Reisindrukken (IV)

Wat is het nuttig voor predikanten in de eerste plaats, dat wij ook eens anderen hooren. Want het grootste deel van ons ambtelijk leven hooren wij ons zelven, en eerlijk gezegd: Wij hebben dan gauw de gedachte, dat niemand het beter kan en doet dan wij zelf. Wij hooren veel te weinig anderen.
En stellig hooren wij veel te weinig predikanten uit een ander land en in een andere staat. Ik ben daar weer zoo diep van doordrongen op deze conferentie en ik heb herhaaldelijk bij mijzelven gedacht: hier wilde ik nu onze predikanten, die het Duitsch genoegzaam machtig zijn wel eens bij hebben. Want men had daar mannen met een zeer merkwaardige Visie op de Heilige Schrift, die er in ontdekten of daaruit te voorschijn brachten; wat ik er nog nooit in gezien had en wat ik ook nog nimmer van onze Hollandsche predikanten gelezen had.
Ik denk hier aan pastor Brûns uit Marburg, die de eerste gebedssamenkomst op 1 Juli om 8.30 ‘s morgens hield over „Hanna” de moeder van Samuel. Ik zou ze nog geheel uit mijn herinnering kunnen opschrijven. Gloednieuwe dingen waren het, die deze geweldige prediker uit deze geschiedenis te voorschijn bracht. Dingen, die ons ontroerden en mij onvergetelijk zullen blijven,
Ik denk aan dat machtig getuigenis van mijn lieven Broeder Kroeker, die sprak over de Souvereiniteit Gods en tot grondslag daarvoor psalm 2 nam. Wat een pracht exege gaf hij daarvan en wat plaatste hij dien 2. psalm in het hart van onzen tijd. Nog hoor ik zijn machtige stem tot de volken van Europa, maar inzonderheid tot zijn eigen volk: „Kus den zoon, opdat Hij niet toorne en gij op den weg vergaat: wanneer zijn toorn maar een weinig zou ontbranden”.
Kroeker is een van de meest positieve O. Testamentiërs van Duitschland en hij blijft niet staan in zijn werken bij de lit-terairische of historische exegese. Hij schuift rustig dat heele kritische aparaat op zijde en gaat rechtstreeks naar den geestelijken achtergrond, waaruit alle gebeuren alleen verklaard worden. Hij heeft pas zijn „Jeremia” voltooid, dat ik met een „inscriptie” van hem ontving en thans bearbeidt hij het tweede deel van Jesaia; het eerste deel is reeds verschenen. Hier hebben wij exegese, die ons wat geeft voor onze prediking en die ons niet alleen oude, maar juist nieuwe dingen zegt. Als ik hem hoor, dan voel ik de waarheid van dat geweldige woord van onzen Heiland: Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijne woorden zullen geenszins voorbij gaan. Ik denk aan de voordracht van pastor Brandenburg uit Berlijn:

Christus, de Beginner en
Voleinder des geloofs.

Wij lezen in onze Vertaling van Hebr. 12 :2: Ziende op den Oversten Leidsman en voleinder der geloofs, maar wij zijn de eenigen die het alzoo vertalen. De Engelsche „Authorized Version” vertaalt: the Author = de Auteur van het geloof, en ik geloof, dat dit juist is. Dat „Oversten Leidsman” kan hier wel een goeden zin hebben, maar als mijn medebroeders in de bediening pastoor Brandenburg gehoord hadden zouden zij geen oogenblik meer aarzelen om het woord „auteur” d.w.z. Dengene, die ons door zijn geest en woord tot het geloof brengt over te nemen. Wat heeft die Duitsche Pastor dat met historische bewijzen aangetoond. Niet alleen dat Jezus: maar hoe Hij de auteur van het geloof is. Ik geef hier maar eenige voorbeelden: „De Samaritaansche vrouw” wat was dat fijn. „De Kranke in Bethesda”, de Rijke jongeling. Jezus stelt telkens de juiste diagnose. Hij kan dat ook alleen, omdat Hij den mensch beter kent dan de mensch zichzelven. Dat bewees Hij zoo treffend aan den geraakte op zijn bed.
En toen dat Voleinder, en daarmede betrad hij het terrein van de persoonlijke zielzorg, die Jezus Christus nog heden ten dage in het leven van allen, die Hij tot het geloof gebracht heeft, verricht, wat waren daar teere momenten in. Ademloos stil was het in die groote zaal.
Nog hoor ik het hem zeggen: „Vele menschen zijn altijd maar bezorgd, of zij Jezus Christus bezitten, maar dat is niet het voornaamste, omdat een mensch daarop nooit gerust kan zijn. Maar dit is de groote vraag: „Of Jezus Christus mij heeft”, „Wer kommen von Siegen her”, riep hij met een groote stem. d.w.z.: Wij komen tot het geloof en blijven in het geloof omdat Hij overwonnen heeft. De overwinning behoeft niet meer behaald te worden. Zij is behaald, in en door de opstanding van onzen Heere Jezus Christus uit de dooden. Hij is Overwinnaar en daarom zegt Paulus: Zijn wij in alles meer dan overwinnaars door Hem, Die ons heeft liefgehad. Een heilig beven was er soms in de vergadering onder dit machtige woord. Ik denk aan het woord van Superintendent Ungnad uit Berlijn over het onderwerp: Christus in zijn blijvende tegenwoordigheid.
Wat heeft deze pastor ons die blijvende tegenwoordigheid prachtig geteekend a door de vleeschwording des woords; b in de gelijkenis van den wijnstok en de ranken.
Wat sloten deze beiden prachtig op elkander.
De bloedseenheid en de geesteseenheid.
Wat een licht ging er op over de instelling en de beteekenis van het avondmaal. Hij plaatste zijn onderwerp in het hart van den strijd, die er thans in Duitschland moet gestreden worden, En hoewel er een vertegenwoordiger van de geheime politie in de zaal aanwezig was. Pastor Ungnad trok er zich weinig van aan. Onbeschroomd en een niets ontziende vrijmoedigheid gaf hij zijn getuigenis tot groote troost aan allen, die hem hooren mochten.
En nu moet ik voor de tweede maal op dien Pastor Brüns terugkomen, want hij sprak over het onderwerp: God in de levensleiding van den enkeling en behandelde deze drie gedachten:
dat God leidt …. wat hij bewees met prachtige bijbelsche voorbeelden: a, met Jozef — met Samuel — met Paulus.
hoe God leidt: altijd door Zijn Geest en Woord en daarmee sloeg hij alles, wat zich in ons leven daartoe niet terugbrengen liet, den bodem in. Met grooten nadruk waarschuwde hij tegen: Frommt Gefühle en wat daarmede gepaard kot gaan. Ook waarschuwde tegen de gevaren, die ons hier vanuit ons onderbewuste bedreigen.
waartoe hij leidt:…. in dit laatste stuk kwam hij midden in den Kerkstrijd, wat wat dat geweldig. Er overkomt ons niets vreemds riep hij uit. Laten wij Gode voor danken, dat wij nog verwaardigd worden om verdrukt en vervolgd te worden. Wat zou er van onze Kerken worden, wanneer God op zijn tijd niet met zijn gerichten over haar kwam?
En wat van onze personen? Heeft Jacobus het in zijne dagen niet reeds gezegd: „Acht het voor groote vreugde mijne Broeders, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt”.
Heeft Petrus niet gezegd: „dat de beproeving van ons geloof vee! kostelijker is dan die van het goud, het welk ver gaat”.
Heeft Paulus niet gezegd: „En niet alleen dit, dat wij vrede bij God hebber door Onzen Heere Jezus Christus, maat wij roemen ook in de verdrukking wetende, dat de verdrukking lijdzaamheid werk en de lijdzaamheid bevinding en de bevinding hoop en de hoop beschaamd niet omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door den Heiligen Geest, die Hij ons gegeven heeft. Zoo sprak Pastor Brüns en hij had het oor van de gansche vergadering.

d.H. (Den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen