Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Dortsche Synode en het Supralapsarisme. (8)

Bekijk het origineel

De Dortsche Synode en het Supralapsarisme. (8)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wij luisterden naar die van Gelderland, wij willen nu het oor geven aan de afgevaardigden van de Provincie Noord-Holland. Deze provincie is thans het bolwerk van het modernisme, en wat daar Zondag aan Zondag op menigen kansel gehoord wordt, is verre van het Evangelie van Christus, waarvoor eens de gereformeerde Vaderen in deze provincie hebben gestreden.
Reeds lang vóór de Nationale Synode van Dordrecht 1618—1619 samenkwam, had de Provincie Noord Holland zich uitgesproken in zake het stuk der voorverordineering. Het was in het jaar 1594, dat de Noord-Hollandsche kerken samen kwamen in synode „binnen Haarlem” en daar de zaak van Cornelius Wiggertssz moesten behandelen. Deze was predikant te Hoorn, en week al meer af van de gereformeerde leer. In art. 33 van de provinciale acta 1594 lezen wij van dezen Cornelius Wiggertssz „idem dewijl hij van de verkiezing Gods in zijn geschrift staande houdt, dat God geen zeker getal van menschen verkoren heeft om zalig te maken en de anderen in hun verdoemenis heeft willen laten liggen, en dat de apostel in de personen der uitverkorenen kwaliteiten wijst van geloof en liefde, en dat de zekerheid der zaligheid niet lag in de uitverkiezing, maar in de gehoorzaamheid des geloofs.”
Hieruit blijkt, dat de provincie van Noord-Holland lang vóór dat de Vaderen in Dordt samenkwamen, reeds dezelfde kwesties hadden moeten behandelen en het Remonstrantsch gevoelen hadden moeten toetsen aan Schrift en belijdenis. De provincie van 1594 heeft deze leer van Cornelius veroordeeld met een beroep op de Heilige Schrift Handl. 13:48, 2 Tim. 1:9, en op art. 16 van de Nederlandsche geloofsbelijdenis, en antw. 54 van den Cathechismus.
Toen dan ook op de Nationale Synode van Dordrecht de zaak der Remonstranten moest behandeld, was het wel zonneklaar, hoe de provincie van Noord-Holland zou stemmen, en haar oordeel zou verduidelijken.
De Afgevaardigden kwamen geheel overeen met die van Gelderland, en Noord-Holland bepaalde, dat God van eeuwigheid door een onveranderlijk besluit en alleen naar Zijn louter welbehagen besloten heeft uit het gansche menschelijke geslacht „dat in zonde en verderf gevallen was, (totum genus humanum in peccatum prolapsum) eenige bijzondere menschen te verkiezen.”
Vooral hebben deze afgevaardigden den strijd aangebonden tegen hen, die de verwerping zouden willen maken tot een negatieve daad in God. Zij hebben met een beroep op Rom. 9 betoogd, dat de Apostel niet slechts de uitverkiezing, maar ook de verwerping heeft beschreven naar goddelijke wilsbeschikking, en dat wij onderscheid dienen te maken tusschen de oorzaak der verwerping, en de oorzaak der verdoemenis (alia est causa reprobationis, alia damnationis).
De oorzaak van de verwerping is het eeuwig welbehagen, en de oorzaak van de verdoemenis de zonde des menschen. Uitdrukkelijk spreken deze afgevaardigden het uit, dat God nooit iemand verdoemen zal, dan alleen wegens zijn zonde.
Hier hebben zij positie gekozen, tegen hetgeen later Brakel weerlegt als deze in zijn bekend boek „de Redelijke Godsdienst” zegt „het is een vuige laster te zeggen, dat de Kerke leert, dat de eene mensch tot zaligheid en de andere mensch tot de verdoemenis is geschapen”. Het supra-lapsarisme, mits goed doorgraafd, zou tot deze ontstellende conclusie moeten komen; wanneer waar zou zijn, dat God’s souvereiniteit toelaat zulk een vrijheid in God. Maar Gods souvereiniteit is geen willekeurige greep, maar de hoogste orde in directe relatie met het Wezen Gods. En dat Wezen Gods gedoogt niet een schepping tot de zonde, ook al weet God de zonde dienstbaar te stellen tot Zijn glorie. Daarom wil God de zonde nog niet op dezelfde manier als Hij het goede wil. De zonde is niet bij toeval in de wereld, maar ligt wel ter dege saamgeweven met Gods besluit, ook al zullen wij nimmer het laatste woord spreken over de verhouding van Gods besluit en de verantwoordelijkheid des menschen. Toch zegt onze Belijdenis in de vijf artikelen Hoofdstuk 1 —15: „het besluit der verwerping maakt God geenszins tot een Auteur van de zonde, hetwelk Godslasterlijk is te denken, maar stelt Hem tot een vreeselijken „onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker van dezelve”. Overal zien wij in de Schrift, dat God nooit de zedelijke verantwoordelijkheid van den mensch opheft, maar dat deze mensch telkens en telkens wordt aansprakelijk gesteld voor zijn daden. Altijd blijkt, dat de Schrift de positie van den mensch daarin hoog houdt, dat hij zondigen kan, juist omdat de mensch in onderscheiding van het dier een zedelijk wezen is, dat rekenschap heeft af te leggen van al zijn daden. God zal al ons werk doen komen in het gericht. Maar dan kan God ons nooit in Zijn besluit tot de zonde bestemd hebben, maar wel in Zijn besluit ons onder de zonde besloten hebben, en zoo alleen zal de mensch, die verdoemd wordt, zelf de schuld van zijn rampzaligheid dragen. Zie, dit hebben de afgevaardigden van Noord-Holland willen aantoonen, toen zij met een beroep op Rom. 9 het infra-Iapsarisch gevoelen hebben voorgestaan. Toen hebben zij aangetoond, dat de verwerping haar diepste oorzaak had in het welbehagen, maar dat zij nimmer de oorzaak is, dat iemand zondigt, maar hij zelf, want niemand anders dan zondaren zullen verdoemd worden. Maar die in den Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven.
De hardheid en onschriftuurlijkheid van het supra-lapsarisme hebben ook de afgevaardigden van Noord-Holland wel goed onderkend.

A. (Apeldoorn) S.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 1938

De Wekker | 4 Pagina's

De Dortsche Synode en het Supralapsarisme. (8)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 1938

De Wekker | 4 Pagina's