit de Schrift meent te kunnen aantoonen, die moet in den wettigen weg die bezwaren aan de kerken openbaren, en de kerken zijn geroepen die te „examineeren”. Doch ook in dat geval moet hij in zijn prediking en onderwijs, mondeling en schriftelijk, zich houden aan de leer der kerken zoolang niet de Belijdenis op dit punt door de Kerken 2elven is gewijzigd.
Daarom moet ook de leering en propaganda van dat afwijkend gevoelen worden tegengestaan.”
Ik heb vertrouwen dat onze Christelijke Gereformeerde Kerk bij deze aloude Gereformeerde waarheid blijft en haar confessie niet heeft als een uithangbord, maar die in alles, dus ook in dit stuk der verkiezing, belijdt en beleeft- De Christelijke Gereformeerde Kerk belijdt het INFRA-standpunt, omdat zij zich onvoorwaardelijk stelt onder de Gereformeerde belijdenis.
Zoolang als de Gereformeerde Gemeenten in Nederland dit vergeten of miskennen, zijn zij het Confessioneele Gereformeerde spoor bijster. Ik heb vertrouwen dat mijn briefschrijver nu ongeveer zal weten, dat het INFRA alleen CONFESSIONEEL Gereformeerd is.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen