De Dortsche Synode en het Supralapsarisme. (7)

Wij luisterden naar de buitenlandsche Professoren op de Nationale Synode van Dordrecht. Wij hebben gehoord, wat de Nederlandsche Professoren op de Synode hebben uitgesproken. Wij weten nu, hoe de Overheid in verband met art. 36 tegenover Gomarus is opgetreden. Wij willen nu verder het oor geven aan de verschillende Provinciale Synodes. Hieruit zal onomstootelijk blijken, dat heel de Gereformeerde Kerk in dezen lande infralapsarisch het kardinale stuk der uitverkiezing beleed. Dit is des te meer van beteekenis, omdat hieruit zoo duidelijk wordt, hoe scherp en ernstig onze Gereformeerde Vaderen deze zoo kardinale kwestie hebben gesteld en ingedacht, en tot een eenparige uitspraak gekomen zijn. Wij hebben hier dus niet een leerstuk, dat eerst later tot helderheid gekomen is, alsof onze belijdenis deze kwesties nog niet kende. Inderdaad zijn er verschillende geestelijke stroomingen, die eerst later zijn opgekomen, en die niet direct door onze belijdenis worden genoemd. Vandaar, dat hier en daar ook gesproken wordt van den uitbouw der belijdenis op bepaalde punten, omdat men meent, dat de belijdenis niet duidelijk genoeg of geheel onvolledig is ten opzichte van vraagstukken, die later opgekomen zijn. Maar dat kan moeilijk : gezegd van het leerstuk der uitverkiezing. Dit is zoo diep en getrouw door onze Vaderen belicht, dat de belijdenis op dit punt geen onzeker geluid geeft. Met de Heilige Schrift in de hand en met een hart, brandend voor de Waarheid Gods hebben de Afgevaardigden op de Dordtsche Synode zich bezonnen om dit leerstuk tot zijn volle schriftuurlijke waarde te brengen.
Laten wij nu hooren, hoe de Deputaten der verschillende provincies zich hebben uitgesproken, eer dat onze belijdenis dit leerstuk heeft gestipuleerd.
De Deputaten van Gelderland hebben hun gevoelen aldus weergegeven:
God heeft door Zijn eeuwigen en onveranderlijken raad, naar Zijn welbehagen, uit het gevallen menschelijk geslacht (ex lapso genere humano) eenige zekere menschen, over welke Hij zich heeft willen ontfermen, voorverordineerd, welke Hij aan Jezus Christus zou geven, krachtdadig zou roepen, tot de genade en heerlijkheid zou aannemen tot kinderen door Jezus Christus, zou rechtvaardigen, heiligen, en ten laatste met ter daad erfgenamen zou maken des eeuwigen levens en dat tot prijs Zijner heerlijke genade.”
Vooral het slot van het oordeel der Geldersche afgevaardigden is van beteekenis als zij zeggen: Zoo is dan de wil en het welbehagen Gods de eenige oorzaak gelijk van hunlieder verkiezing alzoo van de niet verkiezing van anderen, en de eenige en geheele stof van beide zoo der verkiezing als der niet verkiezing is de ellendige mensch, zijnde door zijn eigen schuld aan de zonde en de gramschap Gods onderworpen. Zoo heeft God dan diegenen ellendig, verdorven, onderworpen onder de zonde en den toorn, genegen tot kwaad, onbekwaam tot eenig zaligmakend goed gevonden, welke Hij niet verkoos of voorbijging, zoodat Hij ganschelijk alleen hen zoodanig gelaten heeft, als zij door hun eigen schuld waren, maar hen zoodanig geenszins gemaakt heeft door eenig besluit van Hem.” De Deputaten van Gelderland lieten in hun oordeel wel heel duidelijk uitkomen, dat het geenszins juist is om te denken, of te beweren, dat het gaat over de souvereiniteit Gods in dit geding van supra of infra. Zij, als infralapsariërs, hebben hier zeer sterk benadrukt, dat het welbehagen de eenige grond en oorzaak der verkiezing en der niet verkiezing is. Dit is van waarde, omdat zoo dikwerf in onzen tijd gehoord wordt, dat de supra-man veel meer voor de souvereiniteit Gods opkomt, dan die het infra der Gereformeerde belijdenis voorstaat.
Voor deze opvatting nu bestaat niet de minste grond. Onze Gereformeerde Vaderen waren mannen, die de banier der souvereiniteit Gods onbesmet hebben weten te bewaren en het zou een onteeren kunnen geacht van dit vaandel, als wij wilden pogen hun de rijke souvereiniteitsgedachte te ontrooven, of ook hen zouden willen inschakelen bij een verkapt Remonstrantisme, omdat zij het infra standpunt huldigden, Zeg niet, dat dat niet mogelijk is. Zeg veeleer, dat het, bewust of onbewust, al te dikwerf geschied is. Wie bijv. Dr. Kuyper op dit punt leest kan zich niet ontworstelen aan den indruk, dat hij telkens het infra iets in de schoenen wil schuiven, wat het nergens en nooit heeft geleerd. Wanneer de Heraut uit den jare 1889 het infralapsarisch gevoelen omschrijft als leerend, dat de uitverkiezing feitelijk niet eeuwig is, maar in de gedachte pas na den val intredend, dan ligt hier aan ten grondslag een Remonstrantisme, dat door alle infralapsariërs, en daarom door onze Gereformeerde Vaderen, en daarom ook door de groote Nationale Synode van Dordrecht ten sterkste is veroordeeld. Zoo is het evenmin juist om te zeggen, dat volgens infralapsarische voorstelling de verkiezing werd gaande gemaakt niet door het eeuwig welbehagen, maar door een booze daad des menschen. Geen enkel infralapsariër, en geen gereformeerde belijdenis leert, dat er een andere beweeggrond is voor de verkiezing en voor de verwerping, dan het vrijmachtig welbehagen Gods.
En het zijn de afgevaardigden van Gelderland geweest op de Synode van Dordrecht, die voor dit welbehagen Gods met kracht gepleit hebben.
Wij willen ook andere afgevaardigden hooren.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen