De zomercampagne (I)

Is er in het rijk der natuur rondom ons zeer groot verschil tusschen winter en zomer, ook bij de evangelisatie valt sterk het verschil op, tusschen hetgeen de winter en hetgeen de zomer mogelijk maak.
De wintertijd is zeker wel de meest geschikte tijd voor evangelisatie. De lange avonden dringen als vanzelf de menschen het meer binnen dan buiten te zoeken, ze scheppen de gelegenheid voor allerlei vergadering in een of andere lokaliteit. De zomer lokt naar buiten, naar de straat en vooral de zoo warme zomeravonden in de stad maken het vergaderen in dikwerf kleine, soms onfrissche zaaltjes tot een onmogelijkheid. Ook kent de. winter meer dan de zomer stoffelijke nood en ook dat dringt de menschen zuinig zijnde met hun eigen brandstof, des avonds ergens een warm en gezellig onderkomen te zoeken.
Dze voordeelen mist nu eenmaal de zomer voor de evangelisatie.
Ook brengt de zomer de moeilijkheid. dat vele trouwe arbeiders en arbeidsters door vacantie niet op hun post kunnen zijn en dat het werk of moet worden onderbroken of met halve kracht moet worden voortgezet.
Men kan wel hooghartig zeggen: dan moeten die broeders van de evangelisatie maar zooveel liefde voor hun werk toonen, dat ze er hun vacantie geheel of gedeeltelijk aan opofferen, doch dan vergeet men, dat ook bij hen de boog niet altijd gespannen kan staan. Trouwens lang niet alle evangelisatie-arbeiders deelen in het genot van vacantie; zij blijven ook wel voortarbeiden, maar spreken soms voor een heel klein gehoor in den zomer. Zeker niet erg opwekkend!
Voor huisbezoek is de zomertijd al wel 't minst geschikt.
De meeste stedelingen zijn 's zomers des avonds niet thuis, of als ze thuis zijn hangen ze met het bovenlichaam graag uit de ramen van drie en vier hoog om wat frissche lucht te happen. Niemand denke, dat- ze dan in de geschikte stemming zijn om een uurtje in de warme kamer met een bezoekbroeder te praten over het eeuwig heil hunner ziel.
We kunnen dat alles wel erg uit de aarde aardsch noemen, maar dat zijn we nu eenmaal allen, ook de werkers van de evangelisatie.
Huisbezoek vanwege de evangelisatie zal dus in den zomer moeten worden stopgezet, en in de evangelisatie-lokalen gaat het werk misschien wel door, maar zeker met minder gehoor dan in den winter.
Het werk in de lokalen des zomers geheel stop te zetten, lijkt me echter niet gewenscht; want het gaat met een kerk en met een evangelisatie in vele opzichten als met een winkel; als de loop er uit is, komt de zaak niet meer op gang. Daarom zullen op de meeste plaatsen ook des zomers wel evangelisatie-samenkomsten gehouden worden. Als het tenminste half kan, desnoods om de veertien dagen. of als men des winters meerdere zalen bevolkt, des zomers met wat minder zalen: geen algeheele stopzetting van hef werk. Trouwens, men behoeft des zomers ook niet zoo lang te vergaderen als des winters. Begint men, zeg om negen uur, men kan heel geschikt om tien uur sluiten. Trouwens erg lange vergaderingen werken toch op den duur afmattend en vervelend.
In den zomer geeft men gewoonlijk een lange vacantie aan de Zondagsscholen.
Dat is te begrijpen. Men geniet huisvesting in een school en die blijft in de vacantie voor alles gesloten. Vele kinderen zijn naar vacantie-kolonies en die thuis zijn "even toch meer op straat dan in huis dus hebben ze al heel weinig zin om naar de Zondagsschool te gaan. Ze vin-het fijn, dat ze vacantie krijgen van school, maar ook van de Zondagsschool. Ze gaan liever wat zwerven door de plantsoenen en pootjebaden en modderen ergens bij opgespoten land, enz. enz Trouwens ik acht het een voorrecht voor het volkskind, dat het op dit terrein in betere conditie verkeert dan voor een vijf en twintig jaren terug. De kinderen der gegoeden konden uitgaan met pa en ma naar een of andere badplaats. maar hét kind van Jan boezeroen kon zich vervelen in de vunzige steegjes der stad, Thans kan ook het volkskind langs verschillende wegen bekostigd door verschillende vereenigingen de stad eens uitkomen om naar hartelust buiten te ravotten en te genieten van de vrije natuur. Maar daarmee is aan de Zondagsschool toch een lokmiddel ontnomen, dat vroeger probaat werkte. De Zondagsschool organiseerde tochtjes naar buiten, naar bosch en duin naar zee en meer. Dit lokmiddel diende om de kinderen te dringen trouw de Zondagsschool te bezoeken; ze wisten dat alleen na trouw schoolbezoek en goed leeren de gelegenheid om uit te gaan open stond De kinderen weten echter tegenwoordig, dat ze ook zonder de Zondagsschool wel zullen uitgaan, ergo het lokmiddel der Zondagsschool verliest aan beteekenis. Mogelijk, dat de Zondagsscholen het over een anderen boeg kunnen gooien en nu gaan organiseeren tochtjes niet maar zoo in 't algemeen naar bosch en zee, maar naar bepaalde punten, streken en plaatsen, waar iets getoond kan worden uit de geschiedenis van ons voorgeslacht, wat spreekt tot de kinderziel.
Ook is des zomers de gelegenheid schoon om, vooral met kinderen van buiten, eens naar A'dam te komen en het bijbelsch museum te bezoeken. Dan wordt aan het gezellige ook het nuttige gepaard en mogelijk blijft opgemeld lokmiddel zijn kracht behouden.
Dit staat althans vast; de uitgaansdag van de Zondagsschool moet blijven het brengen van het evangelie, in welken vorm dan ook. Desgewenscht nieuwe vormen als weleer bij wijlen Profeet Eliza met zijn nieuwe schaal met zouter in, als ook de ontspanning maar diene tot aandragen van evangelie zout, dat onze jeugd behoudt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen