Nabetrachting (VI)

De Synode zag zich ditmaal geroepen haar houding te bepalen ten aanzien van de radio-uitzending van kerkdiensten op Zondag. Reeds in 1928 had zij hieromtrent een beslissing genomen. De uitzending werd toen afgekeurd wegens den arbeid welke op Zondag daaraan verbonden was. De Part. Synode van hel Noorden bracht de zaak nogmaals to tafel met de instructie: „De Gen. Synode overwege, of er geen redenen zijn, haai besluit van 1928 inzake radio-uitzending van preeken op Zondag te herzien. Da er voor de Synode inderdaad geldende redenen tot herziening bestonden, bleek uit de toelichting. De Zondagsarbeid waarop in 1928 de radio-uitzending was gestrand, is nu uitgeschakeld. De houding der N C.R.V, is zeer tegemoetkomend Om alle bezwaren te voorkomen, worde des Zaterdags de installatie aangebracht en des Maandags weggenomen. De financieeïe bezwaren, die vroeger de uit-zending drukten, zijn ook opgeruimd want de N.C.R.V. neemt alle onkosten voor haar rekening. Mooier kan het niet.
Maar wie nu mocht gedacht hebben dat de Synode op haar besluit van 1928 zou terugkomen, rekende buiten den waard. Er werd in de ge dachtenwisseling gewezen op het gevaar, dat het kerk bezoek zou lijden wanneer door een onzer Gemeenten een radio-uitzending zou plaats hebben. Maar dit argument, hoe zeer het bij anderen insloeg, leidde de Synode niet tot haar beslissing. Een spiksplinternieuw element werd naar voren gebracht toen een der afgevaardigden de vrees uitte, dat door de radio de cultuur te veel de Kerk zou binnendringen. Dezt vreeze deelde zich aan de meerderheid mede, met het gevolg, dat de Synode bij haar besluit van 1928 volhardde.
Bij het overwegen van het Synode-besluit moet vooropstaan de eerbiediging van de overtuiging der broederen, dit zich in hunne conscientie gebonden wisten, toen zij oordeelden, dat de radio-uitzending op Zondag niet bevorderlijk was voor den welstand der Kerk. Hun vreeze is zelfs zeer goed te verstaan, ziende op de toenemende overheersching der cultuur over alle levensterreinen. De moderne cultuur ontwikkelt zich als een Gode-vijandige macht. Zij emancipeert zich definitief van God en Zijn Woord. Onze tijd staat in het teeken van de cultuur-religie Hoe zou het anders kunnen; de zondige mensch misbruikt de gaven Gods tot het dienen en de verheerlijking van zichzelf.
Maar hoe droef deze moderne levens opvatting ook is, dit mag niet leiden to een ander uiterste, n.l., om de cultuur als cultuur te verwijzen naar het terrein der wereld, die in het booze ligt. Hoe ook misbruikt, is de cultuur een schoone gave Gods tot de volle ontplooiing der scheppingsrijkdommen, zoo op stoffelijk ah geestelijk gebied. Niet in Kaïns tent vangt de cultuur aan, maar in het Paradijs als God den mensch roept om den hof te bebouwen. Dat is de eerste opdracht tot cultiveering. Plaatsruimte verbiedt een breede beschouwing over deze zeer belangrijke aangelegenheid; wellicht wordt straks de mogelijkheid geboren tot een dieper ingaan op het cultuur-vraag-stuk.
Het misbruik heft de gave niet op, We mogen met het doopwater het kind niet wegwerpen. Trouwens geheel ons leven komt naar alle kanten met de cultuur in onmiddellijke aanraking.
De radio deed haar intrede in onzen tijd. Dit technisch wonder is een der rijkste vruchten der cultuur. De uitvinding der boekdrukkunst behoort tot de cultuur er 15e eeuw. Beiden, èn boekdrukkunst en radio, zijn belangrijke factoren tot de bevordering van de komst van het Koninkrijk Gods. Danken we aan de boekdrukkunst niet de vermenigvuldiging van den Bijbel, die schier in alle talen gedrukt, over geheel de aarde is verspreid? Maar nièt minder de radio, die het gesproken woord uitdraagt naar de einden der aarde. Velen staan sceptisch tegenover de radio, afwerend tegenover fietsen, auto’s enz. Er werd nog wel eens een hard oordeel uitgesproken ten opzichte van hen, die van deze nieuwigheden gebruik maakten. in ieder geval werd het gerangschikt onder de rubriek „wereldgelijkvormigheid”. Maar wie in de 20ste eeuw denkt er nog over om trein en fiets en auto op den index te plaatsen.
De radio blijkt in dezen geweldigen tijd en machtig middel tot verspreiding van et evangelie. De Kerk heeft naar mijn bescheiden meening dit middel dankend en biddend te gebruiken tot het uitdragen van den eenigen Naam tot zaligheid geopenbaard. De wereld bouwt de sterkste zenders om geheel de wereld te betrekken in haar ongeloofspropaganda. Denkt aan Rusland, die van week tot week in alle talen de theoriën der godloozen de wereld inzendt. Mag, ja moet de Kerk dan geen gebruik maken van deze kostelijke gave om daartegenover het Woord Gods uit te roepen!
Zelfs al was er eenigen arbeid op Zondag aan verbonden, moet de radio in werking worden gesteld. Omtrent de beteekenis van den sabbath heeft Jezus een helder licht ontstoken ook voor onzen tijd. Het gevaar is niet denkbeeldig dat men tot een zeker sabbatisme vervalt ten koste van den arbeid voor het Koninkrijk Gods. De vreeze voor de cultuur wil ik van ganscher harte onderschrijven, maar dat gevaar moet juist bestreden worden door de boodschap des heils op den rustdag. Het nadeel, dat de radio-uitzending zou oefenen op het kerkbezoek, is er zeker. Maar dan niet meer dan nu. Hoeve-len zijn er, die morgen- of avonddienst verzuimen wegens het luisteren naar een radiopreek? Maar die menschen moeten kerkelijk behandeld. Bovendien, de radio-preek kan onmogelijk het genot vergoeden, dat een ieder smaakt, wanneer hij met de Gemeente mag opgaan in de samenkomst van gebed en prediking.
Maar wie er wel mede gebaat zijn? De tallooze zieken, ouden van dagen, die verre van de Kerk wonen, onze zeevaarders. De Part. Synode van het Noorden was de tolk van die groote schare, die telkens maar vraagt: waarom zendt onze Kerk ook de prediking niet uit? Weet men wel, hoeveel luisteraars in ons land per dag aan de radio zitten? Dit getal is voor ons land op zijn minst 600.000. Geen prediker had ooit zulk een groot gehoor.
Indien ik in alk bescheidenheid nog een kantteekening op het besluit der Synode mag maken, zou ik willen wijzen op de benoeming van Deputaten voor het contact der Kerk met de N.C.R.V, Dit is dus het officieele lichaam, dat de uitzending regelt. Maar is hier geen inconsekwentie? De uitzending van kerkdiensten op Zondag verbieden uit vreeze van cultuur-overheersching, maar wel Deputaten aanstellen tot contact met den Omroep! Ik constateer alleen maar dit eigenaardige geval. De Synode had, toen zij eenmaal het besluit genomen had, ook verder moeten gaan en een getuigenis moeten laten uitgaan, waarin zij waarschuwde tegen de gevaren der cultuur. Maar dan niet alleen de gevaren der radio, maar het cultuurgevaar in zijn breed-sten omvang.
De Synode had, dunkt mij, veiliger gegaan, wanneer zij ook voor deze zaak een commissie had aangewezen, die na ernstige bestudeering haar met een rapport had kunnen dienen. De kwestie is heusch niet zoo eenvoudig, dat men die met meerderheid van stemmen kan beslissen. De instructie werd voorgedragen door een Part. Synode. Dit reeds moet manen tot voorzichtigheid. Want de zaak is niet opgelost. Wellicht had de Synode, reeds in 1928, moeten besluiten om „uitzending van kerkdiensten op Zondag” over te Ia-ten aan de pretentie van de Kerkeraden.
Inmiddels, de Kerk heeft de besluiten te aanvaarden, welke in haar hoogste vergadering genomen zijn. Te midden van het geweld dezer ontzaggelijke tijden ver-menigvuldige zich de bede: „Uw Koninkrijk kome!”

A. (Apeldoorn) G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen