Veluwsche brieven

De wintervorst heeft in vele jaren niet zoo streng geheerscht als nù. Uit alle deelen der wereld komen berichten, omtrent een ongekende koude. Het Meteorologisch Instituut, te Moscou, registreerde een daling van het kwik, zooals dit in geen eeuw was voorgekomen. Sinds 1850 was de maand Januari in ons land niet zou koud als die in 1940. Zeeën en rivie- ren liggen onder zijn verkillenden adem volkomen gestremd. De sneeuwverstuivingen hebben schier alle verkeer in binnen- en buitenland aan banden gelegd. De treinenloop werd gestagneerd, de auto's in lange rijen als onbruikbaar aan den weg geplaatst. De ontreddering van het verkeerswezen laat aanstonds haar invloed gelden op de moderne, zeer gecompliceerde maatschappij. Het economisch, toch al reeds ontwrichte leven, wordt tengevolge der koude uitermate gedrukt. Hoe toont de Heere zijn hoogheid boven den modernen mensch, die met zijn techniek alles meent te kunnen beheerschen.
Wie zou niet voor Gods grootheid bukken!
Hij werpt Zijn ijs daarheen als stukken.
Wie zal bestaan voor Zijn koude?
De zorgen en moeilijkheden worden voor duizenden steeds zwaarder. De steunregeling moge velen voor het allerergste behoeden, daar is zoo ontzettend veel „stille armoede”, die niet in het openbaar klaagt, maar daarom te meer in het verborgene het zwaar te verantwoorden heeft. Men moet van nabij dezen schreienden nood leeren kennen. Hoevelen solliciteeren naar een eenigermate loonende betrekking, die vroeger met allerlei levenscomfort omringd waren. Eenigen tijd geleden meldde zich iemand tot een Bank, die vroeger zijn millioenen beheerde, en waar hij nu tien gulden kwam vragen. Welk een desillusie! En dan geen andere toevlucht te kennen, dan die de wereld haren kinderen opent! Is het wonder, dat in dezen donkeren tijd velen de last van het leven te zwaar wordt en rust in den dood zoeken?
De aanvang van het jaar is niet moedgevend. Europa, tot de tanden toe gewapend! De millioenen-legers, wachtend op een gunstige gelegenheid om het moordend offensief te openen! Aardbevingen, overstroomingen, branden, zeerampen, luchtgevaren, welke duizenden slachtoffers eischen!
Voor Finland echter is deze strenge winter een krachtige bondgenoot geweest in zijn geweldige vrijheidskamp. Sneeuw en ijs kwamen het kleine, maar dappere leger helpen tegenover den vijand, die met een overmacht aan materiaal aanstormt. De tienduizenden Russen liepen zich te pletter tegen de Mannerheim-linie, welke onwrikbaar was als een granietrots in zee. Op de landengte van Karelië en aan de oevers van het uitgestrekt Ladogameer vielen de aanvallers als rijpe garven voor den sikkel. Er heerschte een ontstellend gebrek in het Russische leger aan kleeding en voedsel. En dat in den Poolnacht met zijn 30—40 graden vorst. Overmand door de ondragelijke koude sliepen zij in, in den eeuwigen slaap in de eenzame sneeuwvelden, òf vonden den dood in de uitgestrekte oerwouden, òf verstikten in de zwijgende moerassen in Finland. Het bloedig drama, dat zich afspeelt in de sneeuwvelden van de Noordpool, vormt een bladzijde in de geschiedenis der 20e eeuw, welke niet zonder diepe ontroering zal kunnen gelezen worden.
Rusland verlangt koortsachtig naar de lente, om bloedig wraak te nemen, over het echec, dat de Finnen zijn machtige legers bereid hebben. De expeditie was tot nu toe een fiasco, dat Moscou belachelijk maakte voor het oog der wereld. Hoe fascineerde de roode legermacht de volkeren, zoodat zelfs Duitschland het noodzakelijk oordeelde met zijn doodsvijand een non-agressie-verdrag te sluiten. De zoozeer gevreesde roode vloed is tot stilstand gekomen op de grenzen van een dun bevolkt land. Met stroomen bloeds zal Stalin dan ook trachten den smaad van Karelië uit te wisschen.
Finland ziet dan ook niet zonder zorg de naaste toekomst tegemoet. Dit nuchtere volk is niet met zijn lauweren in slaap gevallen, maar beseft levendig, dat het straks tegenover de millioenenmacht van Rusland geen afdoenden tegenstand kan bieden.
Aangrijpend is dan ook zijn roep om hulp, welke in de vorige week werd herhaald toen de Kamer saamkwam, en de President der Republiek den noodstand in het volle licht plaatste. Aan de bijeenkomst der Wetgevende Vergadering ging een godsdienstoefening vooraf. waarin een „Predikant-Kamerlid” het Woord Gods bediende. Finland kent den weg tot den troon der genade als Koning Hiskia, die in de dagen van Jeruzalem's benauwdheid, de brieven uitbreidde voor het aangezicht des Heeren.
De wereld heeft haar bewondering en sympathie voor Finland niet onder stoelen en banken verstoken. Met milde handen zijn millioenen gouds geschonken.
Vrijwilligers namen dienst, oorlogsmateriaal op ruime schaal verstrekt, ambulance uitstekend toegerust, naar het hooge Noorden gezonden. In het ontwaakte rechtsgevoel, in deze dienende liefde ten aanzien van een onschuldig verdrukt volk, zien we de algemeene goedheid Gods, die de zondernacht in de wereld inperkt en het leed verzacht. Het zijn de lichtstrepen in den donkeren nacht, waarin Europa verkeert, en dat doet bidden voor het arme, geestverwante, Finland:
Maak Uwe weidaân wonderbaar,
Gij, die Uw kindren wilt behoeden
Voor 's vijands macht en vreeslijk woeden,
En hen beschermt in 't grootst gevaar,
Wil hun Uw bijstand niet onttrekken;
Uw zorg bewaak' hen van omhoog;
Bewaar hen als d' appel van het oog;
Wil hen met Uwe vleuglen dekken.

A. (Apeldoorn), G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen