Licht en donker

Hei: kerstlicht is toch iets anders, dan het licht van den kerstboom, die thans alom wordt neergezet, en straks even gemakkelijk ten vure wordt geworpen. De lichtjes van den kerstboom zijn de lichtjes van een avond, die in nog somberder nacht zich weghult. Maar bij Bethlehems kribbe zingen wij:

Er is in ’s werelds donkere wolken
Een Licht der lichten opgegaan.
Komt tot Zijn schijnsel alle volken
En gij, mijn ziele, bid het aan.

Het is wel op een zeer sombere wereld, dat wij heden ons kerstfeest vieren. Het Christendom, dat eens de stemvork in Europa is geweest, en dat aan heel de wereld een boodschap. De boodschap heeft te brengen, heeft zich zoo zeer verlaagd. Is het niet opmerkelijk, dat het juist Europa is, dat al dieper wegzinkt. Is het niet dat Europa, dat eens op zijn stranden zag staan den Macedonischen man, en dat het allereerst en daarom het allerlangst in het licht van Christus heeft mogen deelen?
Naar Europa stroomden samen de mannen, die aan het hoofd der volken in Oost en West zouden staan, want hier ontsloten universiteiten haar deuren, waar de wetenschap een fakkel aan elk medegaf om die te dragen in het volle veeleischende leven. Hier in dit ons werelddeel telde men de kunstenaars van naam, de genieën, en luisterde heel de wereld, wanneer in Europa het lied op toon werd gezet.
En thans hoe is deze adeldom ontadeld. Hoe zijt gij uit deze hemelwijde hoogte gevallen, gij morgenster, gij werelddeel van pracht en kracht!
En dit alles is geschied, omdat men uit het christendom den Christus heeft weggenomen, omdat men met het kindeke van Bethlehem gesold heeft, maar vergeten heeft, dat Bethlehems kribbe een oordeel was in deze van God afgevallen wereld.
Wanneer wij niet knielen willen in dankbare aanbidding met Oostersche wijzen, waar God mensch wil worden, dan zullen wij moeten ondervinden in al de smart der wereld, wat het inhoudt, als de mensch God wil worden. Hjet is immers al duidelijker geworden, dat een nieuw soort van menschbeschouwing onder suggestie van kunst en wetenschap is binnengetreden. Er komen nieuwe priesters aan het woord, die in den tempel van den modernen Eros aan het altaar rooken en die in week-end en kano en naakt cultuur de mystiek van het leven zeggen gegrepen te hebben. Eros en de mystiek telt op heden vele vereerders. Tot zelfs in de kerk van Christus is er een strooming, die ik er niet geheel vrij van durf te pleiten, en die een zinnelijk verlangen verbergt achter den sluier van een religieuse en kwasie bevindelijke gevoeligheid, maar die niet anders is dan heidensche Eros-dienst, ook al zoudt ge dezen Eros willen plaatsen op een gereformeerd voetstuk. Zoo raakte al meer het christendom zijn vitaliteit, zijn innerlijke karakter kwijt, en wat traditie van Bijbel en Christus nog wilde bewaren, heeft het critisch modernisme met zijn leer van mythe en inkleeding nog geroofd.
Is het nu wonder, dat de wereld al donkerder toekomst binnengaat en dat met name ons werelddeel ontvalt, aan wat eens van de dagen van Willebrord af zijn adeldom is geweest nl. de Christus Gods.
Gode zij dank, daar is nog een volk, dat zijn kinderlijke blijdschap smaakt in het Geschenk, dat eens in Bethlehems kribbe werd neergelegd. Daar zijn er nog, die belijden, dat alle heerlijkheid van hemel en van aarde, van kennen en kunnen, van heden en toekomst bepaald wordt door onze verhouding tegenover het kind in de kribbe. De waarde van het ; christendom moge dalen kunnen, de beteekenis van de Christenen moge tegenvallen, maar het kindeke Jezus heeft en houdt beteekenis, ook al veranderde de aarde uit hare plaats. Hier is de mensch. die niet een voortzetting is van de oude lijn, maar die het begin is van een nieuwe lijn. De eerste Adam is uit de aarde aardsch, de tweede is de Heere uit den hemel. Hier is het geheim om uit de wanorde van beneden den weg te leeren, die ons heen leidt tot de orde des Geestes en der herschepping om Gods aangezicht te mogen zien en verzadigd te worden met Zijn beeld.
Heerlijk, wanneer wij dezen goddelijken zin van het leven verstaan. Dan grenst Bethlehem aan den Olijfberg, waar wij het uitzicht krijgen, o zeker, ook op Calvaria, ook op het donkere Golgotha met zijn smart der verlating, maar het allerlaatste wordt toch het uitzicht naar het Jeruzalem, dat boven is.
Laat dit kerstfeest ons den hemel ontsluiten, waar het op de aarde al banger v/ordt! Bethlehem zegt ons, dat God de hemelen scheurde. Zoo wordt Bethlehem’s krib een opblikken naar een open hemel, te grooter, naar mate wij hebben geleerd, dat wij een hel verdiend hebben. Zoo begint voor ons de weg der verhooging, waar voor Christus de weg der vernedering begint. Zijn oordeel wordt onze vrijspraak! Zijn verlatenheid onze aanneming!
Hier gaat het licht op in alle donker tot daar, waar eens geen nacht meer zal zijn. Licht en donker strijden hier nog met elkander, maar Het licht zal het winnen van de duisternis, Christus van satan, de waarheid van de leugen, en eens

zal onze blijdschap onbepaald
door het Licht, dat van Zijn aanzicht straalt,
Ten hoogste toppunt stijgen.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen