Uit de pers.

In deze dagen wordt Bunyan nog al eens genoemd en geroemd. Terecht. De Heere heeft deze rechtvaardige ten zegen gesteld, misschien nog meer nà zijn dood, dan tijdens zijn leven. Bunyan heeft grooter overwinningen behaald, dan ooit met het zwaard is bevochten.
Het trof ons nu, wat wij lazen in „de Heraut” van 18 September jl. Daarin wordt een stukje aangehaald uit de Heraut van 19 Dec. 1915, waarin het Baptisme van Bunyan wordt becritiseerd. Ge lijk wij weten was Bunyan baptist, d.w.z. bestrijder en verwerper van den kinderdoop. Het blad schrijft nu:
Deze Baptisten gaan niet uit van het genade verbond, dat God met ons en onze kinderen heeft opgericht, bij hen valt daarentegen alle nadruk op het subjectieve moment van de latere bekeering.
Zelfs het zoo geliefde volksboek met zijn prachtig volghouden allegorie, de Christenreize van Bunyan, levert daarvan het sprekende bewijs. Christen wordt geboren en opgevoed in de stad Verderf, wordt eerst op lateren leeftijd geroepen door het bevel des Konings en gaat dan pas zoeken naar de enge poort der genade, en evenzoo gaat het daarna met Christen’s vrouw en kinderen.
Voor de genade Gods, dat onze kinderen in Sion worden geboren en opgroeien, is in deze aangrijpende allegorie van Bunyan geen plaats. Ze worden volgens hem juist in de stad Verderf geboren, en moeten door de enge poort worden behouden.
Is dat zoo, dan heeft ook de kinderdoop natuurlijk geen recht van bestaan. Het is daarom geen wonder, dat juist het lezen van Bunyan’s geschriften, Spurgeon tot baptisme heeft gebracht”.
Vergeet deze redeneering niet, dat het nog iets anders is, of wij spreken van kinderen in Sion geboren, of die van Sion zijn? In de kerk en van de kerk is naar Gereformeerd belijden wezenlijk onderscheiden.
En dan de stad Verderf?
Maar zegt ons doopsformulier dan niet, dat wij kinderen des toorns zijn — is dat wat anders dan de stad Verderf — en dat wij wederom geboren moeten worden? Ook ons doopsformulier leert hier, dat „in Sion geboren”, nog niet zegt „wedergeboren”.
Al zullen wij met „de Heraut” het standpunt van Bunyan afkeuren inzake zijn verwaarloozen van het genadeverbond, maar het andere uiterste van „de Heraut” keuren wij niet minder af.
Dezelfde fout, die de Heraut Bunyan verwijt, kleeft haar aan. Ook haar standpunt is niet vrij van doopersche zuurdesem.
Prof. Lindeboom schreef eens: „bewaar het pand U toevertrouwd”, blz. 76, „wijl de sacramenten alleen zijn ingesteld voor de geloovigen, moeten ook de kinderen geloovigen zijn, om recht te hebben op den doop”. Dat is het standpunt der Dooperschen. Het verschil ligt alleen in de uitwerking. De Dooperschen zeggen: „omdat een kind niet gelooft, althans daarvan geen blijk kan geven, mag het niet worden gedoopt”. Dr. K. c.s.: „het kind moet gedoopt worden, en daarom moet het ondersteld gelooft te bezitten”.
De kinderdoop houdt wel terdege recht van bestaan, neen meer, wordt eerst dan in al zijn waarde getaxeerd, als naar Gereformeerd belijden wordt erkend de geboorte in de stad des Verderfs.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen