De Dortsche Synode en het Supra-Lapsarisme. (3)

Vervolgens is er nog een punt, waarin ik het heel goed met prof. Dijk kan vinden, wanneer hij aanwijst, dat alle professoren, die tegenwoordig waren op de Nationale Synode van Dordrecht, infra-lapsarisch waren, en dat hierop alleen Gomarus een uitzondering maakte. Ik ga natuurlijk voorbij, al wat prof. Dijk schrijft over verschillende theologen, die hij indeelt onder een bepaalde rubriek. Ik volg deze methode niet. Wie bijv. begint met Calvijn in te deelen onder de groep „supralapsariërs” maakt een fout o.i. Ik zou heel wat plaatsruimte noodig hebben om dit nader toe te lichten, maar waarom toch. Wij moeten ons houden aan de Dordtsche Synode en aan de afgevaardigden, die daar hun stem hebben uitgebracht en hun meening hebben gedocumenteerd. Ik wil nu enkele afgevaardigden het woord geven: laat ik beginnen met de buitenlandsche theologen.
In het stuk der voorverordineering waren zij allen volkomen eenstemmig. De afgevaardigden van Engeland, van de Palz van Hessen van Zwitserland, van Nassau, van Genève, van Bremen, van Embden allen waren zonder één uitzondering infralapsarisch.
Ik zal mij ontslagen rekenen om de omschrijving van het leerstuk der praedestinatie, door deze buitenlandsche godgeleerden gegeven, hier weer te geven, en ik meen te kunnen volstaan, met wat de Hessische afgevaardigden meldden aan hun landgraaf naar aanleiding van deze uitspraak der buitenlandsche godgeleerden. Zij schreven: Uit de voorlezing van de oordeelen der ambtsbroeders is gebleken, dat met betrekking tot de voorverordineering tusschen al de buitenlandsche Godgeleerden de grootste overeenstemming bestaat. Allen niemand uitgezonderd, stellen als voorwerp der voorverordineering het menschelijk geslacht, door God, Die verordineert, aangemerkt als in zonde gevallen, zoodat wij onzen God ten zeerste danken voor die onverdiende overeenstemming en wij hopen, dat net algemeene rechtzinnige gevoelen der Gereformeerde Kerken in deze Synode worde bevestigd en de hinderpaal (n.l. het gevoelen, dat het nog niet geschapen en nog niet gevallen menschelijke geslacht voor een deel tot het eeuwige leven, voor een ander en wel voor het grootste deel, zonder dat God eenigszins de zonde in aanmerking nam, tot de eeuwige verdoemenis bestemd is, hetgeen den loop der rechtzinnige leer niet weinig heelt vertraagd) in deze Synode met alle stemmen wordt uit den weg geruimd.”
Ik heb enkele woorden cursief laten drukken, waaruit duidelijk wordt, hoe deze buitenlandsche theologen den hinderpaal van het supralapsarisme hebben getaxeerd.
Men heeft deze zaak niet gebagatelliseerd noch ook tot de ondergeschikte punten gerekend, maar het is uit alles duidelijk, hoe zeer de buitenlandsche theologen op de Dordtsche Synode zich interesseerden voor dit kardinale leerstuk. Zij hebben niet geadviseerd: laat de Synode over dit geschil geen uitspraak doen, maar zij hebben het veeleer, gelijk Hessische afgevaardigden schreven, voor de rechtzinnige leer opgenomen, ja, zij hebben God gedankt, dat de Gereformeerde Kerken het algemeen rechtzinnig gevoelen hebben gehandhaafd. Wie hier nu in lezen wil, dat deze mannen het supralapsarisme lieten, voor wat het was, die ga zijn gang, maar de historie laat hier geen bevooroordeelde stem hooren.
Wie de geschiedenis van de Dordtsche Synode rustig tot zich laat spreken en niet de tendenz verraadt, dat hij tot elken prijs voor het supralapsarisme de baan wil vrij maken, kan nooit anders dan tot de conclusie komen, dat over het supralapsarisme met alle ernst op deze Synode is gesproken, en dat het niet aangaat om zonder meer te schrijven, dat de Nationale Synode van Dordrecht over dit geschil geen uitspraak heeft gedaan. Wat wil men nu toch meer, als wij zulk een eenstemmig oordeel hooren van alle buitenlandsche afgevaardigden? Kan men dan doen, alsof deze Synode zich over het supralapsarisme niet heeft uitgesproken, ja, dat men zelfs den indruk wil vestigen, alsof deze groote Synode dit leergeschil buiten bespreking heeft gelaten?
Ik zou wel eens willen weten, als thans een Synode met zoo groote meerderheid een oordeel over een leerstuk stipuleerde, of dan ook zou gezegd worden, dat deze Synode de zaak gelaten had, voor wat het was.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen