Het Gebed. (Slot)

Is de kracht des gebeds groot, omdat Christus in den hemel de gebeden mengt met het heilig reukwerk van Zijn kruisverdiensten, de geloovige bidder bezit hier op aarde ook nog een heerlijke steun des gebeds. De apostel Paulus spreekt daarvan in Romeinen 8 „En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de Geest zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen”. Het gebedsleven toch is, gelijk uit de vorige artikelen bleek, wel een heerlijk, maar ook een moeilijk leven, dat zich kenmerkt door vele zwakheden. Daar zijn de zwakheden des lichaams, die waarlijk niet te onderschatten zijn. Hoe kan vermoeidheid uw leden drukken en slaap uw oogen bezwaren, als ge u schikt tot het avondgebed. Hoe kunnen in dagen van krankheid, als ge meer dan ooit het gebed noodig hebt, de gedachten zich verwarren in uw koortsig hoofd. Vooral echter zijn het de geestelijke beslommeringen des levens, ja zondige lusten, inwerpselen des boozen bezwaren uw ziel, vaak juist, als zij met de vleugelen des gebeds wil opwieken in gebed tot God. Doch deze zwakheden betreffen niet alleen het gebed als zoodanig, maar ook den inhoud van het gebed, „want wij weten niet, wat wij bidden zullen gelijk het behoort”. Wel heeft de Heere in Zijn woord gezegd, hoe en wat wij hebben te bidden, ook bezitten de geloovigen de zalving van den Heilige, waardoor zij alle dingen weten; maar ze dragen ook nog het zondig vleesch met zich om; daardoor is hun oog nog zoo vaak beneveld en het verstand verduisterd, zoodat zij het rechte inzicht missen in bepaalde concrete nooden en situaties. Zoo verging het een Job en Elia, die in de diepste moedeloosheid baden om maar te mogen sterven; een Mozes en Paulus, als zij baden om Kanaän in te gaan en om wegneming van. den doorn uit het vleesch. Ach er staat in het verzoekschrift, dat neergelegd wordt aan den troon der genade, zooveel in dat er niet in behoort, en er wordt zooveel in gemist, wat niet mocht ontbreken. Dat doet de ware bidders in hun gebedsleven wel eens twijfelmoedig worden, zoodat zij vragen: hoe zou de Heere zulk zwak en zondig en verkeerd bidden kunnen hooren? En ze vreezen dat al hun zuchten tevergeefs is.
Wat rijke bemoediging doet nu de apostel Paulus hun toekomen. Hij richt hun oog van hun gebrekvol bidden heen naar den Geest der genade en der gebeden. „De Geest komt onze zwakheden mede te hulp, want Hij zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen”. Hier ligt de rijkdom der genade voor arme dwazen, die niet weten wat zij bidden moeten, dat zij twee Voorbidders bezitten. De groote Voorbidder in den Hemel, Jezus Christus, Die ook ter rechterhand Gods zit, Die ook voor ons bidt. Doch zij hebben ook een Voorbidder op aarde in de harten der geloovigen. Gelijk Christus is heengegaan naar den hemel en daar leeft om voor Zijn volk te bidden, zoo is de Heilige Geest neergedaald tot de gemeente van Christus op aarde, tot in het hart van Gods kinderen, om vandaar met Zijn onuitsprekelijke zuchlingen, biddend hun nood te vertolken bij God.
Die Geest komt hun zwakheden te hulp, evenals van den grooten Hoogepriester gezegd wordt, dat Hij medelijden heeft met hun zwakheden. Ja Hij maakt zich zoo èèn met den geloovigen bidder, dat Hij, naar Calvijns woord, „den last, waarmee onze zwakheden bezwaard worden ,op zich neemt, en niet alleen helpt of te hulp komt, maar ons alzoo verlicht, alsof Hij zelf zich met ons onder den last begaf”. Hij deelt in onze nooden en behoeften. Hij weet ze ook recht te peilen waar Hij de harten doorzoekt. Hij weet ook wat de wil van God zij, zoodat Hij kan bidden naar God, d.i. in overeenstemming met Gods wezen en willen. Zooals een moeder bidt aan de wieg van haar kind, dat zijn nood nog niet beseft en diens tolk is bij den troon der genade, zoo treedt de Heilige Geest voor de geloovigen bij God in, ja veel heerlijker nog, want de Geest kent onze nood nog veel beter dan een moeder die van haar kind. En dat is het heerlijke ervan, dat die Heilige Geest smeekt, alsof het Hem zelven gold.
Welk een versterkende gedachte kan dit zijn in al de zwakheden, waarmee de bidder te worstelen heeft. Onze lippen zijn zoo vaak gesloten, maar Zijn onuitsprekelijke zuchtingen rijzen immer op en vinden het oor van God, Die merkt op de stem van elk, maar vooral van dit gebed. Zijn bidden is altijd naar Gods welbehagen en vindt daarom altijd verhooring. Welk een waarde geeft dit aan het gebedsleven der geloovigen, hoe met zwakheden behept. Laat het mogen nopen tot een steeds inniger gebedsleven. Want de voorbede des Geestes maakt ons gebrekkig bidden niet overbodig. Zij is een aanvulling, een ondersteuning van onze gebeden, maar geen vrijstelling. Zien we dan veel op dezen Voorbidder, Wiens gebed geen zwakheden kent. Hij zal niet „amen” zeggen, voordat al Gods kinderen, van alle zwakheden verlost, den hemel der heerlijkheid zijn binnengeleid. Daar zal het gebrekkige bidden der heiligen overgaan in de volmaakte aanbidding van Hem, Die op den troon zit en voor het Lam, maar ook voor de zeven Geesten, die voor den troon zijn:
„Lof zij den Vader van genâ,
Den Zoon, die opstond uit de dooden,
den Geest, den Trooster in all’ nooden,
Lof, driewerf lof, Halleluja!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen