Jeugdleven

Die jeugd van tegenwoordig......
Nee, m’n beste vrienden en vriendinnen, wees maar niet bang, dat ik zoo maar ga meezingen in het koor, dat zoo klakkeloos klaagt over de jonge menschen van nu. Ik weet maar al te goed, welk een ergernis het verwekt, als je altijd maar weer moet hooren, dat het vroeger toch zooveel beter was met de jeugd. Och nee, die opmerkingen zijn niet zoo kwaad bedoeld, maar ze willen er bij jullie toch niet in. Je kunt maar moeilijk aannemen, dat in ’t algemeen gesproken de jongeren van vroeger zóó braaf en die van nu zóó slecht zouden zijn. ’t Doet ook een beetje farizeïstisch aan, vind je niet? En vooral: gesteld, dat het geheel juist was, dit oordeel kan je alleen maar neerdrukken, ontmoedigen, het helpt je niet!
Ik wil dus niet meedoen met deze beoordeeling. Ook onder „die jeugd van tegenwoordig” zijn er gelukkig nog, die vragen naar den Heere en Zijne sterkte en die Zijn aangezicht geduriglijk zoeken (Ps. 105:4). Of er dan niets te wenschen overblijft? Of wij dan niet hartelijk kunnen verlangen naar het doorbrekend werk des Heiligen Geestes? Ongetwijfeld. Maar — dat geldt niet alleen de jongeren, maar ook de ouderen van thans, dus...... de jongeren van vroeger! Onze jonge menschen hebben heusch niet zooveel geloofsbloei kunnen waarnemen in het leven van de hun onmiddellijk voorafgaande generatie. Ze zijn, geestelijk gesproken, maar in een mageren tijd geboren en opgegroeid. En ’t is een aanklacht tegen het Christendom van de laatste decenniën, als een jeugdig schrijver, die met God en godsdienst heeft afgedaan, zeggen moet, dat er in deze tijden geen geloofshelden meer zijn. Dat oordeel moge dan veel te absoluut zijn, en de conclusie, die hij er voor zichzelf uit getrokken heeft, totaal onjuist, dat er van de kracht des geloofs weinig te bespeuren was, valt niet te loochenen.
En nu geloof ik wel, dat de jeugd van thans in heel veel opzichten anders is dan die van vroeger, maar daarop heeft dan ook een heel samenstel van factoren invloed geoefend. Er is nu eenmaal zooiets als een tijdgeest, een geest der eeuw, die reeds een vorige generatie heeft geïnfecteerd en die zeker geen halt belieft te houden voor de deur van het nu levend opkomend geslacht! En die ook geen rekening houdt met de grenzen van Kerk en wereld.
Welnu, inplaats van zonder meer een vroegere en een hedendaagsche jeugd tegen elkaar uit te spelen — dat geeft alleen maar verwijdering — zoeken wij liever met grooten ernst naar de geestelijke diagnose van dezen tijd. En dan moeten wij o.m. dit opmerken, dat er reeds tientallen jaren een geest van toenemenden afval waart door Christendom en Kerk. En al zullen er nu in den huidigen nood menschen tot inkeer komen, deze massale beweging gaat toch door. Ja, deze beweging van-God-af verslaat haar duizenden onder een generatie, die kort na elkander twee wereldoorlogen beleeft. En zij vormt de ernstigste bedreiging voor u, jongeren! Je wordt ongemerkt mee afgevoerd. Jullie hebt noodig, dat gevaar te zien. Daarom spreek ik ervan.
Nu wil ik niet meedoen met het klagen over de jongeren van nu, maar dit wil ik toch heel eerlijk zeggen; vele ouderen, die waarlijk je welzijn bedoelen, zien met groote zorg en droefheid, dat er zooveel jeugdigen zijn, die zich om hoogere dingen weinig of niet bekommeren, en die geheel dreigen te worden afgevoerd. Ik weet, dat wij den stroom van afval niet kunnen tegenhouden. Maar daarom wil ik des te ernstiger u, die op twee gedachten hinkt, voor dit gevaar waarschuwen. Uw leven wordt bedreigd; weest op uw hoede! Wij meenen soms zonder schade onze levenskeuze nog wat te kunnen uitstellen, op den tweesprong te blijven staan, maar dat is inbeelding. Als God onze Leidsman niet is, dan is de duivel het, want geleid worden we altijd; als we niet op den smallen weg wandelen, dan gaan we op den breeden.
Tegenover de zuigkracht van den geest der eeuw hebben wij noodig den Geest des Heeren; die kan alleen op ’t rechte spoor ons leiden. En nu mogen wij dit weten: dat werk van den Heiligen Geest gaat door in de wereldgeschiedenis. Wij kunnen den stroom van afval niet tegenhouden, maar de duivel zelfs kan den Pinksterstroom niet stuiten in zijn loop. En zooals jullie wel weten, is er een bijzondere Pinksterbelofte voor jeugdigen. Daarom zullen er ondanks allen afval toch altijd weer jongeren zijn, die den Heere worden toegevoegd. Ik wil daar in een volgend artikel nog graag iets van zeggen, vooral nu wij Pinksteren hebben mogen vieren.
Voor vandaag nog slechts dit: die Pinksterbelofte komt tot je in Gods Woord en is je persoonlijk verzegeld in het Sacrament des Doops. Hoe sta je daar nu zelf tegenover? Denk daar vast eens over na, mee in verband met Lucas 11:13 en antw. 116 uit den Catechismus.

O.B. (Oud Beijerland) M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen