Medische zending (1)

Nu onze kerk D.V. binnen afzienbaren tijd ook medische zending hoopt te drijven kan het m.i. niet ondienstig zijn over opgemeld onderwerp enkele artikelen te brengen onder de aandacht van onze lezers.
Het woord „medische zending” is nu wel niet zoo gelukkig gekozen, want het woord „medische” wil niet aanwijzen een of andere zendingsmethode, dus de manier, waarop de zending als prediking van het evangelie in toepassing wordt gebracht. Bijvoorbeeld men spreekt van kerkelijke zending, zending uitgaande van een particuliere vereeniging, zending, die wil zijn evangelisatie of christianisatie, enz, enz. Maar ‘t woord „medische” bij zending wil zeggen, dat de geneeskundige wetenschap in dienst gesteld wordt van de zending, dus dan is medische zending een soort hulpdienst van de zending. Men moet deze hulpdienst niet verwarren, met wat de zendeling wel doet op het zendingsterrein, nl. het uitreiken van medicijnen, het verbinden van wonden, enz…, want zulk een medicineerende zendeling verricht wel kostelijk werk. maar als een z.g. medicineerende zendeling voor de inlandsche bevolking bevoegde medische hulp weet te krijgen moet hij dat doen, en indien hij daarvan geen gebruik maakte, zou zijn hulp schuldige onbevoegde uitoefening van medische praktijk worden. Medicineeren behoort strikt genomen dus niet tot de taak en bevoegdheid van den zendeling, zoomin als dit werk tot de taak van een dominee behoort. Trouwens geen zendeling, die het in zijn hoofd haalt zich op ‘t zendingsterrein als een soort kwakzalver aan te dienen, maar de nood, de medische nood, waarin zich de heidensche bevolking bevindt, dringt hem er toe op medisch gebied de behulpzame hand te bieden. Uit de omstandigheid echter, dat de zendeling zich genoodzaakt zag z.g. te medicineeren ontwikkelde zich op het zendingsterrein de medische zending, dat is die tak van zendingsarbeid, waar men door wetenschappelijk bevoegden (artsen, verplegers en verpleegsters) op medisch gebied aan de bevolking medische hulp biedt. Ik wilde dit even benadrukken, omdat ik onlangs ergens de opmerking hoorde maken: „we doen toch al aan medische zending, want onze zendelingen krijgen kisten vol verbandmiddelen gestuurd en reiken overal medicijnen uit!” Gelukkig doen onze zendelingen dat, maar dat is geen medische zending, want een missionair dienaar des Woords is geen arts en heeft ook geen opdracht van de kerk om arts te zijn en geen bevoegdheid van de regeering daartoe ontvangen. Trouwens de eigenlijke medische zending heeft zich hier en daar wel ontwikkeld uit het medicineeren van den zendeling, maar er zijn ook streken in ons Indië, waar geen enkele zendeling toegang had, doch waar wel een dokter werd toegelaten. De dokter met zijn ziekenhuis werkten dan voorbereidend voor het Evangelie, dus dan deed de medische zending louter pionierswerk. Op ons zendingsterrein zal de toekomstige medische zending geen louter pionierswerk verrichten, want ze wordt daar uitgeoefend, waar onze zendelingen arbeiden.
De medische zending dankt haar ontstaan niet aan menschen, ook niet aan zeer barmhartige menschen, is dus maar geen vrucht van philantropie, want dan kon heel goed volstaan worden met het aanstellen van een z.g. neutraal man als arts en met het stichten van een neutraal ziekenhuis. Dat doet de regeering, maar zooiets doet de kerk van Christus niet. De dienst der barmhartigheid op het zendingsveld is echter de dienst van Christus. Al de brieven van Paulus zijn er vol van, dat een christen, dus ook de christelijke kerk den dienst der barmhartigheid heeft te beoefenen. En die dienst der barmhartigheid is er tevens ten dienste van het evangelie. Als zoodanig is het dan ook altijd verstaan en zoolang er zending is, is er ook geweest het zich ontfermen over de kranken.
Men beroept zich vervolgens gaarne op het voorbeeld van Jezus “Die het land doorging goeddoende en genezende alle ziekten en kwalen onder het volk.”
Ook wijst men op Zijn bevel, aan Zijn discipelen gegeven: „geneest de kranken.” In het algemeen een beginsel der barmhartigheid ook jegens de kranken daaruit te distelleeren is goed, als men maar niet te veel uit Jezus’ voorbeeld en bevel haalt, want hetgeen Jezus deed aan de kranken, en wat Hij zijn discipelen beval is toch zeker nog wel wat anders als het toepassen van de Europeesche geneeskunst uit de 20e eeuw. De bekende conferentie van Jeruzalem, voor enkele jaren geleden gehouden, was in ‘t minst niet gereformeerd georiënteerd en oriënteerend, maar wel heeft zij enkele goede richtlijnen aangegeven, ook omtrent het karakter der medische zending. Zij heeft gezegd: „de medische zending moet zijn de openbaring van Christus’ geest in zijn geestelijk lichaam, nl. de kerk. En als die kerk op het heidenland beslag wil leggen, dan dient ze van den beginne af aan deze christelijke barmhartigheidsdienst in beoefening te brengen. Deze nieuwere oriënteering inzake de medische zending behoeft m.i. niet uit te schakelen de gedachte. dat medische zending toch ook blijft hulpdienst van de zending, dat ze de kloof tusschen zendeling en bevolking wil overbruggen en gesloten deuren mede helpt ontsluiten.
Maar daarover D.V. een volgende keer meer.
Als nu maar voor ons allen vast staat. dat opgemelde hulpdienst, even zoo goed als de bekende schooldienst geen menschelijke uitvindsels zijn, die men desgewenscht ook wel missen kan, maar dat ze een onlosmakelijk deel van den zendingsarbeid vormen, waartoe Christus zijn kerk heeft qeroepen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen