Verbond en Verkiezing wel te onderscheiden of Wie goed onderscheidt leert goed

In het ..Gereformeerde Weekblad" van 4 Februari, heeft prof. Dr. Visscher mij betrokken in de critiek, die hij heeft op het boek van Ds. Woelderink: „Het doopsformulier". (zie mijn recensie No. 39 de Wekker).
Prof. Visscher schakelt mij in bìj de Remonstranten, waartoe ook verder be-hooren Ds. van Grieken en Ds. Woelderink.
Wat is nu prof. Visscher zijn betoog:
„Hoort, wat hij schrijft".
„Wie de Belijdenis ter hand neemt en de stukken, die ik heb aangewezen nauw-keurig onderzoekt, voor dien moet het duidelijk zijn, dat een leer van een genadeverbond, ]os van de verkiezing, niet anders kan zijn dan de in Dordt door de Kerk verworpen leer der Remonstranten, Calvijn heeft zulke ongerijmdheden nooit geleerd, en ook geen goede oude schrijvers onzer kerk. Dit is de leer eener algemeene verzoening voor gedoopten".
Toen ik dat las, heb ik mij afgevraagd. of prof. Visscher, die al op leeftijd komt, soms niet zoo helder meer kan denken als vóór jaren.
Ik zou natuurlijk hier een lang dogmatisch betoog kunnen houden. Waartoe is het noodig?
Wie leert er nu, wat hier staat? EEN GENADEVERBOND LOS VAN DE VERKIEZING! Er is nog altijd onderscheid tusschen een genadeverbond LOS van de verkiezing, en een genadeverbond VEREENZELVIGD met de verkiezing.
Dit laatste leeren wij niet op grond van Schrift en confessie.
Het blijkt, dat prof. Visscher dit wel leert.
Een Bondeling is voor prof. Visscher tevens een uitverkorene. Dit ideëel ver-bondsmethodisme uit Kuypers school is ons te speculatici. Wis wil weten, wat de belijdenis leert over het verbond moet niet gelijk prof, Visscher aankomen met art. 16, dat handelt over de verkiezing, rrìaar moet lezen art, 34. Daar hebben wij de leer van het verbond. Daar de verklaring, van wat bedoeld wordt „die de zijnen zijn". Daar lezen wij van de eenheid van Oud en Nieuw verbond, het Joodsche volk eenerzijds, en de kerk van Christus anderzijds in eenheid van verbondsheiligheid.
Laten wij toch niet zoo spoedig onze pen in gal doopen en elkander voor het oog der menschen doodverven als „Remonstrant". De uitdrukking van Calvijn en onze belijdenis „die de Zìjnen zijn", kunnen wij zien naar twee zijden heen.
Naar de zijde Gods heen: De Heere kent degenen, die de Zijnen zijn", hier hebben wij het stuk der verkiezing.
Naar de zijde van ons heen: „maar de Zijnen hebben hem niet aangenomen"; dat is het stuk des verbonds, wanneer een bondeling door het bloed des Nieuwen Testament geheiligd is, en in dezen zin gegroepeerd wordt tot „die de Zijnen zijn", en hij toch niet tot de uìtverkorenen ter zalioheid behoort.Wel bondeling, geen uitverkorene. Lees dit maar in Hebr. 10, 29: „Hoeveel te zwaarder straf meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des Testaments onrein geacht heeft. waardoor hij geheiligd was, en den geest der genade smaadheid heeft aangedaan".
Onze kantteekening, die toch zeker beter de meenìng der Dordtsche Vaderen weten te vertolken dan prof. Visscher, schrijft over deze verbondsheiligheid: namelijk uitwendig ten aanzien van zijn voorgaande professie of belijdenis aan-gaande het gehoor van het goddelijk Woord, gebruik der heilige bondszegelen, en afscheiding van andere gemeene menschen, namelijk Joden en heidenen".
Zoo hadden onze Gereformeerde Vaderen nooit kunnen schrijven als zij verbond en verkiezing hadden vereenzelvigd Of zij zouden tot de Remonstrantsche leer van een afval der heiligen hebben moeten komen.
Dat wil prof. Visscher toch niet?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen