Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Veluwsche Brieven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Veluwsche Brieven

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Woensdag j.1. is de Algemeene Synode der Ned. Herv. Kerk saamgekomen. Op zichzelf ligt hierin niets bijzonders, want dit college vergadert regelmatig op reglementair vastgestelde tijden. Maar wat wel de aandacht trekt, is het merkwaardig feit, dat deze Synode meer en meer het middelpunt vormt van een groeiende belangstelling. niet alleen in eigen kerkelijken kring, maar ook op het breede terrein van het interkerkelijk leven. De Herv, Kerk beslaat een groote plaats in ons volksleven, zoodat het proces, dat zich binnen hare muren voltrekt, voor het protestantsch-kerkelijk Nederland een nationale beteekenis heeft. Sedert jaren is in haar een ontwaking voor de gereformeerde beginselen te bespeuren. De actie door de Confessioneele Vereeniging en van den Geref. Bond ontwikkeld, heeft de zoete rust van het liberalistisch regiem ruw verstoord, De hooggeroemde „verdraagzaamheid” kon zich niet langer handhaven tegenover den roep om reorganisatie. De reformatie van 1834 en de doleantie van 1886 hebben het Genootschap van 1816 niet met vrede gelaten. De reglementen vermochten niet het hart en den mond der gereformeerde belijders te snoeren, Zelfs de vrijzinnigen gevoelden zich meegevoerd door den stroom van het ontwaakt kerkelijk bewustzijn. Kerkopbouw en Kerkherstel waren de leuzen, waaronder rechts en links elkander de handen reikten tot vrijmaking van kerkelijke kluisters.
Met wat hoopvolle verwachting werd de uitspraak der vorige Algemeene Synode omtrent de ingediende reorganisatievoorstellen tegemoet gezien. Allerlei mogelijkheden werden overwogen, alle kansen van welslagen berekend. De zaak der reorganisatie had er nog nooit zoo goed voorgestaan. Men hoopte, totdat de synodale beslissing viel als een grimmige noordenwind op de lentebloesem. De voorstellen werden wel niet onvoorwaardelijk afgewezen, maar wie eenigszins met de kerkelijke diplomatie bekend is, konden berekenen, dat van de Synode ten aanzien der vrijmaking niet veel te verwachten is. Hoe kon het andersl Het wetgevend bestuur is zelf aan handen en voeten gebonden. En trouwens, al waren de voorstellen geaccepteerd, de Kerk was daarmede niet hersteld op het standpunt van 1618, gesteld, dat zulks werd begeerd! Alles kernt in de Herv, Kerk om het vraagstuk van de leervrijheid. En ten aanzien van dit probleem zien we meeningsverschil, niet maar tusschen modern en orthodox, maar tusschen de orthodoxen zelf. Herstelling van de leertucht zou de Herv, Kerk uiteen doen vallen.
Ook nu is de verwachting op deze Algemeene Synode hoog gespannen. Ze is saamgesteld uit dertien rechtzinnigen en zes vrijzinnigen. Dit stemmencijfer waarborgt, zoo gezien, de reorganisatie. En toch, zonder zich den profetenmantel om te hangen, kan men voorzien, dat van de hooggeroemde reorganisatie niets komt, Maar gesteld, de reorganisatie wordt ter hand genomen. Wat dan nog? Dan zijn de officieele organen, Kerkeraad, Classes, Provinciale en Generale Synode, weer in eere hersteld, althans in naam. Dit zou dan beteekenen, dat de functionneering van het kerkelijk leven naar ’t presbyteriaal beginsel zou geschieden! En dan? Bij consekwente toepassing moet Gods Woord veer zijn de grondwet in de Kerk, Natuurlijk, beweren de goedgezinden, Maar hier wringt de schoen. Ook van confessioneele zijde staat men niet meer op den lijn van Dordrecht in 1618—1619. Het leven der Kerk moet staan onder de tucht van Gods Woord, zonder welk er geen dageraad is. Op den dag, waarop de reglementen worden terzijde gesteld, valt de Herv. Kerk onherroepelijk uiteen; zij toch zijn voor haar leven als de balken voor het huis.
Tot de Wet en de Getuigenis;
Dit hebben onze Vaderen in 1834 verstaan. Hun „acte van Afscheiding” was tegelijk de acte tot „Wederkeer”, Deze wederkeer is wel eens zoo gedacht, dat wanneer de Herv. Kerk weer tot Schrift en Belijdenis zou wederkeeren, ook de Afgescheidenen de verlaten Kerk zouden binnentrekken. Op doleerend standpunt is een dergelijke exegese van de bedoelde ,.wederkeer” te verstaan. Maar de Afscheiding in 1834 was Reformatie, d.i. wederkeer tot de aloude gereformeerde Kerk in Nederland.
Reorganisatie is geen reformatie!
Wat onze vaderen, in hun worsteling voor staatkundige en kerkelijke vrijheid als het bezielend ideaal voor oogen stond, was: „De vrije Kerk in een vrijen Staat!”
Dat ideaal is in 1834 gegrepen!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 juli 1939

De Wekker | 4 Pagina's

Veluwsche Brieven

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 juli 1939

De Wekker | 4 Pagina's